Objective:Sickle cell disease (SCD), described as a group of inherited blood disorders, affects millions of people throughout the world and is particularly common in the southern part of Turkey. We aimed to determine the relationship between ischemia-modified albumin (IMA) and the dynamic thiol/disulfide balance in SCD.Materials and Methods:Fifty-four adult SCD patients and 30 healthy controls were included in the study. The 54 adult patients included 30 (56%) males and 24 (44%) females with a mean age of 28.3±8.4 years (minimum-maximum: 18-46 years). Of the 54 patients, 46 had homozygous sickle cell anemia (HbSS) and 8 had sickle/β-thalassemia (HbS/β+-thalassemia). Fasting blood samples were collected. After centrifugation at 1500×g for 10 min, plasma samples were portioned and stored at -80 °C. IMA levels were determined by albumin cobalt binding test, a colorimetric method. Total and native thiols and disulfide were analyzed with a novel spectrophotometric method.Results:We found significantly lower levels of native thiol (-SH) (284.0±86.3 µmol/L), disulfide levels (14.6±7 µmol/L), and total thiols (-SH + -S-S-) (313.0±89.3 µmol/L) in SCD patients compared to healthy controls (respectively 417.0±54.2, 22.7±11.3, and 462.0±58.7 µmol/L). Plasma albumin levels (34.9±7.9 g/L) were lower and IMA levels (13.6±3.1 g/L) were higher in SCD patients compared to controls (respectively 43.5±3.1 and 8.4±1.6 g/L). Plasma albumin levels were strongly correlated with both plasma native (r=0.853; p=0.0001) and total thiols (r=0.866; p=0.0001).Conclusion:Decreased plasma native and total thiol levels and increased IMA levels are related to increased oxidative stress and provide an indirect and quick reflection of the oxidative damage in SCD patients.

Background/aim: Vitiligo is a depigmentation disorder that leads to serious psychological burden in patients, who are frequently reported to have depression and anxiety. The aim of this study was to investigate the association between stress-related hormone levels and psychological stress in vitiligo. Materials and methods: In this study 46 vitiligo patients and 46 controls were enrolled; their cortisol, dehydroepiandrosterone sulfate (DHEAS), and cortisol/DHEAS levels were measured. Psychological burden was assessed by the Beck Depression Inventory and Perceived Stress Scale. Results: Patients and controls did not differ in terms of cortisol, DHEAS, or cortisol/DHEAS. Patients had higher perceived stress than controls but did not differ in terms of depression scores. Correlation analyses revealed that cortisol/DHEAS correlated positively with perceived stress (P = 0.009, r = 0.272). The correlation between cortisol/DHEAS and perceived stress was stronger in the patient group (P = 0.013, r = 0.363) and close to zero among controls. In regression analyses, lower depression and higher perceived stress were shown to predict cortisol/DHEAS values. Conclusion: Vitiligo patients significantly differed from the healthy population in terms of hormones and psychological distress. There was also an association between perceived stress and cortisol/DHEAS ratio in vitiligo. Abnormality of hormonal response to distress lowers DHEAS, which is known for its antioxidant properties, a possible mechanism for vitiligo development. Another important finding is the significance of using the composite variable cortisol/DHEAS, which seems to be more sensitive to distress than each of its components. We suggest its use in future studies on psychological distress-hormone relationships.

No abstract

Amaç: Bu çalışmada, Akut miyokard infarktüsü (AMI) tanısında laboratuvar belirteçlerinden birisi olan CK-MB parametresinin ölçümü için kullanılan aktivite yöntemi ile kütle yöntemlerinin analitik performansları ve tanısal yeterlilikleri değerlendirildi. Ayrıca serum ve plazma örneklerinde CK-MB sonuçları arasında fark olup olmadığı incelendi. Gereç ve Yöntem: Yöntemlerin analitik performansların belirlenmesi için geri kazanım, interferans, yöntem karşılaştırma ve tekrarlanabilirlik çalışmaları yapıldı. Ayrıca serum ve plazma örneklerinde ölçülen CK-MB sonuçları karşılaştırıldı. Bulgular: Deney-içi ve deneyler-arası tekrarlanabilirlik sonuçları;her iki yöntem için patolojik düzey serum havuzlarında belirlenmiş arzu edilen %belirsizlik değerinden daha küçük bulunurken, normal düzey serum havuzu için ise, kütle yönteminde belirlenmiş arzu edilen %belirsizlik değerinden düşük, aktivite yönteminde daha yüksek bulundu.Kütle yönteminde%92.5, aktivite yönteminde ise %92.9 geri kazanım tespit edildi. Yöntemler arasında korelasyon katsayısı (r) 0.976 olarak bulundu. CK-MB aktivite için hem duyarlılık hem de özgüllük değeri %90, eğri altında kalan alan (AUC) ise 0.939 olarak bulundu. CK-MB kütle için hem duyarlılık hem de özgüllük değeri %95, AUC ise 0.980 olarak bulundu. Her iki yöntem için patolojik düzeyde plazma ve serum değerleri arasında anlamlı fark görülmedi. Normal düzeyler için, CK-MB aktivite yöntemiyle ölçülen plazma örnekleri serum örneklerinden daha düşük bulunurken (p=0.0039), kütle yönteminde plazma örnekleri serum örneklerinden daha yüksek bulundu (p=0.0078). Sonuç: CK-MB ölçümüne ait kütle ve aktivite yöntemlerinin analitik performansları ve tanısal yeterliliklerinin birbiri ile uyumlu olduğu bulundu. Serum ve plazma örneklerinde, patolojik seviyedeki CK-MB değerlerinde her iki yöntemle ölçülen sonuçların birbiriyle uyumlu olduğu, ancak normal düzeyde birbirinden farklı olduğu bulundu.

Amaç: Herediter hemoglobinopatiler genetik olarak sık görülen hastalıklar olup dünyada ve Türkiye'de önemli bir sağlık sorunudur. Hemoglobin varyantlarının tespitinde tarama amaçlı olarak hemoglobin elektroforezi ile yüksek basınçlı sıvı kromatografisi (HPLC) sistemleri kullanılır. Bu çalışmada HbA, HbA2 ve HbS varyantlarının ölçümünde HPLC (Primus Ultra 2 ) ile hemoglobin elektroforez yöntemleri (Interlab-G26) arasındaki uyumun karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem:Hemoglobinopati taraması istenen 122 hasta çalışmaya dahil edildi. EDTA'lı tüplere 2 ml hacimde alınan örnekler soğuk zincirde laboratuvara transfer edildi. Tüm örneklerin Hb A, Hb A2, ve Hb S düzeyleri kromotografik yöntem ile çalışan Primus Ultra II HPLC cihazı ve elektroforez yöntemi ile çalışan Interlab G26 elektroforez cihazları ile ölçüldü. Hematolojik parametreler Mindray BC 6800 tam kan cihazı ile ölçüldü. Her iki yöntemi karşılaştırmak için Korelasyon analizi, Passing-Bablok Regresyon Analizi ve Bland-Altman Uyum Grafiği kullanıldı.Bulgular: Her iki cihaz için Hb A, Hb S ve Hb A2 parametrelerine ait değerler arasında pozitif korelasyon mevcuttu. Passing-Bablok regresyon analizinde, Hb A ve Hb S parametreleri için yöntemler birbiri ile uyumlu idi. P-B regresyon denklemine göre lineariteden sapma yoktu (CUSUM testi p değerleri sırasıyla 0.12 ve 0.94). Hb A2 parametresinde ise lineariteden sapma mevcut olup yöntemler arasında uyumsuzluk tespit edildi (p<0.01). Bland-Altman Grafiğinde Hb S parametresi için her iki yöntem arasında uyumluluk mevcut iken, Hb A ve Hb A2 parametreleri açısından iki yöntem arasında uyumsuzluk tespit edildi.Sonuç: Beta talasemi taşıyıcıları ve orak hücre bozukluğu olan hastalarda elektroforez yöntemi, Hb A2'nin tespitinde daha düşük sonuçlar vermiş ve HPLC yöntemi ile uyumsuzluk göstermiştir.