The influence of progesterone, estrogens and their antagonists: mifepristone and tamoxifen on connective tissue metabolism in pregnant rat uterus near term was evaluated. Total collagen and its soluble fraction as well as water concentration was measured in a population of 65 pregnant rats; treated with progesterone (n = 10), mifepristone (n = 13), estradiol (n = 17) and tamoxifen (n = 12). The results suggest the important influence of sex steroids on the uterine connective tissue metabolism during pregnancy.

No abstract

During late pregnancy, the influence of PGF2 alpha and PGE2 on the collagen concentration in a rat's uterus was analysed. In order to evaluate the influence of endogenous prostaglandins and leukotrienes on connective tissue metabolism, a cyclooxygenase inhibitor (Diclofenac) and a dual cyclo-and 5-lipoxygenase inhibitor (BW755C) were administered prior to the collection of samples. Total collagen and its soluble fraction as well as water content were determined in the uteri in a population of 58 pregnant rats treated with PGF2 alpha (n = 16), PGE2 (n = 11), Diclofenac (n = 11), BW755C (n = 7) and controls (n = 13). The most evident changes in tissue hydration and collagen concentration were observed in the PGF2 alpha and Diclofenac treated groups. The results clearly show the affinity of PGF2 alpha to the uterus and the role of endogenous PGs in the maintenance of pregnancy by influencing connective tissue metabolism.

In order to study the role of Platelet Activating Factor (PAF) in the mechanism of parturition and connective tissue metabolism in the pregnant rat uterus, we investigated the influence of the Platelet Activating Factor Receptor Antagonist (BN 52021) on gestation duration and collagen concentration in pregnant rat uterus and cervix at term. Total and soluble collagen as well as dry tissue/wet tissue ratio were measured in the BN 52021 treated group (n = 9) and in the control group (n = 13). Gestation duration was evaluated in a group receiving BN 52021 (n = 10) and in a control group (n = 19) receiving pure solvent. There were no significant differences in water content. The total and soluble collagen concentration was also similar to the control in both the uterus and the cervix. The only significant difference was observed in the soluble collagen/total collagen ratio in the uterus. BN 52021 administration did not alter the gestational period. Basing on this experiment we suggest that not all the phospholipid metabolites activated by phospholipase A2 significantly influence the duration of pregnancy and connective tissue metabolism in the pregnant rat uterus.

Rozwój nieserowaciejących ziarniniaków u pacjentów chorych na nowotwory traktuje się jako odczyn sarkoidalny. Powstaje on w guzie lub jego sąsiedztwie, najczęściej jednak w regionalnych węzłach chłonnych i zwykle zanika po wyleczeniu choroby zasadniczej. Patogeneza tego zjawiska nie została w pełni wyjaśniona. Według doniesień, częstość występowania odczynu sarkoidalnego u pacjentów chorych na raka płuca wynosi 1.3−3.2% a nieserowaciejące ziarniniaki są stwierdzane przede wszystkim w węzłach chłonnych śródpiersia i wnękowych.Węzły chłonne powiększone w wyniku reakcji sarkoidalnej upodabniają się do limfadenopatii o etiologii nowotworowej i taki obraz radiologiczny może stwarzać trudności diagnostyczne. W pracy zaprezentowano historię choroby pacjenta z odczynem sarkoidalnym w regionalnych węzłach chłonnych w przebiegu raka płuca i związanych z tym trudności interpretacyjnych badania pozytonowej tomografii emisyjnej (18F-FDG PET), które mogły doprowadzić do niewłaściwego leczenia. Nieprawidłowe gromadzenie radioznacznika fluorodeoxyglukozy (FDG) w węzłach chłonnych śródpiersia i wnękowych u pacjenta po wcześniejszej chemioterapii neoadjuwantowej i prawostronnej pneumonektomii, w opinii radiologów, jednoznacznie wskazywało na progresję choroby nowotworowej. Uwzględniając dobry stan kliniczny pacjenta oraz rozpoznanie nieserowaciejących ziarniniaków w badaniu histologicznym usuniętych węzłów chłonnych, zdecydowano o poszerzeniu diagnostyki. Chory nie wyraził zgody na mediastinoskopię, dlatego wykonano przezoskrzelową biopsję aspiracyjną pod kontrolą ultrasonografii (EBUS-TBNA). W materiale cytologicznym, uzyskanym z biopsji węzłów chłonnych, nie znaleziono komórek nowotworowych, natomiast stwierdzono ziarninę sarkoidalną. Na podstawie całości obrazu klinicznego, radiologicznego oraz wyników badania cytologicznego i histologicznego wysunięto wniosek, że wzmożony wychwyt FDG w węzłach chłonnych był spowodowany odczynem sarkoidalnym, a nie procesem nowotworowym. Odstąpiono od podania chemioterapii II linii. Pacjent pozostaje w fazie obserwacji.