No abstract

ObjectiveThere is a growing concern that the restrictions imposed due to the COVID-19 pandemic could lead to increased loneliness and mental disorders, which are considered a major public health problem. The aim of the study was to assess loneliness, anxiety, depression and irritability in the Polish population during the COVID-19 pandemic.DesignA cross-sectional study. The study participants completed an online questionnaire using the computer-assisted web interview technique. Data were collected using Revised UCLA Loneliness Scale and Hospital Anxiety and Depression Scale.SettingPoland.ParticipantsThis study was conducted between 6 October and 12 October 2020, in a representative sample of 890 Polish residents.Primary outcome measuresSelf-reported loneliness; sociodemographic and COVID-19 pandemic factors associated with loneliness, anxiety, depression and irritability.ResultsThe analyses showed a moderately high degree of loneliness in 22%, symptoms of anxiety in 27%, depression in 14% and irritability in 33% of the respondents. The increasing severity of anxiety, depression and irritation in the study group was accompanied by higher loneliness. Generally, younger people, both tested positive for SARS-CoV-2 and those who experienced home quarantine, scored higher in both scales.ConclusionsIt is necessary to identify those most vulnerable to loneliness, anxiety and depression during a crisis to assess health needs and proactively allocate resources during and after the pandemic. Loneliness, anxiety, depression and irritability are important factors to consider in a population of younger, disadvantaged people, who tested positive for SARS-CoV-2, people who were quarantined at home, and people who believe that their physical and mental health is worse than in the pre-pandemic period. It is important to cater for the mental health of individuals during the COVID-19 pandemic and to promote psychological interventions to improve mental well-being in potentially vulnerable social groups.

Cel. Cele pracy to poznanie zachowań żywieniowych uczennic klas trzecich szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych oraz analiza czynników mających wpływ na te zachowania. Materiał i metody. W badaniu udział wzięło 121 uczennic w wieku 14-19 lat z 4 losowo wybranych szkół. Uczennice gimnazjum stanowiły 51% badanej grupy, uczennice liceum-49%. Z miasta pochodziło 64% uczennic, ze wsi-36%. W celu zebrania materiału badawczego zastosowano kwestionariusz ankiety Moje zwyczaje żywieniowe (MZŻ). Wyniki. Istotnie wyższy odsetek odpowiedzi "tak" w stwierdzeniach "jedzenie wprawia mnie w dobry nastrój" oraz "rzadko stosuję diety" odnotowano w kwestionariuszach wypełnionych przez uczennice liceum ogólnokształcącego w porównaniu z tym odsetkiem z kwestionariuszy uczennic gimnazjum. Niepokój po zbyt obfi tym posiłku czuło 47% badanych, ze swojej fi gury niezadowolonych było 69% uczennic, o swoją wagę martwiło się 53% badanych, aż 74% uczennic wolało ważyć mniej niż obecnie. Czasami unikało jedzenia w przypadku odczuwania głodu 35% uczennic, 57% po większym posiłku miało ochotę pozbyć się zbędnych kalorii. W kwestionariuszu MZŻ uzyskano ogółem średnią wartość punktową odpowiedzi na poziomie 11,71. Najwyższą średnią wartość uzyskano w czynniku "emocjonalne przejadanie się". Wnioski. Na zachowania żywieniowe uczennic klas trzecich nie mają wpływu ani rodzaj szkoły, do której uczęszczają, ani opinie na temat ich masy ciała wypowiadane przez koleżanki. Więcej zachowań żywieniowych stanowiących ryzyko występowania zaburzeń w odżywianiu wykazują uczennice z miasta oraz będące na diecie odchudzającej.

No abstract

No abstract