Biljke iz roda Achillea (familija Compositae) obiluju biološki aktivnim sastojcima, međukojima su najvažnija flavonoidna jedinjenja. Flavonoidi su sekundarni metaboliti kojisu široko zastupljeni u biljnom svijetu i imaju različite funkcije u metabolizmu biljaka.U ovom radu su dati rezultati istraživanja biološke aktivnosti najvažnijih flavonoidnihjedinjenja prisutnih u biljkama roda Achillea među kojima su najzastupljeniji apigenin,luteolin i kvercetin, te njihovi glukozidi. Među flavonoidnim heterozidima pronađenisu monoglukozidi (uglavnom O-glukozidi, C-glukozidi i O-glukuronidi) i diglukozidi(O-diglukozidi, C-diglukozidi, O-rutinozidi). Eksperimenti su pokazali da flavonoidipronađeni u biljkama ovog roda imaju širok spektar bioloških aktivnosti. Istraživanjesprovedeno na terminalnom ileumu zamorčeta je pokazalo spazmolitičku aktivnostapigenina, luteolina i kvercetina. Dokazano je da apigenin i luteolin imaju estrogenuaktivnost, a značajno je i antidijabetičko djelovanje luteolina usljed inhibicije enzimaα-glukozidaze. Na različitim ćelijskim linijama karcinoma je dokazano da kasticin icentaureidin, takođe važni flavonoidi roda Achillea, imaju antitumorsku aktivnost, aeksperiment sproveden na pacovima je pokazao antihipertenzivno djelovanje flavonoidaartemetina. Poznato je da flavonoidi imaju antioksidativno djelovanje, a to je potvrđenoi kod vrsta roda Achillea.

Cellulose is the most abundant natural polymer and versatile starting material for chemical modification for obtaining products with various applications. The oxidation of cellulose results in derivatives with improved properties, including the products with new, specific features that can be used for medical and pharmaceutical purposes. Due to its biocompatibility and biodegradibility, the oxidized cellulose (6-carboxycellulose) is widely used as a hemostatic agent, as a barrier for the prevention of postsurgical adhesion, in bandage products for covering different wounds, as an excipient in the production of tablets, various gels and pharmaceutical suspensions. In addition to these applications, the oxidized cellulose may be used for the production of surgical sutures, as a drug carrier in products with gradual/controlled release, and as a material in tissue engineering.

Dobijanje zavoja sa biološkom aktivnošću predstavlja jedan od najinteresantnijih trendova u razvoju novih medicinskih materijala. U radu se ispituje uticaj koncentracije rastvora cefaleksina na sorpciju prilikom dobijanja biološki aktivnog vlakna. Sorpcija lijeka vršena je na uzorcima oksidovane celuloze (OC) sa različitim sadržajem karboksilnih grupa iz vodenog rastvora cefaleksina koncentracija c=1,7∙10-3, 3,4∙10-3 i 5,1∙10-3 mol/L  na sobnoj temperaturi (22 ± 2 °C) dok je desorpcija vršena u fiziološkom rastvoru. Količine vezanog i otpuštenog lijeka određivane su spektrofotometrijski u UV području. Utvrđeno je da sadržaj karboksilnih grupa na OC, pH vrijednost kao i koncentracija rastvora utiču na količinu vezanog lijeka. Rezultati provedenog eksperimenta pokazuju da je maksimalna količina vezanog lijeka (23,06 mg/g) dobijena prilikom sorpcije iz rastvora c=5,1∙10-3 mol/L.

Izvod Vezivanje ljekovitih preparata na polimerne nosače određeno je vrstom nosača i strukturom samog lijeka. U ovom radu kao polimerni nosač korištena je selektivno oksidovana celuloza (OC) sa 0,547 i 1,163 mmol/g COOH. Dobijena je oksidacijom celuloznog zavoja smjesom HNO3-H3PO4-NaNO2 u trajanju od 5 i 10 časova na temperaturi 25±1 o C, i upotrebljena je za vezivanje analgetika diklofenak-kalijuma. Vezivanje lijeka vršeno je iz vodenog rastvora koncentracija c = 2,5•10-3 , 3,4•10-3 i 5,1•10-3 mol/L na temperaturi 26±1 o C, a desorpcija analgetika u fiziološkom rastvoru. Količine vezanog i otpuštenog lijeka određene su spektrofotometrijski na talasnoj dužini od λmax = 276 nm. Maksimalna količina vezanog lijeka nakon 24 h iznosila je 0,814 mmol/g OC (iz rastvora c = 5,1•10-3 mol/L, na uzorku sa 1,163 mmol/g COOH), a maksimalna količina desorbovanog lijeka 0,063 mmol/g OC (nakon 24 h u fiziološkom rastvoru, uzorak sa 1,163 mmol/g COOH). U radu se proučava uticaj sadržaja COOH grupa i sorpcionih svojstava OC, kao i uticaj hemijske strukture diklofenaka, pH vrijednosti rastvora i trajanja sorpcije na količinu vezanog lijeka. Takođe, ispitana je i prekidna jačina oksidovanih celuloznih vlakana. Ustanovljeno je da se vezivanje lijeka ostvaruje pretežno vodoničnim vezama.