Introduction: One of the cognitive aspects of personality is intelligence. A large number of previous studies have shown that the intelligence within the criminal population is decreased, particularly in its verbal aspect.The aim of this study is to determine whether there is a link between intelligence and criminal behavior and how it is manifested.Methods: The research involved criminal inmates of the Correctional institutes of Republic of Srpska and Court Department of Psychiatry Clinic Sokolac who committed homicide and various non-homicide acts. Thetest group consisted of 60 inmates who have committed homicide (homicide offenders) and a control group of 60 inmates who did not commit homicide (non-homicide offenders). The study was controlled, transverse or cross-sectional study.Results: Average intelligence of inmates (homicidal and non-homicidal) was IQ 95.7. Intelligence of homicide inmates was IQ 97.4 and non-homicide IQ 94.09. Intelligence coeffi cients for non-homicide inmatesubgroups were as follows - subgroup consisting of robbery offenders (IQ 96.9), subgroup consisting of theft perpetrators (IQ 93.83), subgroups consisting of other criminal offenders (IQ 92.8). Verbal intellectual ability– IQw of homicide inmates was 91.22, and 91.10 IQw of non-homicide inmates. Intellectual abilities in nonverbal or manipulative part were average, but they were higher in homicide inmates group (IQm 103.65) than in the group of non-homicide inmates (IQm 97.08).Conclusion: Average intelligence of investigated inmates (homicide and non-homicide) is lower than in the general population and corresponds to low average. Verbal part of intelligence is lowered while nonverbalpart is within the average range.

Kratak sadržajUvod. Ličnost se formira u interakciji nasljeđa i spoljne sredine pa samim tim ovi faktori utiču na formiranje devijantnih i kriminalnih crta ličnosti. Cilj istraživanja je da se ispita uticaj socioekonomskih faktora na strukturu ličnosti homicidanata, to jest, onih koji su počinili ubistvo.Metode. Studija je kontrolisana, transverzalna (studija presjeka). Istraživanje obuhvata štićenike Kazneno-popravnih zavoda Republike Srpske i Sudskog odjeljenja Klinike za psihijatriju Sokolac. Od njih je formirana grupa od 60 štićenika koji su počinili homicid (ubistvo) i kontrolna grupa sa 60 štićenika koji nisu počinili ubistvo. U svrhu eksploracije osnovnog problema i ciljeva istraživanja koristi se upitnik Lista opštih podataka.Rezultati. Obrazovni nivo štićenika kao i njihovih roditelja je nizak (u visokom procentu sa nižim nivoima obrazovanja), materijalno stanje porodica štićenika kao i njihovih primarnih porodica je u velikom procentu loše. Stambena situacija porodica štićenika kao i njihovih primarnih porodica je ispod prosjeka ali nije pretjerano loša. Zlostavljanje od strane roditelja je izraženije nego u opštoj populaciji, ispoljavanje agresivnosti prema roditeljima je prisutno u malom broju slučajeva (tendencija prikazivanja u boljem svjetlu). Štićenici su u velikom procentu neoženjeni, razvedeni ili žive u vanbračnoj zajednici, odnosi u porodicama štićenika su dobri.Zaključak. Osobine ličnosti homicidanata su povezane sa obrazovanjem roditelja, stambenim uslovima primarne porodice, fizičkim kažnjavanjem od strane roditelja, bračnim stanjem, obrazovanjem homicidanata, materijalnim statusom porodice homicidanata, stambenim uslovima porodica homicidanata, a nisu bitnije povezane sa fizičkom agresivnošću prema roditeljima i odnosima u porodici štićenika.Ključne riječi: socioekonomski faktori, struktura ličnosti, homicidanti

Kratak sadržajUvod. Veliki broj dosadašnjih istraživanja dokazuje da postoji povezanost između strukture ličnosti, odnosno pojedinih crta ili osobina ličnosti i eventualnog kriminalnog ponašanja. Uočeno je da u kriminalnoj populaciji ima 15-25% psihopata (disocijalni poremećaj ličnosti) a kod počinilaca nasilnih krivičnih djela taj broj je i dvostruko veći. U opštoj populaciji ih je 1-3%. Cilj rada je da se izvrši analiza osobina ličnosti štićenika Kazneno-popravnog zavoda Foča koji nisu počinili ubistvo (počinioci nehomicidnih djela), da se utvrdi povezanost tih djela sa osobinama ličnosti štićenika i da li postoji opasnost da štićenici nehomicidnih delikata učine teže delikte.Metode. Studija je kontrolisana, korelaciona, koja obuhvata 72 štićenika Kazneno-popravnog zavoda Foča, koji nisu počinili ubistvo. Kontrolna grupa se sastoji od 60 lica koji ispoljavaju agresivnost u društveno dozvoljenim aktivnostima -članovi Lovačkog udruženja Foča. U svrhu eksploracije osnovnog problema i ciljeva istraživanja korišten je psihološki test Profil indeks emocija (PIE test) i podaci i dokumentacija iz Kazneno-popravnog zavoda Foča.Rezultati. Kod štićenika nehomicidalnih djela, češće nego u kontrolnoj grupi, utvrđen je disocijalni poremećaj ličnosti (9,7% u grupi štićenika, 3,3% u kontrolnoj grupi), ali ova razlika nije statistički značajna (p=0,181). Kod 22 (30,5%) štićenika dijagnostikovan je neki od poremećaja ličnosti, a u kontrolnoj grupi kod 8 (13,3%) i ova razlika je statistički značajna (p =0,022). Nisu utvrđene statistički značajne razlike vrijednosti percentila i skorova PIE testa između štićenika i kontrolne grupe.Zaključak. Kod štićenika nehomicidalnih djela, češće nego u kontrolnoj grupi, susreću se devijantne osobine i poremećaji ličnosti koje su realan precipitirajući i predisponirajući faktor da se počine i teži delikti.Ključne riječi: nehomicidanti, crte ili osobine ličnosti, poremećaji ličnosti, delikti, povezanost

Kratak sadržajUvod. Tinitus se definiše kao percepcija zvuka u ušima ili glavi bez prisutnih vanjskih izvora zvuka. Zujanje u uhu i nesposobnost bolesnika da se prilagode ovoj pojavi može da dovede do ispoljavanja emocionalnih tegoba, kao što su depresija i anksioznost. Cilj ove studije je bio da se procijeni stepen depresivnih tegoba koje prate hronični tinitus i ispita veza između prisustva tinitusa i simptoma depresije kod pacijenata sa hroničnim subjektivnim tinitusom.Metode. Studijom su obuhvaćena 73 bolesnika sa tinitusom i 47 ispitanika bez tinitusa, a obje grupe su uparene po polu i uzrastu. Bolesnici su podvrgnuti otorinolaringološkom pregledu i popunili su samostalno Tinitus hendikep upitnik i Beck-ov upitnik depresije. Tonalna liminarna audiometrija je urađena kod obje grupe ispitanika.Rezultati. Audiološkim ispitivanjem je otkriveno da 7 (9,6%) bolesnika sa tinitusom nema oštećenje sluha, a većina (41-56,2%) je imalo nagluvost lakog stepena, dok je među ispitanicima bez tinitusa 28 (59,6%) imalo normalan sluh. Bolesnici su najčešće imali visoke frekvencije tinitusa (63-86,3%), a u odnosu na intenzitet 48 (65,8%) bolesnika je imalo srednje jak tinitus (5-20 dB). Tinitus hendikep upitnikom dobijen je skor koji je klasifikaovao subjektivni doživljaj hendikepa kao zanemarljiv kod 26 (35,6%) bolesnika, blag kod 12 (16,4%), umjeren kod 23 (31,5%), težak kod 7 (9,6%) i veoma težak kod 5 (6,8%) bolesnika. Beck-ovim upitnikom depresije utvrđeno je normalno raspoloženje kod 59 (80,8%) bolesnika, odnosno kod 43 (91,5%) ispitanika bez tinitusa (U=1282.0, Z=-2.35, p<0,05). Između skorova dobijenih korišćenjem ova dva upitnika utvrđen je visok stepen korelacije (ρ=0,436, p<0,001).Zaključak. Značajna korelacija između skorova dobijenih Tinitus hendikep upitnikom i Beck-ovim upitnikom depresije ima značaja u pristupu liječenju ovih bolesnika. Kako depresija dodatno smanjuje kvalitet života, neophodno je da se adekvatnim tretmanom utiče na bržu adaptaciju na tinitus.

&lt;p&gt;Skin lesions have a strong influence on the mental health. Literature indicates the complex interrelationships between psychosocial factors and psoriasis, which substantially reduce the quality of life of these patients. These interrelationships are based on numerous interactions that exist between the immune, nervous and endocrine systems and they are the basis of interactions that exist between mental and somatic health and the environment. Psychodermatology was developed as a new interdisciplinary field, a connection between psychiatry and dermatology. More than just cosmetic disfigurement, psoriasis is associated with various psychopathological problems that may have an impact on patients, their families and society. Numerous psychological disturbances occur in patients with psoriasis. Also, a significant psychiatric comorbidity was found in patients with psoriasis. Exacerbation of psoriasis leads to a deterioration of mental health. The treatment of psoriasis requires an interdisciplinary approach of a dermatologist and a psychiatrist. Various forms of psychological interventions have been proposed as a potentially useful addition to a standard pharmacological treatment of psoriasis.&amp;nbsp;&lt;/p&gt;