The title compound, C 31 H 37 NO 4 S {systematic name: (R)-tert-butyl-2-[(tert-butoxycarbonyl)amino]-3-(tritylsulfanyl)propanoate} is an L-cysteine derivative with three functions: NH 2 , COOH and SH, blocked by protecting groups tert-butoxycarbonyl, tert-butyl and trityl, respectively. The main chain of the molecule adopts the extended, nearly all-trans C 5 conformation with the intramolecular N-H· · · O‫؍‬C hydrogen bond. The urethane group is not involved in any intermolecular hydrogen bonding. Only weak intermolecular hydrogen bonds and hydrophobic contacts are observed in the crystal structure. These are C-H· · ·O hydrogen bonds and CH/p p interactions with donor· · ·acceptor distances, C· · ·O ca. 3.5 Å and C· · ·C ca. 3.7 Å, respectively. The first type of interaction links phenyl H-atoms and carbonyl groups. The second type of interaction is formed between a methyl group of the tert-butyl fragment and a trityl phenyl ring. The resulting molecular conformation in the crystal is very close to an ab initio minimum energy conformer of the isolated molecule. The extended C 5 conformation of the main peptide chain is the same and there is slight discrepancy in the disposition of trityl phenyl rings. Their small dislocation creates the possibility of forming the entire network above of extensive, specific, weak intermolecular interactions; these constrain the molecule and permit it to retain the minimum energy C 5 conformation of its main chain in the solid state. In contrast, in n-hexane solution, where such specific interactions cannot occur, only a small population of the molecules adopts the extended C 5 conformation.

Resumen: A finales del siglo XX, en América Latina, Gabriel García Márquez fundó la Fundación de Nuevo Periodismo Iberoamericano (FNPI). Gracias a esta, unos años después, se logró el crecimiento de los medios, especialmente de las revistas que publican crónicas periodísticas. Uno de los exponentes más importantes de esta vertiente es la publicación peruana Etiqueta Negra. En el presente artículo se detalla la situación de la crónica contemporánea en América Latina y un análisis crítico de Etiqueta Negra.

Któż z nas jest dziś "słuchaczem gorliwym"? Tak osobę słuchającą radia z uwagą nazywa Stanisław Jędrzejewski, medioznawca, przewodniczący Rady Nadzorczej Polskiego Radia. Czy można jednak słuchać uważnie, wykonując w tym samym czasie inne czynności? Większość z nas słucha dziś radia przy okazji-jadąc samochodem, robiąc zakupy, gotując obiad, często też pracując umysłowo. Słuchania radia nie celebrujemy. Włączamy je odruchowo, bez względu na porę dnia czy wykonywaną pracę. "Jesteśmy. Nie przeszkadzamy" − mówi Darek Maciborek, dziennikarz muzyczny radia RMF FM [Wiadomości, TVP, 13.02.2013]. Radio stało się naszym kompanem dnia, "zastępuje modlitwę poranną i wieczorną" [Goban-Klas 1997: 17], jest dyskretnym towarzyszem. Tak dyskretnym, że często niezauważonym. Jak pisze Monika Wawer, "radio dzisiaj jest słuchane nieuważnie, […] jest dźwięczącym tłem naszej codzienności − włączane rano, później po prostu sobie gra" [Wawer 2011: 379]. Jednak są takie momenty w radiu, kiedy powierzchowny odbiór zostaje zawieszony, kiedy aktywujemy słuchacza. Staje się to wtedy, kiedy na antenie pojawia się słowo. "Jego Majestat słowo", jak zwykł mówić o radiu Melchior Wańkowicz. Słowo zmusza do skupienia. Dzięki niemu poważniej traktujemy radio. Przypominamy sobie o jego istnieniu. Dzięki słowu radio staje się niestrudzonym informatorem, ale też doradcą. Grażyna Stachyra pisze tak: "Odbiorca poddaje refleksji to, co słyszy w danym momencie, przez co odbiera przekaz emocjonalnie. Mechanizm ten stanowi o magii radia" [Stachyra 2008: 61]. Słowo w radiu pełni też inną, dużo ważniejszą funkcję-pobudza wyobraźnię. Wszystko za sprawą braku obrazu. Pięknie powiedział McLuhan: "Radio jest okryte aurą niewidzialności" [McLuhan 2004: 390]. Zasadniczą cechą radia, odróżniającą je od innych mediów, jest brak audiowizualnego sposobu percepcji. "Przekaz radiowy nie tylko naruszył integralność takiego sposobu odbioru rzeczywistości, ale wręcz ją utracił: oddzielając głos od wyglądu ludzi i przedmiotów,