It is known that the outcomes of complex video game (VG) skill acquisition are correlated with individual differences in demographic and behavioral variables, such as age, intelligence and visual attention. However, empirical studies of the relationship between neuroanatomical features and success in VG training have been few and far between. The present review summarizes existing literature on gray matter (GM) and white matter correlates of complex VG skill acquisition as well as explores its relationship with neuroplasticity. In particular, since age can be an important factor in the acquisition of new cognitive skills, we present studies that compare different age groups (young and old adults). Our review reveals that GM in subcortical brain areas predicts complex VG learning outcomes in young subjects, whereas in older subjects the same is true of cortical frontal areas. This may be linked to age-related compensatory mechanisms in the frontal areas, as proposed by The Scaffolding Theory of Aging and Cognition. In the case of plasticity, there is no such relationship – in the group of younger and older adults there are changes after training in both cortical and subcortical areas. We also summarize best practices in research on predictors of VG training performance and outline promising areas of research in the study of complex video game skill acquisition.

No abstract

W jelitach człowieka znajduje się około dwóch kilogramów mikroorganizmów, nazywanych mikrobiotą. Wśród nich znajdują się bakterie komensalne, których rolą jest dostarczanie organizmowi energii, produkcja metabolitów, czy też unieszkodliwianie bakterii patogennych. Niektóre bakterie komensalne są w stanie wytwarzać substancje neuroaktywne, wpływające na funkcjonowanie mózgu. Komunikacja mikrobioty z ośrodkowym układem nerwowym zachodzi przede wszystkim za pośrednictwem nerwu błędnego, osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, systemu immunologicznego czy produkowanych przez mikrobiotę metabolitów. Szczególnie w ostatnich latach zaobserwowano szereg zależności między substancjami produkowanymi przez bakterie składające się na mikrobiom a funkcjonowaniem mózgu. Zauważono także, iż mikrobiota jelitowa może brać udział w procesach neurorozwojowych oraz neurodegeneracyjnych. Co więcej, z badań tych wyłania się związek między działaniem mikrobiomu a funkcjonowaniem psychicznym, co odzwierciedla się w sposób szczególny w zaburzeniach depresyjnych i lękowych. Zaobserwowano także zależność między funkcjonowaniem układu trawiennego, a kondycją psychiczną - stresogenne czynniki czy nieodpowiednia dieta przyczynić się mogą do zmiany składu mikrobioty jelitowej, co w konsekwencji może wpłynąć na funkcjonowanie mózgu i umysłu.