This paper seeks to bring John Dewey's pragmatist philosophy of democratic education and the public into dialogue with Ernesto Laclau's theory of populism. Recognizing populism as an integral aspect of democracy, rather than as its antithesis, the purpose of this paper is to provide a theoretical account of populism as being of educational relevance in two respects. First, it argues that the populist logic specifies a set of formal elements by which democratic education could operate as a collective enterprise. Second, it asserts that the notion of populism supplements any congenial understanding of democratic education by bringing political demands, conflicts and affects to the fore. Finally, the paper discusses the risks and possibilities inherent in visualizing populism as an educational modus.

In recent years, an agonistic approach to citizenship education has been put forward as a way of educating democratic citizens. Claudia W. Ruitenberg (2009) has developed such an approach and takes her starting point in Chantal Mouffe’s agonistic theory. Ruitenberg highlights how political emotions and political disputes can be seen as central for a vibrant democratic citizenship education. The aim of this paper is to critically explore and further develop the concepts of political emotions and political disputes as central components of an agonistic approach. In order to do this, I return to Mouffe’s point of departure in the concept of the political. By drawing on Michael Marder’s (2010) notion of enmity, I suggest how “the presence of the other” can be seen as a vital aspect of the political in citizenship education. By not abandoning the concept of enmity, and with the notion of presence in the foreground, I argue that Ruitenberg’s definition of political emotions needs to be formulated in a way that includes emotions revolving around one’s own existence as a political being. Moreover, I argue that in order to further develop the agonistic approach, the emphasis on the verbalization of opinions in political disputes needs to be relaxed, as it limits the political dimension in education and excludes crucial political practices, such as exodus.

No abstract

No abstract

Í þessari grein er sambandið á milli hagsveiflna og vinnuslysa á Íslandi rannsakað í fyrsta skipti. Tengslin eru maeld fyrir vinnumarkaðinn í heild, fyrir einstakar starfsgreinar, eftir kyni og eftir alvarleika slyss. Flestar erlendar rannsóknir benda til þess að vinnuslys séu algengari í góðaerum en þegar verr árar. Meðal mögulegra skýringa á jákvaeðu sambandi eru að í þenslu eru fleiri starfandi, vinnuhraðinn meiri og vinnuslys frekar tilkynnt. Þessum hugsanlegu orsökum sambandsins er sérstakur gaumur gefinn í þessari rannsókn. Tímaraðagögn um vinnuslys voru fengin frá Vinnueftirlitinu. Gögn til að meta hagsveiflur voru fengin frá Hagstofunni og Vinnumálastofnun. Tímaraðirnar voru ósístaeðar og var tekinn fyrsti mismunur af þeim og sambandið í kjölfarið skoðað með línulegri aðhvarfsgreiningu. Háða breytan var fjöldi vinnuslysa og óháðu breyturnar voru hagvísarnir. Jafnframt voru gögn úr Slysaskrá Íslands og frá Hagstofunni notuð til að reikna hlutfallslega haettu á vinnuslysi. Jákvaett samband fannst á milli hagsveiflna og heildarfjölda vinnuslysa. Sambandið var sterkast í byggingariðnaði, í verslunarstarfsemi og meðal karla. Útreikningar á hlutfallslegri áhaettu bentu til þess að vinnandi fólk hafi verið í umtalsvert meiri haettu á slysi árið 2007 þegar þenslan var sem mest heldur en árin 2004 til 2006 og 2008 til 2011. Samanburður á milli einstakra greininga rannsóknarinnar sýndi að ekki er haegt að skýra aukna áhaettu nema að litlu leyti með auknu vinnuframboði. Aukin haetta á vinnustöðum að teknu tilliti til fjölda vinnandi virðist frekar skýra aukna áhaettu þegar vel árar.