Purpose The purpose of this paper is to inform the reader about the currently employed theories, research, and interventions in developmental criminology, with a particular emphasis on parental influences. Design/methodology/approach As well as evoking the classical theories and relevant research in psychology and developmental criminology fields, some of the significant recent contributions are also evaluated to reveal how parenting is linked to youngsters’ delinquency in the extant literature. Findings While parental factors do not directly affect delinquency of children and adolescents, it is an effectual mediator. Research limitations Not a systematic (statistical) review, rather a hermeneutic one with righteous justifications. Practical implications Evidence-based suggestions, regarding the allocation of time and resources for the modification of implicated parenting factors in planning preventative and interventional programs, are made. Originality/value This review is an up-to-date instructional source that presents the major developmental criminology theories including the recent ones.

No abstract

No abstract

Araştırmanın amacı eğitim-öğretime uzaktan eğitim ile devam eden Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi öğrencilerinin uzaktan eğitime yönelik tutumları ile akademik öz-yeterlik arasındaki bağı incelemektir. Araştırmada ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Örneklem grubunu 331 öğrenci oluşturmuştur. Çalışmanın sonucunda akademik öz-yeterlik ile bölümü sevme değişkeni arasında anlamlı bir fark bulunurken uzaktan eğitimde öğrenci memnuniyeti ile anlamlı bir fark bulunmadığı, akademik öz-yeterlik ile memnuniyet puanlarının ANOVA varyans analizlerine göre akademik öz-yeterlik puanlarının da uzaktan eğitimde öğrenci memnuniyeti puanlarının da bilgisayar kullanım düzeyi değişkenine göre anlamlı bir farklılık gösterdiği tespit edilmiştir. Memnuniyet puanlarının Akademik Öz-yeterlik puanlarını yordama düzeyini belirlemek için yapılan basit doğrusal regresyon analizlerine göre memnuniyet ve öz-yeterlik puanları arasında düşük düzeyde ve anlamlı bir ilişki bulunmuştur.

İş hayatında değişen iş yapış şekilleri ile birlikte her geçen gün yeni yönetim yaklaşımları da önemini artırmaktadır. Değişen iş yapış şekilleri iş hayatının gün geçtikçe daha rekabetçi bir hale gelmesinin önünü açmaktadır. Çeviklik de özellikle dijital iş yaşamı ve dijitalleşen iş yapış biçimleri özelinde son zamanların en önemli iş konularından biridir. Yazılım, bilgi işlem literatüründe daha çok anılsa da çeviklik bir karakter özelliği olarak ele alınabilir. Çeviklik atik olma, çabukluk ve değişimlere hızla ayak uydurabilme özelliği olarak görülebilir. Bunlara ek olarak başarısızlıklardan ders alıp tekrar ayağa kalkabilmek de çevikliğin bir unsurudur. Rekabet hem kazanmayı hem de kaybetmeyi beraberinde getirir. İyi ve güçlü bir rekabete girişmek için çevik olmak başarı ve başarısızılıklara hazır olmak anlamına gelir. Örgüt kültürü çevikliğin ortaya çıkmasına izin verecek özellikleri ne kadar taşıyorsa bu özelliğin ortaya çıkması da o kadar kolay olacaktır. Bu makalede örgüt kültürü seviyesinde çevik iş kültürlerinin ne tür özellikleri olması gerektiğine yönelik yapılan gözden geçirme çalışmaları ele alınmış ve bu çalışmalar ışığında çevik iş kültürlerin özellikleri belirtilmiştir.