Esthetic rehabilitation of traumatized teeth with adolescent:

Vital pulp therapy involving partial or cervical pulpotomy can offer a successful outcome for the treatment of traumatic complicated crown fractures. The aim of this clinical study was to evaluate the effect of calcium hydroxide in apexogenesis and maturogenesis of traumatized immature permanent incisors with pulp exposure. According to clinical and radiological examinations, complicated crown fractures and open apices of two permanent maxiller incisors in two patients were identified (9 and 10 years old, respectively). Partial or cervical pulpotomy procedures were performed according to post traumatic time and teeth were treated with calcium hydroxide. In this study, periodic clinical and radiological follow-ups were performed in 1, 3, 6, 12 and 24 months. At recall examinations, teeth were asymptomatic, clinical and radiological investigations revealed excellent healing patterns with continued apexogenesis and maturation. Vital pulp therapy is a treatment for immature traumatized permanent teeth in order to preserve vitality and physiological root development by using calcium hydroxide medication. Adhesive reattachment of tooth fragment is the most conservative treatment when the tooth fragment is available and also more advantageous than conventional composite restorations.

Bu çalışmanın amacı, kendinden pürüzlendirmeli ve asitle-yıka teknikle uygulanan üniversal bağlayıcı ajanların dentine olan makaslama bağlanma dayanımlarını değerlendirmektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamızda toplam 48 adet sağlam üçüncü büyük azı dişi kullanıldı. Oklüzal mine uzaklaştırıldıktan sonra açığa çıkan dentin yüzeyleri düzleştirildi. Dişler rastgele dört gruba ayrıldı ve elmas disk yardımıyla bukko-lingual yönde ikiye bölündü. Elde edilen yarımların her birine kendinden pürüzlendirmeli (a) veya asitle-yıka teknikle (b) All Bond Universal (Grup 1a ve 1b), Gluma Bond Universal (Grup 2a ve 2b) veya Single Bond Universal (Grup 3a ve 3b) bağlayıcı sistemleri üretici firma talimatlarına göre uygulandı. Clearfil SE Bond (Grup 4a) kendinden pürüzlendirmeli ve Optibond FL (Grup 4b) asitle-yıka tekniğiyle kontrol grubu olarak kullanıldı. Örnekler nanohibrit kompozit rezin (Filtek Z550) kullanılarak restore edildi. Isıl yorma işleminden sonra örneklere üniversal test cihazında 0.5 mm/dk hızla makaslama bağlanma testi uygulandı. Oluşan kırık tipleri stereomikroskop altında ×40 büyütmede incelendi. Elde edilen veriler iki yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Tukey çoklu karşılaştırma testi kullanılarak analiz edildi. BULGULAR: Üniversal bağlayıcı sistemlerin makaslama bağlanma değerleri arasındaki farklılıklar istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.05). Kendinden pürüzlendirmeli (a) gruplarında asitle-yıka (b) gruplarına göre anlamlı derecede daha yüksek bağlanma değerleri gözlendi (p<0.05). Hem kendinden pürüzlendirmeli hem de asitleyıka teknikle uygulanan materyaller arasında Single Bond Universal en yüksek bağlanma dayanımını gösterirken en düşük bağlanma dayanımı All-Bond Universal grubunda gözlendi. SONUÇ: Farklı tekniklerle uygulanan üniversal bağlayıcı sistemlerin dentine bağlanma dayanımları kullanılan materyale göre değişiklik gösterebilir. Asitle-yıka tekniğin kullanılması üniversal bağlayıcı ajanların dentine olan bağlanma dayanımını olumsuz etkilemektedir.