Introduction Acne vulgaris is a common, chronic disease. One of the most commonly encountered complications of acne is permanent atrophic scarring. Treatment of atrophic scars includes fillers, dermabrasion, laser resurfacing, microneedling and peelings and it is often difficult to treat. In our double-blind randomized controlled trial (RCT), we investigated the synergistic effect of microneedling with the application of trichloroacetic acid, kojic acid and hydrogen peroxide in the treatment of atrophic acne scars. Aim To assess the clinical effectiveness and patients’ quality-of-life (HRQoL) after three types of atrophic post-acne scar treatment, namely microneedling alone (MN) vs chemical peeling alone (CP) vs. a combination of microneedling and chemical peeling (MN + CP). Material and methods A total of 120 patients were enrolled into the study following strict inclusion/exclusion criteria and randomized into the three treatment groups – MN, CP (a combination of trichloroacetic acid, kojic acid and hydrogen peroxide), and MN + CP. According to a preapproved protocol, each patient underwent four treatment sessions, each spread 20 days apart. Both pre- and post-treatment clinical status (using the Goodman-Baron scale; two expert raters blinded to the treatment used) and patients’ HRQoL (using the Dermatology Life Quality Index) were assessed. Results During the 5-month recruitment period, a total of 120 patients were approached and agreed to take part in the study (94 females – 78.3% and 26 males) (mean age of 30.14 ±3.64 years; range: 18–45 years). Only in the MN + CP group there was a statistically significant improvement according to the G-B scale post-treatment (2.87 ±0.83 vs. 2.03 ±1.16 respectively; p = 0.0005). Patients in all three treatment groups experienced a statistically significant improvement in their HRQoL post-treatment (all p ’s < 0.05). Conclusions A combination of microneedling and chemical peeling produces the best, objectively measured effects in the treatment of atrophic post-acne scars. All examined treatments, even if not producing a clinically significant treatment outcome, improve patients’ HRQoL.

Przegląd Dermatologiczny 2016/2 153 StreSzczenie Łuszczyca, jedna z najczęstszych przewlekłych chorób skóry, stanowi nie tylko istotny problem zdrowotny, lecz także społeczno-ekonomiczny. Wyniki leczenia tego schorzenia wciąż są niesatysfakcjonują-ce, na co wpływ ma poziom przestrzegania zaleceń terapeutycznych przez pacjentów (adherence i compliance). Jak wykazano w badaniach, im wyższy jest poziom przestrzegania zaleceń terapeutycznych, tym efekty leczenia są lepsze, a koszty terapii mniejsze. Niestety wyniki badań wskazują na niski poziom przestrzegania zaleceń przez pacjentów z łuszczycą, a zarówno chorzy, jak i lekarze wciąż nie są dostatecznie świadomi, jak dużą rolę w terapii odgrywają te elementy. Na podstawie przeprowadzonych badań wyróżnia się trzy główne grupy czynników będących przyczyną niestosowania się pacjentów do zaleceń terapeutycznych: czynniki dotyczące pacjenta i jego zachowań zdrowotnych, czynniki związane z terapią łuszczycy oraz czynniki związane z funkcjonowaniem systemu opieki zdrowotnej. AbStrActPsoriasis, being one of the most common, chronic skin diseases, is not only an important health problem but also a socio-economic issue. The outcome of psoriasis therapy is still unsatisfactory and is influenced by the level of patient compliance and adherence. Outcomes are better with a higher level of compliance, as demonstrated in the studies, and the cost of treatment is lower. Unfortunately, study results indicate a low level of adherence and compliance in patients with psoriasis, and patients and doctors are still not sufficiently aware of the role of these factors in therapy. Based on the studies, there are three main groups of factors which cause non-compliance of patients with treatment recommendations: factors relating to the patient and their health behaviors, factors associated with psoriasis therapy and factors related to the functioning of the health care system.Przestrzeganie zaleceń terapeutycznych przez chorych na łuszczycę -przegląd piśmiennictwa "Adherence" and "compliance" in the treatment of psoriasis -literature review

Przegląd Dermatologiczny 2015/4 340 STRESZCZENIE Wprowadzenie. Zespół Harlequina to bardzo rzadkie schorzenie neurologiczne, charakteryzujące się zaczerwienieniem i nadmierną potliwością jednej połowy twarzy w odpowiedzi na wysiłek i emocje. Choć w więk-szości przypadków choroba ta nie zagraża życiu, to u niektórych osób może mieć związek z nowotworami lub zaburzeniami naczyniowymi. Cel pracy. Przedstawienie trudności diagnostycznych w przypadku zespołu Harlequina w praktyce dermatologicznej. Opis przypadku. Przedstawiono przypadek 30-letniego mężczyzny, u którego podczas diagnostyki przewlekłej pokrzywki na oddziale dermatologicznym zaobserwowano zaczerwienienie i nadmierną potliwość prawej połowy twarzy na skutek wysiłku fizycznego. Pacjenta skonsultowano okulistycznie i neurologicznie, wykonano badanie tomograficzne głowy oraz próbę Minora. Na podstawie wywiadu i wyników badań rozpoznano idiopatyczny zespół Harlequina. Wnioski. Zespół Harlequina najczęściej występuje w postaci idiopatycznej, jednak u chorych należy przeprowadzić diagnostykę neurologiczno-okulistyczną, gdyż niektóre choroby, m.in. zawał pnia mózgu, nerwiaki górnej części klatki piersiowej, niedrożność żyły szyjnej wewnętrznej, nacieki rdzenia kręgowego przez guz szczytu płuca, mogą się początkowo objawiać jako zespół Harlequina. ABSTRACT Introduction.Harlequin syndrome is a very rare neurological condition characterized by redness and excessive sweating of one half of the face in response to exercise and emotions. In most cases this disorder is not life-threatening. Objective. To present diagnostic difficulties of Harlequin syndrome in dermatological practice. Case report. We present a case of a 30-year-old man with redness and excessive sweating of the right half of the face as a result of exercise that was observed during the diagnosis of chronic urticaria at the Department of Dermatology. The patient was examined ophthalmologically and neurologically, had a CT scan of the head, and the Minor test performed. Idiopathic Harlequin syndrome was diagnosed based on case history and workup results. Conclusions. Harlequin syndrome occurs most often in the form of an idiopathic condition, but neurologic and ophthalmologic assessment should be performed since some diseases, such as brainstem infarction and schwannoma of the upper chest, may initially appear as Harlequin syndrome.