No abstract

No abstract

Bu araştırmada, tuzlu alkali toprağın ıslahında organik bir polimer olan polivinialkol (PVA) ile Ca+2 çözen bakteri (Paucimonas lemoignei strain SK56) uygulamasının etkinliği incelenmiştir. Araştırma, toprağa uygulanan PVA’nın etkin dozu (%0.01 w/w), 3 bakteri dozu (X1:104, X2: 106, X3: 108 cfu/ml), PVA + 3 bakteri dozu ve kontrol grubundan oluşmuştur ve 3 tekerrür olarak laboratuvar ortamında yürütülmüştür. Tarla kapasitesi nem düzeyinde 3 ay inkübasyona bırakılan deneme topraklarından alınan bozulmamış toprak örnekleri Mariotte düzeneğinde yıkamaya tabi tutulmuş ve örneklerin hacim ağırlığı (HA), hidrolik iletkenlik (Hİ) değerleri ve yıkanan Na+ miktarı belirlenmiştir. Ayrıca, alınan alt örneklerde agregat stabilitesi (AS), pH, EC ve değişebilir Na+ yüzdesi (ESP) belirlenmiştir. Bakteri uygulamasının Ca+2 çözünürlüğünü ve Ca+2’un Na+ ile yer değiştirmesini artırdığı belirlenirken PVA uygulamasının toprağın strüktürel özelliklerini geliştirerek çözünebilir tuzlar ve Na+’un yıkanabilirliğini artırdığı tespit edilmiştir. Uygulamalar sonrasında en düşük EC değeri (2,20 mS cm-1), en çok yıkanan Na+ miktarı (31,01 mg) ve en düşük ESP değeri (%40,26) PVA+bakteri uygulamasının üçüncü dozunda belirlenmiştir. Tuzlu alkali toprakların ıslahında PVA ve PVA+bakteri uygulamalarının hem fiziksel hem de kimyasal ıslah sürecinde önemli düzeyde etkili oldukları belirlenmiş olup, bu amaç için kullanılabileceği önerilmektedir.

Cu içeriğinde nasıl bir değişim meydana getirdiğini tespit etmek amacıyla yürütülmüştür. Bu amaçla çilek bitkilerinden elde edilen farklı vejetatif uyum gruplarına (VCG 2A, VCG 2B, VCG 4B ve VCGx) ait 19 V. dahliae izolatı incelenmiştir. Kontrol bitkileri dahil V. dahliae izolatları ile enfekte edilen toplam 200 bitkide besin elementi analizleri yapılmıştır. Kontrol bitkileri ile karşılaştırıldığı zaman V. dahliae enfeksiyonu çilek bitkilerinin P, Ca, K, Mg, B, Mn ve Cu içeriklerinde değişime sebep olmuştur. Bununla birlikte, enfekte olmuş bitkilerin Na, Fe ve Zn içerikleri kontrol bitkilerinden farklı bulunmamıştır.

ÖZET: Toprak tuzluluğu bitkisel üretimde verim kaybına yol açmakla birlikte doğrudan veya dolaylı olarak tohum verim ve kalitesini de etkilemektedir. Iğdır ovası yazları sıcak ve kurak geçmesi, yıllık ortalama yağış miktarının Türkiye ortalamasının altında olması ve taban suyu yüksekliği nedeniyle yüksek tuzlanma potansiyeli taşımaktadır. Bu durum hali hazırda ovanın bir kısım topraklarının tarım dışı kalmasına yol açmıştır. Bu çalışma ile Iğdır üniversitesi Tarımsal Uygulama ve Araştırma Merkezinde bulunan altı farklı toprak tuzluluğuna sahip alanlarda iki yıl hasat edilmiş 'Süper domates' genotiplerinde bazı antioksidan enzim aktiviteleri belirlenmeye çalışılmıştır. Ayrıca çalışma sırasında SOD, KAT ve APX enzim aktiviteleri spektrofotometrik olarak belirlenen tohumlarda doğal poliakrilamit jel elektroforezleri (Doğal PAGE) ayrı ayrı yapılmıştır. Her bir enzim için elektroforez sonrası jellere substrat boyama yapılarak enzimlerin varlığı gösterilmiştir. Elde edilen veriler ışığında tuzlu-alkali topraklarda hasat edilen tohumlarda protein aktivitesi düşük belirlenmişken, en yüksek protein aktivitesi tuzlu topraklardan alınan tohumlarda belirlenmiştir. Toprak tuzluluğunun bitkide oluşturduğu tuz stresi ile tuzlu-alkali alanlarda SOD ve KAT enzim aktiviteleri en yüksek bulunmuşken, normal topraklardan hasat edilen topraklarda SOD ve KAT aktiviteleri daha düşük hesaplanmıştır. APX enzim aktivitelerinde ise normal toprak koşullarında tuzlu-alkali toprak koşullarına doğru aktivitenin arttığı gözlenmiştir. Elde edilen sonuçlar toprak tuzluluğu ve alkaliliğine bağlı olarak bitkide tuz stresinin şiddeti arttıkça hasat edilen tohumlardaki antioksidan enzim aktivitelerinin de arttığını göstermiştir.