No abstract

No abstract

Giriş: Diyabetli bireylerde en yaygın morbidite ve mortalite nedeni diyabetik nöropati ve/veya periferik arter hastalığının sonucu olan ayak ülserleridir. Diyabetik ayak ülserleri (DAÜ), tüm travmatik olmayan alt ekstremite ampütasyonlarının %85’ini oluşturmaktadır. DAÜ, yaşam kalitesinin düşmesine, erken ölüm riskinin artmasına, aile ve sağlık sistemi üzerinde mali yüke neden olduğu için son yıllarda çalışmaların odak noktalarından biri olmuştur. Ancak, tüm bu araştırmaları bir arada analiz eden bibliyometrik bir çalışmaya rastlanılmamıştır. Yöntemler: İngilizce yayınlar için Pubmed veri tabanında “diyabetic food ulser and nursing” anahtar kelimeleri, Türkçe yayınlar için ise Google Akademik veri tabanında “Diyabetik ayak ülseri ve hemşirelik” anahtar kelimeleri ile arama yapılmıştır. Toplam 857 çalışma incelenmiş olup, 118 orijinal araştırma bibliyometrik çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmalar, yıllara göre yayın sayıları, yayın türleri ile kavram-konu yönelimleri bağlamında analiz edilmiştir. Bulgular: Makalelerin yıllara göre dağılımı incelendiğinde; 1986-2005 yılları arasında 9, 2006-2015 yılları arasında 33, 2016-2021 yılları arasında 76 araştırma yayınlanmıştır. Araştırmalar, türleri açısından incelendiğinde; sistematik derleme ve meta-analiz türünde 52, deneysel dizaynda 42, gözlemsel 23 ve metodolojik dizaynda bir araştırma bulunmaktadır. Araştırmaların kavram-konu yönelimi analizinde; DAÜ’ne ilişkin özellikler, DAÜ’li hastaların yönetimi, DAÜ’de kullanılan kılavuzlar, ölçüm araçları, sınıflandırma sistemleri ve DAÜ’de tedavi yöntemleri olmak üzere dört kategori altında toplanmıştır. Sonuç: DAÜ konusunda hemşireler tarafından yapılan araştırmaların sayısının giderek arttığı ve bu araştırmalarda DAÜ’nün önlenmesinden tedavisine kadar, tüm süreçte hemşirenin önemli rollerinin olduğu görülmektedir.

No abstract

Bu çalışmanın amacı, COVID-19 sürecinde uzaktan eğitimle yürütülen Cerrahi Hastalıkları Hemşireliği Klinik Uygulama Eğitiminde vakaya dayalı öğrenme yöntemi kullanılmasına ilişkin deneyimlerin paylaşılması ve sonuçlarının değerlendirilmesidir. Retrospektif ve tanımlayıcı nitelikteki bu çalışma, Cerrahi Hastalıkları Hemşireliği dersine devam eden ikinci sınıf öğrencileriyle yürütülmüştür. Uzaktan eğitim yönteminde öğrencilere iki vaka sunulmuş ve bu vakalara dayalı bakım planı hazırlamaları istenmiştir. Öğrencilerin, uzaktan eğitimle yürütülen vakaya dayalı öğrenme yöntemi uygulamasında başarı notlarının ve memnuniyetlerinin yüksek olduğu belirlenmiştir. Bu çalışma sonuçlarına göre; vakaya dayalı öğrenme yönteminin uzaktan eğitim sürecinde cerrahi hastalıkları hemşireliği uygulama eğitiminde kullanılmasını, yüz yüze eğitimde ise eğitimin destekçisi olarak yer alması önerilmektedir.