В тексте затрагивается вопрос особой формы духовной автобиографии, какой по намерению Н. Бердяева является его книга Самопознание (Опыт философской автобиографии). Философ считает, что его произведение в жанровом плане отличается как от классической автобиографии, так и от всех других разновидностей исповедальной литературы. Главная разница заключается в назначенной цели самопознания и осмысления собственной духовной жизни. Этот процесс проводится с учетом принципа сознательной подборки информационного материала о прошлом. В книге Бердяева осуществляются все 4 принципа автобиографического пакта, представленные Филиппом Леженом (повествование прозой, тема судьбы личности, идентичность автора и повествователя, идентичность повествователя и главного героя). Тем самым оказывается она преднамеренно субъективной попыткой воспроизведения культурного сознания современников русского философа. По мнению Бердяева, память — это активная, творческая стихия, которая осмысляет прошлое, позволяя интерпретировать его с точки зрения настоящего и с учетом перспективы вечности.

Anthropology of deathin the works by Dmitrii Merezhkovskii Death-related images and thoughts belong to key motives in the works by Dmitrii Merezhkovskii. Biological and metaphysical aspects of death appear to be the most important issues in the analyzed texts. By means of placing plots and themes in various epochs Merezhkovskii revealed the universality of the fear of death and its importance as far as shaping human conscience is concerned. In fictional and essayistic texts either, the Russian writer stressed the importance of the attitude to the dead body, funeral ceremonies and graveyards. That motif focuses value-orien­tations and patterns of culture specific for various communities. Merezhovskii reveals mutual interdependence between death and culture: on one hand — death inspires to express the essence of human nature in cultural forms, on the other hand — death is considered a tool used in order to achieve ideological and political goals. Antropologia śmierciw twórczości Dymitra Mierieżkowskiego Śmierć to jeden z kluczowych motywów twórczości Dymitra Mierieżkowskiego. Wśród różnych obrazów śmierci i myśli o niej w omawianych tekstach istotną rolę odgrywają rozważania o biologicznych i metafizycznych aspektach śmierci. Uniwersalność doświadczenia lęku tanato­logicznego i jego znaczenie dla formowania świadomości człowieka podkreślana jest przez arty­styczne ujęcia ulokowane w kulturowej przestrzeni różnych epok. W utworach beletrystycznych i eseistycznych Mierieżkowskiego szczególne znaczenie mają fragmenty prezentujące rozmaite podejścia do martwego ciała, ceremonii pogrzebowych i cmentarzy. Motywy te ogniskują charak­terystyczne dla różnych zbiorowości orientacje wartościujące i wzory kultury. Między śmiercią i kulturą, jak pokazuje pisarz, istnieje dwustronna zależność: z jednej strony śmierć inspiruje do wyrażenia istoty natury ludzkiej w formach kulturowych, z drugiej — jest wykorzystywana doosiągania celów ideologicznych i politycznych.

No abstract

No abstract

Special attention is given to the analysis of the notions of “moment” and “eternity” in the poetry of Brusov, conceptualizations of the aspects of the past, the present and the future the notion of time dimentions adopted in culture (an hour, a day, a century), the image of the beginning and ending of the time and the notion of its rhythm. A topic of time is a very productive way of transmission for many ideas peculiar to the works by the author of the “Dreams of Humanity”. Immanent and worded poetics of time in the poetry of Brusov is the indicator of the writer’s worldview evolution.