Çocukluk çağı örselenme yaşantıları, gelişimsel olarak bireysel ve toplumsal düzeyde çocuğun yaşamının devamında, yoğun ya da hafif düzeyde olumsuz sonuçları olan bir durumdur. Yapılan araştırmanın amacı, çocukluk dönemi örselenme yaşantılarının genç yetişkinlik dönemindeki bireylerin yaratıcılık ve aleksitimik özellikleri üzerindeki etkisini saptamaktır. İlişkisel tarama yönteminin kullanıldığı araştırma; 18-35 yaş aralığında bulunan 804 kişi üzerinde gerçekleştirilmiştir. Verilerin toplanmasında; Çocukluk Örselenme Yaşantıları Ölçeği (ÇÖYÖ), Yaratıcı Kişilik Özellikleri Ölçeği ve Toronto Aleksimi Ölçeği (TAÖ) kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; örselenme yaşantılarına ait tüm alt boyutlar ile yaratıcı kişilik özellikleri arasında negatif yönlü ve anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Örselenme yaşantıları arttıkça, yaratıcı kişilik özelliklerinin azaldığı görülmüştür. Örselenme yaşantıları ile yaratıcı kişilik özellikleri arasında en yüksek korelasyon, "duygusal ihmal ve istismar" boyutunda gözlenmiştir. Bununla birlikte, çocukluk dönemi örselenme yaşantılarına ait üç alt boyut ile genel aleksitimi arasında; pozitif yönde ve anlamlı ilişkinin olduğu, aleksitimi ile en yüksek ilişkinin ise "cinsel istismar" boyutunda gözlendiği görülmüştür. Gerçekleştirilen bu araştırma ile çocukluk dönemi örselenme yaşantılarının, bireylerin yaratıcılıkları ve duygularını sağlıklı tanıma ve ifade etme üzerindeki zedeleyici etkisi ortaya konmuş olup araştırma bulgularının, bireylerin çocukluk dönemlerinde örselenme yaşantılarına maruz kalma durumlarının değerlendirilmesi ve önlenmesine ilişkin uygulamalara ve bu konuda yapılacak yeni araştırmalara katkı sağlayacağı beklenmektedir.

Temel psikolojik ihtiyaçların yeterince ve doyurucu karşılandığı mutlu ve huzurlu yaşanan bir çocukluk döneminin sağlıklı bir yetişkinlik yaşamı için ön koşul niteliği taşıdığı kabul edilmektedir. Bu ihtiyaçlar arasında aidiyetin ayrı bir yeri ve önemi olduğu düşünülmektedir. Mental iyi oluş ise birçok bakımdan psikolojik sağlığın ölçütlerini içinde barındıran bir kavramdır. Yapılan araştırmanın amacı aidiyet ile mental iyi oluş arasındaki ilişkide çocukluk dönemi mutluluk ve huzur anılarının aracı rolünü sınamaktır. Bu amaçla yaşları 25 ile 32 arasında değişen 396 katılımcıya Çocukluk Dönemi Mutluluk ve Huzur anıları, Aidiyet ve Mental İyi Oluş ölçekleri uygulanmıştır. Araştırmanın sonunda aidiyet ile mental iyi oluş arasında orta düzeyde, pozitif yönlü ve anlamlı (γ = .56), aidiyet ile çocukluk dönemi mutluluk ve huzur anıları arasında orta düzeyde, pozitif yönlü ve anlamlı (γ = .58) ve çocukluk dönemi mutluluk ve huzur anıları ile mental iyi oluş arasında yüksek düzeyde, pozitif yönlü ve anlamlı ilişki bulunmuştur (γ = .63). Aracı değişken etkisini saptamak amacıyla oluşturulan modelin sınanması sonucunda ise aidiyet ile mental iyi oluş arasındaki ilişkide çocukluk dönemi mutluluk ve huzur anılarının kısmi aracı role sahip olduğu görülmüştür.

No abstract

No abstract