The Turkish accession process has proved to be a sui generis case of EU enlargement as it has so far been dominated by a vicious cycle of ebbs and flows. This paper explores the impact of the EU's member states on the construction of Turkey's crooked EU path by focusing on both the pre-negotiation phase and the official negotiation phase. It traces interstate interaction among member states, and their interaction with relevant EU institutions and Turkish authorities, prior to and during the processes of decision-making regarding Turkey's EU membership during 1999-March 2016 within two EU institutions of particular importance to EU enlargement: the European Council and the Council. A close look is taken at the preferences and actions of the largest member states in the EU, the so-called 'Big Three' (Germany, France and the UK), and at those of Greece and Cyprus, two small states that have paid particular attention to the progression of the Turkish accession process in the light of distinct bilateral disputes. The paper concludes that member states matter in the formation of EU enlargement politics vis-à-vis Turkey, while the scope and particulars of member states' influence significantly evolved during 1999-March 2016.

No abstract

Ce projet a été financé avec le soutien de la Commission européenne. Cette publication (communication) n'engage que son auteur et la Commission n'est pas responsable de l'usage qui pourrait être fait des informations qui y sont contenues. Avec le soutien du programme Erasmus+ Policy Paper Note de recherche Centre international de formation européenne

ÖzHâlihazırda AB'nin siyasi sisteminin önde gelen bir öğesi olan "farklılaştırılmış entegrasyon" kavramına yönelik analizler ve tartışmalar, özellikle geçtiğimiz on sene içerisinde AB'nin hala içinde bulunduğu çok katmanlı kriz dönemi ışığında artmıştır. İlgili çalışmaların çoğu, AB içerisinde vuku bulan farklılaştırılmış entegrasyon ile ilgilenirken, bu kavramın "dış boyutu" olarak nitelendirilen ve üçüncü ülkelerin AB'nin karar alma süreçlerine dahil olmadan AB müktesebatının farklı bölümleri ile farklı derecelerde uyum yakalamaları aracılığıyla meydana gelen "harici farklılaştırılmış entegrasyon" konusunda gerçekleştirilmiş çalışmalar son derece sınırlıdır. Bu çalışma, AB ve üçüncü ülkeler arasında harici farklılaştırılmış entegrasyon modellerinin geliştirilmesini neoliberal kuramın temel varsayımları temelinde açıklamayı ve bu kuramsal çerçevede AB ve üçüncü ülkeler arasında hâlihazırda gerçekleştirilen üç harici farklılaştırılmış entegrasyon modelini (Avrupa Ekonomik Alanı, Avrupa Komşuluk Politikası ve Stratejik Ortaklık) incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışma, aynı zamanda, neoliberalizmin odaklandığı "karşılıklı bağımlılık" kavramı ışığında Türkiye-AB ilişkilerinde ve AB katılım müzakereleri sürecinde son dönemde yaşanan gelişmeleri analiz etmektedir ve yakın geçmişte iki taraf arasında hayata geçirilen ikili diyalog mekanizmalarını dikkate alarak Türkiye ile AB arasında üyelik çerçevesinin dışında bir harici farklılaştırılmış entegrasyon modeli oluşturulması ihtimaline değinmektedir.

No abstract