Bu çalışmanın amacı 8. sınıf öğrencilerinin mevsimlerin oluşumu konusundaki anlayışlarını bütünleştirici karma yöntem kullanarak karşılaştırmaktır. Bu amaç doğrultusunda önce nicel veriler, sonra nitel veriler son olarak da birleştirilmiş veriler incelenmiştir. Araştırma 2020-2021 öğretim yılının ilk yarısında İç Anadolu illerinden birinde toplam 7 okulda öğrenim gören ve "mevsimlerin oluşumu" konusuna ilişkin öğrenme sürecini tamamlamış sekizinci sınıf öğrencileri ile gerçekleştirilmiştir. Nicel veriler için çoktan seçmeli 27 sorudan oluşan geçerliği ve güvenirliği sağlanmış bir başarı testi geliştirilmiştir. Nitel veriler için ise uzman görüşlerine başvurularak öğrenci çizimleri ve açıklamalarından yararlanılmıştır. Öğrencilerin çoktan seçmeli test puanlarının (%46,7), çizimlerinden elde edilen puanlarına (%38) göre daha yüksek olduğu izlenmekle birlikte aynı konulardaki başarı puanları paralel olarak artmış veya azalmıştır. Nicel ve nitel veriler incelendiğinde katılımcıların yetersiz bilgiye sahip oldukları veya yanılgı yaşadıkları kısmın; Dünya'nın hareketleri, eksen eğikliği ve uzaklık teorisi olduğu belirlenmiştir. Evrenin üç boyutu birlikte düşünüldüğünde, öğrencilerin mevsimlerin modelini, genellikle aynı bakış açısıyla çizdikleri saptanmıştır. Farklı bakış açıları kullanılarak hazırlanan sorularda ise zorlandıkları görülmüştür. Buradan hareketle ders kitapları ve öğretim etkinliklerinin öğrencilerin zihinlerinde oluşturduğu parçaları birleştirmede yetersiz kaldığı söylenebilir. Öğretim materyallerinde, evrenin farklı noktalarından görünümlerini içeren karşılaştırmalı çizimlere yer verilmesinin konu ile ilgili anlayışları geliştirmede fayda sağlayacağı düşünülmektedir.

verileri kullanılarak, Türkiye'deki sekizinci sınıf öğrencilerinin fen başarısını etkileyen bazı değişkenlerinin başarıyı ne kadar açıklayabildikleri incelenmiştir. Değişkenlerin etkisini inceleyebilmek için bir nitel araştırma yöntemi olan doküman analizi kullanılmıştır. TIMSS 2019 araştırmasına 8.000 okuldan 250.000 öğrenci ve 30000 öğretmen katılmıştır. Verilerin analizinde basit regresyon tekniğinden yararlanılarak SPSS programı kullanılmıştır. Değişkenlerin fen başarısı üzerine etkileri incelendiğinde; laboratuvar varlığı, öğrencilerin deneylere katılım durumu, derste öğrencilerin kullanabileceği bilgisayar varlığı, derste kişi başına düşen bilgisayar sayısı, konuların yakın zamanda öğretilme yüzdesi gibi değişkenlerin fen başarısını anlamlı ve pozitif yönlü etkilediği tespit edilmiştir (p<.05). Ancak deney ve bilgisayar etkinlikleri yapma sıklığının fen başarısını yordayamadığı görülmüştür (p>.05). Bu durumun, her konunun aynı etkinlik için uygun olmayışından veya farklı düzeydeki öğretmen yeterliklerinden kaynaklandığı düşünülmektedir. Bu noktada fen derslerinde sunuş yöntemi ve çeşitli etkinlikleri dengeli bir şekilde sürece yaymak daha etkili olabilir. Ayrıca ülkemiz öğrencilerinin üst bilişsel basamaklara yönelik sorularda ortalama olarak daha başarılı oldukları görülmüştür. TIMSS konularının yakın zamanda öğretilmesinin bilme alandaki ortalama başarıya anlamlı ve olumlu katkı yapmasına rağmen muhakeme alanındaki ortalama başarının daha yüksek çıkması dikkat çekicidir. Bu durum, son yıllarda eğitim alanında yapılan yatırımlar ve müfredat değişiklikleri sonucunda, bilginin ezberlenmesine olanak tanıyan öğretim yaklaşımlarından uzaklaşılarak bilginin yapılandırılarak kullanılmasını sağlayan daha yenilikçi öğretim yaklaşımlarına geçişin bir kanıtı olabilir.