Abstract:Teaching of traditional dances is mainly done through an educational process where imitation of a prototype model prevails. In reciprocal and self-check teaching styles, part of the decisions is handed to the students so they are known as student-centered teaching methods. The purpose of the present study was to examine the effects of the reciprocal, the self-check and the command teaching styles in students': a) intrinsic-extrinsic motivation, b) enjoyment and c) perceived motivational climate, while being taught Greek traditional dances. An independent group's post-test comparison experimental design was used in the present study. Seventy university students (19-20 years old) were divided into three teaching style groups: a) reciprocal (n=21, nine males and twelve females), b) self-check (n=25, eleven males and fourteen females) and c) command (as control group n=24, eleven males and thirteen females) and were taught Greek traditional dances with the respective teaching style. All scales had acceptable levels of internal consistency (a>.74). Α two-way analysis of variance (two-way ANOVA) was used to examine the differences among the three teaching styles and between males and females on the aforementioned factors. Overall, results show that the self-check style triggers a significantly greater increase in intrinsic motivation, identified regulation, enjoyment and autonomy in comparison to the reciprocal and command-teaching styles. It is also connected with a decrease in external motivation and amotivation. Male students seem to opt for the self-check style due to it reinforcing or reducing psychological factors in contrast with the other styles (p<.05) while female students have a preference for the reciprocal style as well (p<.05). The implementation of the reciprocal and the self-check styles in teaching traditional dances creates a positive atmosphere which is deemed extremely important for an efficient and qualitative lesson.

AbstractThe aim of the study was to investigate the effect of an interdisciplinary program of Greek folk dance, with topics from history and geography on Middle School students’ goal orientation and anxiety level. The sample consisted of 260 students (134 boys & 126 girls). The experimental group (n=144) followed the interdisciplinary four-week program (two lessons per week) while the control group (n=126) followed the corresponding typical physical education program. For the data collection, the questionnaire used was the “Goal orientation” by Papaioannou, Milosis, Kosmidou, and Tsiggilis (2002) and the Greek version (Kakkos & Zervas, 1996) of “Competitive State Anxiety Inventory-2” (Martens et al., 1990). The students filled in the questionnaires before and after their participating in each program. Descriptive statistics, reliability analysis, and Repeated Measures ANOVA were used. Results showed that a. Cronbach’s alpha was satisfactory. b. Τhe experimental group decreased significantly the levels of “ego-strengthening” and “ego-protection”, and on the contrary significantly increase the “personal development”, and “social acceptance”. c. Experimental group’s boys and girls decreased their “ego-strengthening” and “ego-protection”, and enhanced their “personal development” and “social acceptance” more than their control group peers. d. The experimental group decreased the levels of somatic and cognitive anxieties and increased significantly their self-confidence. e. male students increased their self-confidence more than female students. These findings support the view that an interdisciplinary program of traditional Greek dance with issues from history and geography enable us to reduce the rates of ego-strengthening, ego-protection, somatic and cognitive anxiety while simultaneously increases students’ personal development, social acceptance, and self-confidence

Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνηθεί η επίδραση του αμοιβαίου, του αυτοελέγχου και του στυλ του παραγγέλματος ως μέθοδοι διδασκαλίας του ελληνικού παραδοσιακού χορού α) στη χορευτική απόδοση και β) σε παραμέτρους της παρακίνησης (εσωτερική-εξωτερική παρακίνηση, προσωπικοί προσανατολισμοί, κλίμα παρακίνησης, αυτονομία και ευχαρίστηση από το μάθημα). Πρωτοετείς φοιτητές και φοιτήτριες (n=128), 19-20 ετών της ΣΕΦΑΑ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, χωρίστηκαν σε έξι τμήματα, που ανά δύο (ένα φοιτητών κι ένα φοιτητριών) αποτέλεσαν τρεις ερευνητικές ομάδες. Η πρώτη ομάδα διδάχθηκε τους χορούς Χασαπιά, Ζωναράδικος, Τσάμικος, Τικ Διπλό, Πεντοζάλι και Έντεκα με το αμοιβαίο, η δεύτερη με το στυλ του αυτοελέγχου και η τρίτη με το στυλ του παραγγέλματος (ομάδα ελέγχου). Μετά τη διδασκαλία κάθε χορού, όλοι οι συμμετέχοντες βιντεοσκοπήθηκαν και αξιολογήθηκαν ως προς τη χορευτική τους απόδοση με τη χρήση αναλυτικής ρούμπρικας, ειδικής για τον ελληνικό χορό που αποτελείτο από τα εξής κριτήρια: 1) Αναγνώριση Χορού, 2) Ανταπόκριση στο Ρυθμικό Πρότυπο, 3) Συγχρονισμός, 4) Ακολουθία Βημάτων Χορού, 5) Κατεύθυνση-Σχήμα και Λαβή Χορού, 6) Θέση και Στάση του Σώματος, 7) Ποιοτικά Στοιχεία Κίνησης, 8) Εκφραστικότητα. Για τη διερεύνηση της παρακίνησης χρησιμοποιήθηκαν τα ερωτηματολόγια «Εσωτερικής-εξωτερικής παρακίνησης σε επίπεδο κατάστασης», «Ικανοποίησης από το μάθημα», «Μέτρησης του κλίματος παρακίνησης με έμφαση στην αυτονομία», «Ερωτηματολόγιο στόχων επίτευξης σε επίπεδο κατάστασης» και «Αντίληψη της έμφασης που δίνει ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής στους στόχους επίτευξης, σε επίπεδο κατάστασης». Τα ερωτηματολόγια ήταν κατάλληλα προσαρμοσμένα με κλίμακες που είχαν στατιστικά σημαντικούς δείκτες εσωτερικής συνοχής (α>.74) και δόθηκαν στο τέλος της διδασκαλίας τριών διαφορετικών χορών, του Ζωναράδικου, το Διπλού Τικ και του Έντεκα, αντίστοιχα. Εφαρμόστηκε πολυμεταβλητή ανάλυση διακύμανσης δύο κατευθύνσεων (Two-way MANOVA) προκειμένου να διερευνηθούν α) οι διαφορές μεταξύ των τριών στυλ διδασκαλίας και β) μεταξύ των δύο φύλων ως προς τη χορευτική απόδοση και ως προς τους παρακινητικούς παράγοντες. Στους χορούς Ζωναράδικο, Τσάμικο και Πεντοζάλι, στο στυλ της αμοιβαίας διδασκαλίας και στο στυλ του αυτοελέγχου σημειώθηκαν υψηλότερες τιμές (p<0,05) από το στυλ του παραγγέλματος, σε όλα τα επιμέρους κριτήρια αλλά και στη συνολική απόδοση. Στους χορούς Χασαπιά και Τικ διπλό, στα παραπάνω στυλ διδασκαλίας σημειώθηκαν σημαντικά υψηλότερες τιμές (p<0,05) στην αναγνώριση χορού και στις μεταβλητές ποιοτικά στοιχεία κίνησης και εκφραστικότητα, αντίστοιχα, ενώ στο χορό Έντεκα δεν παρατηρήθηκαν διαφορές (p>0,05). Επίσης, το στυλ της αμοιβαίας διδασκαλίας και το στυλ του αυτοελέγχου δεν διαφοροποιούνται μεταξύ τους, παρά μόνο στις μεταβλητές ποιοτικά στοιχεία κίνησης και εκφραστικότητα, στο χορό Πεντοζάλι, όπου στην αμοιβαία διδασκαλία σημειώθηκαν υψηλότερες (p<0,05) τιμές. Η χορευτική απόδοση των φοιτητριών εμφανίστηκε υψηλότερη (p<0,05) από την αντίστοιχη των φοιτητών, ανεξαρτήτως στυλ διδασκαλίας. Στο στυλ του αυτοελέγχου σημειώθηκαν σημαντικά υψηλότερες τιμές (p<0,05) εσωτερικής παρακίνησης και αναγνωρίσιμης ρύθμισης και χαμηλότερες τιμές (p<0,05) έλλειψης παρακίνησης και εξωτερικής παρακίνησης συγκριτικά με το στυλ του παραγγέλματος και της αμοιβαίας διδασκαλίας, αντίστοιχα. Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών στυλ διδασκαλίας στις τέσσερις διαστάσεις των προσωπικών προσανατολισμών (p>0,05). Οι φοιτήτριες σημείωσαν σημαντικά υψηλότερες τιμές (p<0,05) προσωπικής βελτίωσης και χαμηλότερες τιμές (p<0,05) ενίσχυσης του εγώ, προφύλαξης του εγώ και κοινωνικής αποδοχής, από τους φοιτητές. Στο στυλ του αυτοελέγχου σημειώθηκαν σημαντικά υψηλότερες τιμές (p< 0,05) αντίληψης της έμφασης του δασκάλου χορού στην προσωπική βελτίωση, συγκριτικά με το στυλ της αμοιβαίας διδασκαλίας και το στυλ του παραγγέλματος. Δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές (p>0,05) μεταξύ των τριών στυλ διδασκαλίας στην ευχαρίστηση. Στα στυλ αμοιβαίας διδασκαλίας και αυτοελέγχου σημειώθηκαν σημαντικά υψηλότερες τιμές (p<0,05) αυτονομίας συγκριτικά με το στυλ του παραγγέλματος. Η εφαρμογή της αμοιβαίας διδασκαλίας και του στυλ του αυτοελέγχου στη διδασκαλία του ελληνικού παραδοσιακού χορού συμβάλλει στην αποτελεσματική μάθηση και ταυτόχρονα προάγει ένα θετικό ψυχολογικό κλίμα, εξαιρετικά σημαντικό για την αποτελεσματικότητα και την ποιότητα του μαθήματος.