Predictive coding and active inference formulations of the dysconnection hypothesis suggest that subjects with schizophrenia (SZ) hold unduly precise prior beliefs to compensate for a failure of sensory attenuation. This implies that SZ subjects should both initiate responses prematurely during evidence-accumulation tasks and fail to inhibit their responses at long stop-signal delays. SZ and healthy control subjects were asked to report the timing of billiards-ball collisions and were occasionally required to withhold their responses. SZ subjects showed larger temporal estimation errors, which were associated with premature responses and decreased response inhibition. To account for these effects, we used hierarchical (Bayesian) drift-diffusion models (HDDM) and model selection procedures to adjudicate among four hypotheses. HDDM revealed that the precision of prior beliefs (i.e., starting point) rather than increased sensory precision (i.e., drift rate) drove premature responses and impaired response inhibition in patients with SZ. From the perspective of active inference, we suggest that premature predictions in SZ are responses that, heuristically, are traded off against accuracy to ensure action execution. On the basis of previous work, we suggest that the right insular cortex might mediate this trade-off.

Streszczenie Anodyspareunia (dyspareunia analna) jest zjawiskiem związanym z odczuwaniem przez stronę pasywną w seksie analnym bólu lub też dyskomfortu podczas próby lub całkowitej penetracji odbytu. Dysfunkcja ta została po raz pierwszy opisana w 1998 roku przez zespół Rossera badającego jej biopsychospołeczne korelaty na próbie mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami. Praca ma charakter teoretyczny i stanowi próbę integracji aktualnej wiedzy na temat zjawiska anodyspareunii. Przedstawia próby zdefiniowania zjawiska oraz dane dotyczące jego rozpowszechnienia, możliwe przyczyny jego występowania oraz dalsze kierunki badawcze. Przeanalizowane badania pokazują, że chociaż na występowanie anodyspareunii wpływ mają zarówno czynniki fizjologiczne (np. brak lubrykacji, oralnej lub ręcznej stymulacji odbytu przed penetracją) jak i psychologiczne, to jednak te ostatnie wydają się odgrywać decydującą rolę w doświadczaniu bólu. Nie wszystkie bowiem osoby uprawiające seks analny zgłaszają dolegliwości bólowe z nim związane, co może skłaniać do traktowania dyspareunii analnej jako dysfunkcji seksualnej podlegającej zbliżonym do pochwicy i dyspareunii waginalnej oddziaływaniom terapeutycznym.

The objective of this study was to examine the clinical characteristics of adolescents hospitalized after a suicide attempt or instrumental suicide-related behavior. Participants included thirty-six adolescents from the pediatric unit of a Polish hospital who made a nonfatal suicide attempt (SAA) or engaged in instrumental suicide-related behavior (IBA), as well as a general population sample (GPS). Psychosocial features were measured using the Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia (K-SADS), the Social and Occupational Functioning Assessment Scale (SOFAS), the Suicide Behaviors Questionnaire–Revised (SBQ-R), the Psychache Scale (TPS), the State–Trait Anxiety Inventory (STAI), the Center of Epidemiological Studies Depression Scale for Children (CES-DC), and the Prodromal Questionnaire (PQ-16). The SAA group scored significantly higher than the IBA group and the GPS in modules related to irritability and anhedonia, voice hallucinations and delusions, suicidal acts, thoughts and ideation, and medical lethality. Additionally, the SAA scored higher on the SBQ-R and PQ-16 compared to the IBA group and the GPS. Although anxiety, mental pain, and depressive symptoms could not independently distinguish between the SAA and IBA groups, psychotic symptoms were more frequently present within the SAA group. The above symptoms may be important to consider when screening for suicide risk in the general population.

Cel pracyCelem pracy była analiza czynników ryzyka wieloletnich detencji psychiatrycznych, definiowanych jako pobyt w ośrodkach psychiatrii sądowej przekraczający odpowiednio 60 i 84 miesiące, opracowana na podstawie danych dotyczących 150 pacjentów oddziału psychiatrii sądowej o wzmocnionym stopniu zabezpieczenia. Omówienie wyników poprzedzono analizą dostępnego piśmiennictwa w tym zakresie. Analizowano czynniki socjo-demograficzne, dotychczasowy przebieg choroby, charakterystykę popełnionych czynów, zachowania agresywne lub autoagresywne oraz obraz kliniczny choroby na przestrzeni ostatnich 6 miesięcy detencji psychiatrycznej.MetodaBadanie pilotażowe, oparte o retrospektywną analizę danych pochodzących z dokumentacji medycznej oraz opinii sądowo-psychiatrycznych, o charakterze przekrojowym. Ze względu na charakter zmiennych zastosowano testy T-studenta, korelację Spearmana, test ANOVA rang Kruskala-Wallisa.WynikiW analizowanym materiale z ryzykiem wieloletnich hospitalizacji w sposób istotny korelowały czynniki związane z przebiegiem ostatnich 6 miesięcy internacji, w tym stan psychiczny pacjentów, występowanie zachowań agresywnych oraz reakcja na leczenie farmakologiczne. Nie stwierdzono istotnego wpływu czynników demograficznych ani współistniejącego uzależnienia od alkoholu i substancji psychoaktywnych. Ryzyko wieloletnich detencji psychiatrycznych zwiększało się wraz z czasem trwania choroby. Nie obserwowano korelacji w zakresie wieku pacjentów w czasie rozpoczęcia detencji ani liczby detencji. Podobnie, nie stwierdzono, aby czynnikiem ryzyka był charakter rozpoznania chorobowego.WnioskiNasze badanie jest pierwszą systematyczną próbą oceny czynników ryzyka wieloletnich detencji psychiatrycznych w grupie pacjentów ośrodków psychiatrii sądowej w Polsce. Mamy nadzieję, że prezentowane wyniki dadzą nowy impuls do dyskusji o kształcie opieki sadowo-psychiatrycznej w Polsce oraz kolejne badania w tym zakresie, jak również przyczynią się do optymalizacji procesu leczenia.