The science and faith debate is dominated by Western voices. In order to enrich this debate, the authors study the discourses of different groups of Christian academics and master's students in francophone Africa. This article describes the process of reconstructing and analyzing the discourse of a group of master's students from Abidjan (Ivory Coast) with the help of group model building and focus groups. Three characteristic features that emerge from this discourse include the foundational position of faith, the central role of truth, and the ambiguous connotations of the term “science” in this context. The reconstructed discourse is then brought into conversation with the North Atlantic debate, with a special focus on the concept of scientism.

No abstract

The question in what respect Christian ethics are universal and in what respect Christian ethics may legitimately vary from one cultural context to another is a question of great interest to our worldwide church living in many different contexts. The problem is generally resolved by distinguishing between universal ethical principles and their culturally varying application. In this article it is argued that the problem is more fruitfully addressed when we understand ethics teleologically, in relation to God's goal and purpose for God's creation. In this way we can understand the universality of this goal and have a tool to analyze and evaluate the culturally varying ways in which God's purposes may be respected and aimed for, as is illustrated with respect to the African practice of the exchange of the bride price.

Intercultural theology intends to engage in dialogue with theological expressions from different parts of the Global Church, but often works with western assumptions about what dialogue partners and texts are considered academically credible and what the proper focus of the academic study of such voices should be. This article argues, first, that intercultural theology can only move beyond the western dominance of its own discourse and become truly intercultural if it takes into account the theological voices that are expressed in non-academic texts, oral traditions, and practices; second, that intercultural theology can only engage in true dialogue and truly theological dialogue if it becomes a three-way conversation characterised by joint attention to God as He has revealed Himself in the canonical Scriptures as the object — or subject — that brings the conversation partners together.

Uitgaande van het KNAW rapport Klaar om te wenden, presenteert dit artikel de gezamenlijke visie van de vier auteurs (allen verbonden aan de PThU) op de theologie. Zij delen het gevoel van urgentie om de interdisciplinaire studie van religie georganiseerd ter hand te nemen die in het rapport wordt genoemd, maar kunnen zich niet vinden in de reden die daarvoor wordt aangevoerd voor de participatie van de theologie. De theologische bijdrage aan deze interdisciplinaire onderneming is namelijk veel specifieker dan uit dit rapport blijkt. Niet een veronderstelde gezamenlijke focus op wat ‘geleefd geloof’ genoemd wordt of het verwoorden van het ‘insiders perspectief’, maar de wijze waarop de theologie normatieve vragen aan de orde stelt en behandelt biedt de basis voor een zelfstandige bijdrage van de theologie. Deze normativiteit komt aan het licht in de zoektocht van de theologie naar het ware, goede en schone, aldus de auteurs. Deze benadering krijgt weinig aandacht aan de Nederlandse universiteiten ‐ één van de redenen waarom de theologie zich gespecialieerd heeft in het transparant maken van (vaak impliciete) normativiteit. Met deze specifieke inbreng zoekt de theologie de dialoog met andere wetenschappen. Zonder dit verstaan van de theologie en de bijbehorende dialoog is er volgens de schrijvers onvoldoende basis voor een gezamenlijk onderzoeksprogramma over religie. Deze gezamenlijke visie wordt gevolgd door vier artikelen, waarin steeds een casus wordt gepresenteerd die een bepaald onderdeel van deze visie op de interdisciplinaire samenwerking verder uitwerkt.