No abstract

Bu çalışmada, plevral hastalıkların tanısında uyanık ve entübasyonlu video-yardımlı torakoskopik cerrahinin güvenliği ve tanısal doğruluğu karşılaştırıldı.Ça lış mapla nı:Bu prospektif randomize çalışma Ekim 2016 ve Nisan 2018 tarihleri arasında yapıldı ve çalışmaya video-yardımlı torakoskopik cerrahide deneyimli beş tıbbi merkezden 293 hasta (201 erkek, 92 kadın; ort. yaş 53.59 yıl; dağılım, 18-90 yıl) dahil edildi. Hastalar sedoanaljezi ile uyanık video-yardımlı torakoskopik cerrahi (entübasyonsuz) ve genel anestezi ile video-yardımlı torakoskopik cerrahi (entübasyonlu) olarak iki gruba randomize edildi. Tanısı konulmamış plevral efüzyonları ve nodüller, kitleler gibi plevral patolojileri olan hastalar dahil edildi. Ağrı, ajitasyon ve hipoksi gibi durumlar entübasyon için endikasyon idi. Gruplar demografik veriler, ameliyat sonrası ağrı, ameliyat süresi, komplikasyonlar, işlemlerin tanısal doğruluğu ve maliyet açısından karşılaştırıldı. Tüm hastalar nonspesifik, malignite şüpheli veya yetersiz örnekler için en az 12 aylık takip süresini tamamladı. Bul gu lar:Uyanık video-yardımlı torakoskopik cerrahi 145, entübasyonlu video-yardımlı torakoskopik cerrahi 148 hastada uygulandı. Hastaların %83'ünde (243/293) plevral hastalık tek taraflı iken %17'sinde (50/293) iki taraflı idi. Gruplar arasında komorbidite varlığı açısından farklılık yoktu (p= 0.149). Uyanık video-yardımlı torakoskopik cerrahi grubunda bir hasta (0.6%) dirençli ağrı ve ajitasyon nedeniyle genel anesteziye geçirildi. Ameliyat sonrası komplikasyonlar olarak uyanık video-yardımlı torakoskopik cerrahi grubunda bir hastada sıvı drenajı ve pnömoni gözlemlendi (0.6%) ve video-yardımlı torakoskopik cerrahi grubunda bir hastada sıvı drenajı saptandı (0.6%). Ameliyat sonrası 4, 8, 12. veya 24. saatte görsel analog ölçeği ile ölçülen ağrı yoğunluğunda farklılık yoktu (p>0.05). Ameliyat sonrası patolojik tanıların dağılımı ve oranları da benzerdi (p= 0.171). Hem ameliyat maliyeti hem de toplam hastane maliyeti uyanık video-yardımlı torakoskopik cerrahi grubunda daha düşük idi (p<0.001, p= 0.001). So nuç:Çalışmamız uyanık video-yardımlı torakoskopik cerrahinin güvenli, genel anestezi altında uygulanan video-yardımlı torakoskopik cerrahiye kıyasla benzeri güvenilirliği ve tanısal doğruluğu ve daha düşük maliyetli olduğunu gösterdi. Uyanık video-yardımlı torakoskopik cerrahi sadece komorbiditesi olan hastalarda değil, tüm hastalarda tercih edilen ilk yöntem olabilir.Anah tarsöz cük ler: Uyanık, lokal anestezi, plevral efüzyon, torakoskopi, video yardımlı torakoskopik cerrahi.

Introduction: Descending Necrotizing Mediastinitis (DNM) is the fatal form of mediastinitis and mostly develops as a complication of peritonsillar abscesses or dental-odontogenic infections. The aim of this study is to evaluate clinical and surgical feature of the patients with DNM who were managed in our clinic. Methodology: We retrospectively evaluated 13 consecutive patients with the diagnosis of DNM between February 2005 and February 2018. All of them had the typical physical appearance, history and radiological findings. Results: Ten (77%) patients were male, 3 (23%) patients were female with a median age of 48.2 (18-76 years). All patients underwent Cervico-Mediastinal Drainage (CMD) with debridement of the necrotic and infected tissues. Other supplimantary surgical procedures were tube thoracostomy (n = 8), VATS mediastinal drainage (n = 4), tracheostomy (n = 2) and thoracatomy (n = 1). The median time to diagnosis of DNM, tube drainage (inserted after CMD) removal time, tube thoracostomy removal time, lenght of hospital stay were 1.8 (range 1-4) days, 13.6 (range 10-20), 12.6 days (range 10-27) and 21.5 days (range 15-30), respectively. Appropriate and potent antibiotics were used according to the fever-CRP response with the consultation on infectious disease specialist. Two patients were lost due to fulminant sepsis (n = 1) and massive cervical haemorrhage (n = 1). Overall mortality rate was 15%. Complications were recorded in 6 patients (46%). Conclusions: The critical point in the management of DNM is the correct diagnosis, rapid surgical intervention with antibiotherapy and close follow-up for possible complications. We concluded that the combination of minimally invasive management as VATS-tube thoracostomy with CMD is the most appropriate surgical interventions.

No abstract

CS is a frequent side effect of thoracoscopic sympathicotomy. We recommend all patients undergoing this procedure should be warned of the potential risk of developing severe CS.