This paper examines the use of English in computer-mediated discourse, and considers the extent to which the traditional varieties-based approach to the study of global English can provide adequate analytic tools for describing the actuality of communicative encounters conducted on the Internet. Starting from the contention that languages as discrete entities are a problematic sociolinguistic category, the paper addresses the question of how the study of global English may be refined to accommodate the type of English-related communicative phenomena found in many online encounters. Drawing upon examples of communication between Thai speakers via social networking and instant messaging services, the paper outlines the complexity of English-related forms in this genre of online interaction, and considers the metatheoretical questions this complexity poses for the discipline of world Englishes in terms of how best to describe and categorise such phenomena.

This article analyses the language choices used by a community of native Thai speakers in online communicative encounters. Using data drawn from exchanges from a social network site, the article examines the mixed linguistic repertoires evident in these interactions, along with the motivations (both situational and pragmatic) that influence choice of code, script and register, particularly as these are related to issues of addressivity. The data exhibits a great complexity of code‐switching into English, despite the speech community being one for which, according to the participants, Thai would be the default choice in face‐to‐face encounters. In its examination of this data the article has a dual purpose: firstly to provide a descriptive account of this aspect of the use of English online; and secondly to offer an analysis of the strategies of language choice in this particular type of online discourse. บทความนี้ วิเคราะห์การเลือกใช้ภาษาของชุมชนออนไลน์ สำหรับผู้ใช้ภาษาไทยเป็นภาษาแม่ โดยใช้ข้อมูลในการปฏิสัมพันธ์ ของผู้ใช้เว็บไซต์เครือข่ายสังคมออนไลน์ บทความนี้ เน้นการวิเคราะห์รูปแบบการผสมผสานภาษาเชิงภาษาศาสตร์ ในการปฏิสัมพันธ์ รวมไปถึงแรงจูงใจของผู้ใช้ทั้งในรูปแบบสถานการณ์ (situational) และวัจนปฏิบัติศาสตร์ (pragmatic) หรือการใช้ถ้อยความเพื่อสื่อความหมายในการสื่อสาร ซึ่งมีผลต่อการเลือกใช้รหัสภาษา, สคริปต์ และทำเนียบภาษา (register) ซึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความสอดคล้องกับหัวข้อต่าง ๆ ในการเข้าถึงผู้รับสาร (addressivity) ข้อมูลที่ใช้ในบทความแสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนอย่างมากในการผสมผสานของภาษา รวมไปถึงรูปแบบการใช้ภาษาอังกฤษที่แตกต่างกันออกไปอย่างมากมาย แม้ว่าในชุมชนภาษาพูดจะใช้ภาษาหลักเพียงภาษาเดียวคือภาษาไทย ข้อมูลจากผู้เข้าร่วมการวิจัยทำให้ทราบว่าการสื่อสารแบบเผชิญหน้านั้น ผู้เข้าร่วมวิจัยจะเลือกใช้ภาษาไทยเป็นหลัก บทความนี้ มีวัตถุประสงค์หลักสองประการ ได้แก่ ประการแรก เพื่อนำเสนอข้อมูลเชิงบรรยายในมุมมองของการใช้ภาษาอังกฤษในระดับโลกซึ่งมีรูปแบบการใช้ที่ผสมผสาน และประการที่สอง เพื่อเสนอการวิเคราะห์เชิงยุทธศาสตร์ของการเลือกใช้ภาษาในรูปแบบเฉพาะของสัมพันธสารออนไลน์ (online discourse) [Thai]

For guidance on citations see FAQs.

No abstract

This article uses Bakhtin's concept of heteroglossia to explore how linguistic repertoires are exploited in the performance of identity and management of relationships through text‐messaging. The study focuses on text‐messages sent and received by ‘Laura’, a middle‐class woman who has returned from university to her family home in rural England. Qualitative analysis of Laura's texted exchanges, informed by quantitative corpus data and ethnographic interview, details the role of heteroglossia as Laura and her interlocutors position themselves in relation to each other and negotiate differences in gender, class, education, past experience, and personal aspiration. The study shows how heteroglossia can emerge even in interactions between individuals from similar backgrounds with largely shared language resources, and highlights the need for sociolinguistic studies of linguistic repertoire to consider the part that digitally‐mediated linguistic resources play in individuals’ wider identity projects.