No abstract

This exploratory study examined differences in the problem representations of a case‐based situation by expert and novice instructional designers. The experts and half of the novices (control group) received identical directions for case analysis, while the other novices (treatment group) received additional guidelines recommending analysis strategies that experts tend to use. After participants' case analyses were scored on four dimensions of problem representation, a Wilcoxon nonparametric test was performed. Significant differences were noted between experts and control novices on the total score and on two dimensions of problem representation. Treatment novices did not differ significantly from experts, while control and treatment novices differed significantly on one dimension. Implications for future research and practice are discussed.

ÖzTeknolojik gelişimin çok hızlı olduğu şu son yıllarda, bilgi ve iletişim teknolojilerinin öğrenme ortamlarına müfredat genelinde entegre edilmesi önerilmesine rağmen, istenilen düzeyde ve başarıda kullanılamadığını belirten birçok araştırma mevcuttur. Sebeplerine yönelik öne sürülmüş gerekçelerden bir tanesi de derslerle nasıl bütünleştirileceğinin pratikte bilinmemesi gösterilmektedir. Dijital hikâye anlatımının okul öncesi eğitimden üniversiteye kadar çeşitli öğretim kademelerinde kullanımı, çokluortam teknolojilerinin sınıflara entegrasyonu noktasında fayda sağlamaktadır. Dijital hikâye anlatımı, geleneksel hikâye anlatımının çoklu ortam teknolojileriyle bütünleştirilmesiyle ortaya çıkmış bir yaklaşım olarak eğitim ortamlarında son dönemde sıklıkla kullanılmaktadır. Bu çalışmada uluslararası literatür incelenerek dijital hikâye anlatımı kavramı kuramsal olarak ele alınmış, öğretim ortamlarında kullanımına yönelik incelemeler yapılıp sunulmuş, çeşitlerine değinilmiş ve Türkiye'de kullanımına yönelik farkındalık oluşturmak amacıyla eğitimin çeşitli kademelerinde yapılmış akademik çalışmalardan örnekler verilmiştir. Çalışmanın, dijital hikâye anlatımının öğretim ortamlarında kullanımının eğitimciler tarafından daha iyi anlaşılmasını sağlayacağı düşünülmektedir. Çalışma, öğretimde teknoloji entegrasyonunun önemsendiği ve desteklendiği bu dönemde dijital hikâye anlatımı kavramının detaylıca incelenmesi bakımından önemlidir. THE CHANGING NATURE OF STORYTELLING BY MEANS OF TECHNOLOGY IN THE INSTRUCTIONAL PROCESS: DIGITAL STORYTELLING AbstractIn the last years, because there is a rapid technological development all over the world; it is recommended to use information and communication technologies in the instructional environments. But the studies showed that there are some problems occurred in successful integration in the learning environments. One of the pointed reasons of these problems was the lack of practical knowledge about how to integrate these technologies into the lessons. The use of digital storytelling in the various educational levels from pre--school to university is useful in the integration of multimedia technologies in classroom environment. Digital storytelling oftenly used in recent years in educational settings was emerged as an approach by integrating multimedia technologies with traditional storytelling. In this study, examining the international literature the concept of digital storytelling is discussed and the investigations are presented about the use in learning environments. Also to create awareness about the issue, some example academic studies in different levels are listed which conducted in Turkey. It is expected that this study would provide a better understanding about the use of digital storytelling in educational environments. It is considered that the study is important due to examine the concept of digital storytelling in details, in which the technology integration is supported in learning and teaching environments.

No abstract

No abstract