Cel pracyCelem pracy było zbadanie rozpowszechnienia ortoreksji w populacji losowo wybranej, uczącej się młodzieży i młodych dorosłych oraz próba znalezienia odpowiedzi: czy ortoreksja jest oddzielną jednostką chorobową, rodzajem zaburzeń odżywiania czy raczej wariantem zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych.MetodaMateriał i Metoda: Grupę badaną stanowiły 864 osoby, w tym 599 kobiet i 265 mężczyzn. Średnia wieku kobiet wynosiła 20,21 +/- 3,27 lat zaś mężczyzn to 18,93 +/- 3,67 lat. W badaniu zastosowano autorski kwestionariusz zbierający podstawowe informacje o osobach badanych oraz kwestionariusze diagnostyczne: ORTO-15 opracowany przez Doniniego i wsp., (walidacja w Polsce – Janas-Kozik i wsp.), EAT-26 autorstwa Garnera i Garfinkela, MOCI (Maudsley Obsessive Compulsive Inventory) przygotowany przez Hodgsona i Rachmana. Wyniki opracowano za pomocą metod statystycznych.WynikiWyniki: Na podstawie przeprowadzonego badania ryzyko występowania ortoreksji stwierdzono u 27% badanych (za punkt odcięcia przyjęto wynik 35). Osoby te uzyskały istotnie wyższe wyniki w teście zaburzeń odżywiania EAT. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w wynikach testu MOCI. Najwyższy wskaźnik ryzyka ortoreksji zaobserwowano w grupie gimnazjalistów, najniższe nasilenie zachowań ortorektycznych wśród licealistów. Osoby, u których można podejrzewać ortoreksję mają istotnie wyższy wskaźnik BMI. Szczegółowa analiza czynników środowiskowych zostanie przedstawiona w kolejnym doniesieniu.WnioskiWnioski. Na podstawie przeprowadzonego badania uważamy, że ortoreksja nie stanowi odrębnej jednostki chorobowej. Wpisuje się ona w spektrum zaburzeń odżywiania. Nie potwierdziliśmy związku pomiędzy zaburzeniami obsesyjno kompulsywnymi a ortoreksją.

Cel pracyCelem pracy było zbadanie prewalencji ortoreksji w populacji uczącej się młodzieży województw: pomorskiego i warmińsko-mazurskiego oraz wyłonienie czynników zwiększających ryzyko wystąpienia zaburzenia. Podjęto próbę znalezienia różnic w występowaniu ortoreksji w populacji młodzieży dużego i małego miasta.MetodaGrupę badaną stanowiły 864 osoby, w tym 599 kobiet i 265 mężczyzn. Średnia wieku kobiet wynosiła 20,21 +/- 3,27 lat zaś mężczyzn - 18,93 +/- 3,67 lat. W badaniu zastosowano autorski kwestionariusz zbierający podstawowe informacje o osobach badanych oraz kwestionariusze diagnostyczne: ORTO-15 opracowany przez Doniniego i wsp., (walidacja w Polsce – Janas-Kozik i wsp.), EAT-26 autorstwa Garnera i Garfinkela, MOCI (Maudsley Obsessive Compulsive Inventory) przygotowany przez Hodgsona i Rachmana oraz BDI - II (Beck Depression Inventory II) opracowany przez Becka. Wyniki opracowano za pomocą metod statystycznych.WynikiRyzyko występowania ortoreksji stwierdzono u 27% badanych (za punkt odcięcia przyjęto wynik 35). Najwyższy wskaźnik ryzyka ortoreksji zaobserwowano w grupie gimnazjalistów, najniższe nasilenie zachowań ortorektycznych wśród licealistów. Nie stwierdzono znamiennych różnic w ryzyku ortoreksji pomiędzy osobami pochodzącymi z małego i dużego miasta. Badane czynniki społeczne nie wykazują wpływu na ryzyko wystąpienia ortoreksji. Osoby, u których można podejrzewać ortoreksję mają istotnie wyższy wskaźnik BMI. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic zarówno w występowaniu, jak i w głębokości depresji w badanej grupie. Depresja występowała u 25% badanych, nie potwierdzono jej związku z ortoreksją.WnioskiGrupą najbardziej zagrożoną wystąpieniem ortoreksji są gimnazjaliści, a także osoby o wyższym wskaźniku BMI.Bardziej diagnostyczne jest przyjęcie progu odcięcia dla ortoreksji w teście ORTO-15, na poziomie 35, z uwagi na generowanie dużej nadrozpoznawalności zjawiska przy progu 40-punktowym.

Objectives The Central Sensitization Inventory (CSI) is a new, simple clinimetric instrument intended to help doctors who deal with pain of unclear origin. It may be particularly useful when there is a large component of neuropathic pain and to assess non-specific symptoms associated with the phenomenon of central sensitization known under the common name of the central sensitization syndrome. The aim of this study is to perform translation of the CSI into Polish, its cultural adaptation and its preparation for further validation. The proposed adaptation of the scale may be applied both at the clinical level and at the level of primary care. Material and methods The CSI translation process took place in several stages. Firstly, the text of the questionnaire was translated from English to Polish by five independent translators. Secondly, the optimal version of the text was determined and, at the third stage, it was submitted to a linguist in order to assess it in the context of the idiomatic and semantic clarity. Thirdly, the translation was passed on to a native speaker who verified the congruence of the Polish translation with its original version. At a later stage, the effect of translating the scale and its usefulness were discussed by a group of experts in order to adapt a cultural tool. The final step was to provide it to be completed and evaluated by twenty anonymous patients with the aim of pre-assessing the level of its understanding. Results The final result of the undertaken activities is the Polish version of the CSI ready for validation. Conclusions After the multistage preparation and thorough verification of the Polish questionnaire at conceptual, empirical, semantic and idiomatic levels, necessary due to numerous cultural and linguistic differences, the Polish translation of the CSI seems to be a product ready for further validation and introduction to clinical practice.

Background Central sensitization is an amplification of neuronal signaling within the central nervous system. The Central Sensitization Inventory was introduced in 2012. A Polish version of the CSI (CSI-Pol) was developed in 2019, but it was not psychometrically validated. The aim of this study was to validate the CSI-Pol in a sample of Polish-speaking patients with chronic spinal pain and compare them with a group of healthy control subjects. Methods The CSI-Pol was administered to 151 patients with chronic spinal pain recruited from two centers. It was re-administered 7 days later. The psychometric properties were then evaluated, including test-retest reliability, construct validity, factor structure and internal consistency. We correlated the CSI-Pol with functional scales, depression and social support scales and compared CSI-Pol scores in the clinical subjects with 30 healthy control subjects recruited from medical staff and their families. Results The CSI-Pol demonstrated excellent internal consistency (Cronbach’s α =0,933) and test-retest reliability (Intraclass Correlation Coefficients - ICC =0.96), as well as significant positive associations with other patient-reported scales, including the Neck Disability Index (r = 0.593), Revised Oswestry Low Back Pain Disability Questionnaire (r = 0.422), and other measures of functional and depressive states. An exploratory factor analysis resulted in a 4-factor model. CSI-Pol scores in the clinical sample (35.27 ± 17.25) were significantly higher than the control sample (23.3 ± 8.9). Conclusion The results of this study suggest that the CSI-Pol may be a useful clinical tool for assessing central sensitization related symptoms and guiding appropriate treatment in Polish-speaking patients with spinal pain.

health psychology report • volume 7(3), 9 original article background Diagnosis of chronic illness, which constitutes a lifethreatening situation such as in Marfan syndrome or disease with periods of remission and severity such as in juvenile idiopathic arthritis (JIA), leads to problems with the functioning of the adolescent and the whole family system. Therefore the aim of the study was to determine the differences in severity of internalizing and externalizing problems and in the perception of the family system between adolescents with Marfan syndrome, with JIA, and without chronic disease, as well as to determine whether characteristics of the family system are associated with externalizing and internalizing behaviors in those groups. participants and procedure The study involved three groups of adolescents: 1) with Marfan syndrome (n = 25), 2) with JIA (n = 29), and 3) without chronic illness (n = 20). We used the adolescent version of the Child Behavior Checklist (CBCL) Youth Self-Report (YSR) and the Family Assessment Scale. results Our results indicated that adolescents with Marfan syndrome have similar scores compared to adolescents without illness on all subscales concerning both internalizing and externalizing behaviors, as well as the family system's characteristics. Compared to adolescents with JIA, adolescents with Marfan syndrome had lower scores on externalization symptoms and Attention Problems and they also perceive their families as less balanced. Additionally, in the perception of adolescents with Marfan syndrome and with JIA the weaker the family bond, the stronger the intensity of externalizing behaviors. conclusions Although in the light of our novel research, adolescents with Marfan syndrome do not present behavioral problems different from healthy peers, it is worth continuing such research in order to verify the results. Adolescents with JIA present more externalizing behaviors than peers without chronic illness, which is consistent with some previous research. Research on families of an adolescent child with Marfan and JIA are quite novel and they should be continued.