Numerous branches of industry, involving the textile and clothing sector, are subjected to various negative trends of the COVID-19 pandemic period and other crises. Crisis management in a systematic manner within a company represents one of the possible replies aiming at reducing the adverse effects of these events. The analysis of companies' experiences in encountering such an unwanted event shows that good communication facilitates crisis management. The main goal of this paper is to consider the role of public relations in the crisis management. The first part of this paper considers different forms of crisis that every production company has to take into account. The middle part of the paper focuses on the crisis management process, and, also, analyzes possible communication strategies. In the final part of the paper, attention is paid to the recent experiences in terms of crisis communication management in well-known companies.

Industrija video igara, kao brzorastuća grana industrije zabave, sa skoro 2,5 milijarde korisnika širom sveta i prihodom od preko 150 milijardi dolara u 2019. godini, značajno nadmašuje rezultate tradicionalno popularne filmske i muzičke industrije zajedno. Nove tehnologije, masovnija upotreba pametnih telefona i hiperkonektivnost sveta, utiču na širenje potencijala ove industrije, otvarajući prostor i za nove i/ili hibridne poslovne modele. Mnoge zemlje sveta prepoznale su višestruki značaj razvoja ove industrije (od finansijskih, obrazovnih, uticaja na druge industrije i različite sfere društva, do podsticanja inovativnosti i kreativnosti na svim nivoima) i raznovrsnim finansijskim i nefinansijskim podsticajima podržavaju njen dalji razvoj, očekujući multiplikatorske povraćaje. Ovaj rad, koristeći komparativnu analizu relevantnih zemalja, kao i anketu sprovedenu u Srbiji, potvrđuje višestruki potencijal industrije video igara u Srbiji i sugeriše kreatorima ekonomske politike (zasnovano i na anketi) da, pre svega nefinansijskim podsticajima, a potom i minimalnim finansijskim, podrže razvoj ove brzorastuće industrije.

Sažetak: Svet na različite načine pokušava da izgradi sistem održive proizvodnje i potrošnje, a ekologija ostavlja dubok trag na ekonomiju. Akcent se stavlja na proizvodnju što veće dodatne vrednosti uz što manji utrošak materijala i energije i sa što manje negativnih posledica po životnu sredinu, da bi se zaštitile buduće generacije. Danas prirodne katastrofe i zdravstvene pandemije postaju sve češće, a njihove posledice ogromne. U mnogim zemljama, čak i sa razvijenom ekonomijom postaje teško obnoviti prirodu i privredu u kratkom vremenskom periodu. Ekološka kriza pokazuje da su njeni rizici vezani za ukupan razvoj svake zemlje, pa je stoga neophodno povećati svest o posledicama klimatskih promena. Ovaj rad polazi od teze da se ekološki problemi nisu smanjili, već su u porastu, a bavi se analizom održivog razvoja sa posebnim osvrtom na posledice prirodnih promena, koje imaju razarajući efekat na zelenu ekonomiju.

For a long time, corporate identity, corporate image and corporate reputation have been studied from a number of academic perspectives, due to their intangibility and their significant role in gaining an organization's competitive advantages. Recent business circumstances (for example, the economic downturn due to the Covid-19 pandemy) bring new challenges for companies and their long-term survival. The aim of this paper is to review the constructs of corporate identity, corporate image and corporate reputation, and, thus, to remove or reduce the misunderstanding of the three constructs in the relevant literature. After a thorough theoretical review, some influential conceptual models were examined, pointing out the role of communication in the whole process of corporate marketing.

Rast popularnosti ekoturizma na globalnom planu, tokom minulih nekoliko decenija, može se pripisati većoj zabrinutosti ljudi za stanje životne sredine; posebno sa stanovišta zaštite prirodnih resursa. Ovaj vid tematskog turizma postaje sve značajniji u turističkoj industriji širom sveta. Poznato je da železnica, s druge strane, najpogodnije sredstvo prevoza sa stanovišta zaštite životne sredine, te da može značajno doprineti razvoju turizma u prostranim ruralnim i pograničnim krajevima. Za zemlje u razvoju, poput Srbije, ekoturizam je mogućnost za ubrzanje razvoja ovakvih oblasti bez poremećaja u životnoj sredini. Cilj istraživanja u ovom radu je procena postojećeg stanja i iznalaženje mera za razvoj ekoturizma u istočnoj Srbiji, zasnovanom na većem učešću železnice u kretanjima turista prema turističkim destinacijama u ovoj oblasti. Na osnovu izložene analize je pokazano da bi ponovno uspostavljanje železničkog saobraćaja moglo omogućiti bolje iskorišćenje prirodnih i kulturno-istorijskih potencijala u razvoju ekoturizma u ovoj oblasti.