Introduction: The aim of this study was to assess the sleep quality and daytime sleepiness of resident doctors, to compare the sleep quality between surgical and medical branch residents and to examine effects of working hours, number of duties, clinical branches and some other daily habits on the sleep quality of resident doctors in a hospital in Turkey. Methods: A survey was conducted to gather data on (i) demographics, lifestyle and daily habits as well as to determine (ii) Epworth sleepiness scale (ESS) score and (iii) Pittsburgh sleep quality index (PSQI) scores of the participants. Data collection was based on the use of a self-administered questionnaire. Results: Of 138 resident doctors, 45.7% were classified as having good sleep quality based on a cut-off score of 5 in PSQI. The mean ESS and PSQI scores were 6.59 ±3.92 and 6.30 ±3.22, respectively. Significantly positive correlations were found between Epworth score and the number of night duties (p=0.010), working hours per week (p=0.006), total cigarettes per day (p=0.033), and daily tea consumption (p=0.013). Also, there were statistically significant positive correlations between PSQI scores and the number of night duties (p<0.001), working hours per week (p=0.007), total cigarettes per day (p=0.013) and daily coffee consumption (p=0.002). Surgical residents had significantly poor sleep quality (p=0.015). ESS score was higher in female residents and surgical residents, with a significant difference in these two sub-groups (p=0.018, p=0.008 respectively). Conclusions: Sleep quality and daytime sleepiness of the resident doctors were closely related to lifestyle factors including working hours, number of night duties and branch of residency as well as to certain demographic factors and daily habits.

Amaç: Yoğun ve stresli çalışma koşulları hekimlerin iş yaşam kalitelerini olumsuz etkileyen yorgunluk ve üretkenlikte azalmayla karakterize tükenmişlik sendromuna sebep olmaktadır. Maslach ve Jackson, tükenmişliği daha çok insanlarla yüz yüze çalışmayı gerektiren iş kollarında çalışanlarda, uzamış stres ve bununla kişisel başa çıkma yöntemlerinin yetersiz kalması sonucu gelişen kronik fiziksel yorgunluk, ümitsizlik ve olumsuz benlik kavramıyla birlikte gelişen mesleğe ve yaşama karşı fiziksel, duygusal ve zihinsel yönden bir tükenmişlik hali olarak tanımlamışlardır (1,2). Tükenmişliği bireyin işinden duygusal olarak uzaklaşması ve tükenmesi (emotional exhaustion), duyarsızlaşma (depersonalizasyon) ve kişisel başarının (personal accomplishment) düşmesini içeren üç boyutta incelemişlerdir (1). Asistanlık, uzun çalışma saatlerini içeren yoğun bir öğrenim dönemiyle karaktarizedir. Çeşitli çalışmalarda asistanlarda tükenmişlik düzeyleri %18-76 arasında gösterilmiştir (3-6).İş ortamının özellikleri tükenme ve iş doyumu üzerine etkilidir (7). İş doyumu, çalışanın kendi işinden duyduğu hoşnutluk, kendisini ve işini değerlendirmesi sonucu ulaştığı olumlu duygusal durum olarak tanımlanmaktadır. iş doyumu, bireylerin fiziksel ve ruhsal sağlıklarını doğrudan etkilediği gibi iş hayatında etkinlik ve verimliliğin artmasında da olumlu etkileri vardır (8). Çalışmamızın amacı, aile hekimliği asistanlarında tükenmişlik sendromu ve iş tatmini düzeylerini değerlendirmek ve aynı zamanda demografik özellikler, yaşam tarzı, çalışma şartları gibi farklı değişkenlerle ilişkilerini ortaya koymaktır. Yöntem: Çalışmamıza, 2015 yılı içinde Şubat ve Mart aylarında Okmeydanı Araştırma ve Eğitim Hastanesi ve Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde uzmanlık eğitimi almakta olan, ulaşılabildiğmiz ve çalışmaya katılmayı kabul eden aile hekimliği asistanları dahil edildi. Katılımcılar çalışma hakkında bilgilendirildikten sonra onamları alınarak hazırlanmış olan anket yazılı olarak uygulandı. Anketler üç bölümden oluşmaktaydı; (A) Demografik veri formu ve kişisel yaşam tarzı, alışkanlıklar, sosyal ve akademik yaşam, çalışma koşulları hakkında sorular, (B) Maslach Tükenmişlik Ölçeği, (C) Minnesota İş Doyumu Ölçeği. Toplam 22 maddeden oluşan Maslach Tükenmişlik Ölçeği; duygusal tükenme (MBI-EE), Duyarsızlaşma (MBI-D) ve kişisel başarı (MBI-PA) duygusunda azalma olmak üzere üç alt boyutta değerlendirmektedir. Duygusal Tükenme (9 soru) ve Duyarsızlaşma (5 soru) ile ilgili sorular olumsuz, kişisel başarı (8 soru) ile ilgili sorular olumlu ifadelerden oluşmaktadır. Bu düzenlemede duygusal tükenme ve duyarsızlaşma soruları "hiçbir zaman = 0, çok nadir = 1, kimi zaman = 2, çoğu zaman = 3, her zaman = 4" şeklinde puanlandırılırken, kişisel başarı soruları tersine puanlandırılmıştır (hiçbir zaman = 4, çok nadir = 3, bazen = 2, çoğu zaman = 1, her zaman = 0). Bu puanların toplanması ile duygusal tükenme için 0-36, duyarsızlaşma için 0-20 ve kişisel başarı için 0-32 arasında değişen puanlar elde edilir. Uzmanlık öğrencilerinin doyumlarını ölçmek ...