Kamu politikası disiplini Türkiye'de son yıllarda ön planda olan bir çalışma alanıdır. Disiplinin yakın bir döneminürünü olup olmamasına ilişkin tartışmaların yanı sıra çalışma ve analizlerin hangi ülke veya koşullardayaygınlaşacağına yönelik tartışmalar söz konusudur. Bu çerçevede bu çalışmanın amacı kamu politikasıdisiplininin Türkçe olarak gelişim seyrini çalışmaların derinleşme durumunu da dikkate alarak incelemektir.Disiplinin Türkiye özelinde gelişim sürecinin incelenmesi ve bu gelişmenin devam edeceği varsayımı çalışmanınçıkış noktasıdır. Çalışmanın örneklemini 2015-2020 yılları arasında üç farklı veri tabanında (TÜBİTAKULAKBİM TR Dizin Veri Tabanı, ULAKBİM DergiPark Sistemi ve Google Scholar) yayınlanan makaleleroluşturmaktadır. Çalışmalar makale sayısı, anahtar kelimelerin bulut analizi, görgül ve derleme çalışma konuları,kullanılan teknikler, uygulama alanlarının incelenme durumu, yabancı kaynak kullanımı ve kullanılan dillerçerçevesinde metin madenciliği araçları ile analiz edilmiş ve bulgular sunulmuştur. Sonuç olarak bulgulardanhareketle disiplinin Türkiye özelinde gelişimi ve derinleşmesine ilişkin değerlendirmeler yapılmıştır.

Kentler insanlığın gelişim sürecinin temel tanığıdır. Kentler ayrıca gelişim sürecinin beraberinde getirdiği savaş ve çatışmaların da temel mekânıdır. Siyasi, toplumsal ve teknolojik alanda yaşanan değişimler çatışmalarda yeni kentsel militarizm, düşük yoğunluklu çatışma, dördüncü nesil savaş olarak nitelendirilen şiddet formlarının ortaya çıkmasına neden olmaktadır. 20. Yüzyılın son çeyreğinde ortaya çıkan kentkırım bu şiddet formlarından biridir. Kenti oluşturan temel değerlere fiziki yapı üzerinden doğrudan yapılan saldırılar kentkırımdır. Kentin bizatihi hedef olması; yapılı çevrede gerçekleşen yıkımların sistematik ve planlı olması; yıkım sonrası yeniden yapılanma süreci ile kentsel yaşamın kontrol altına alınması kavramı çatışmaların meydana getirdiği ikincil zararlardan ayırmaktadır. Çalışmada öncelikle kentkırım kavramının mevcut teorik çerçevesi ve kavrama ilişkin yaklaşımlar ortaya konulmaktadır. Ardından Bosna ve Filistin'de yapılan kentsel yıkımlar kentkırım kapsamında ele alınarak yıkımın sonuçları değerlendirilmektedir. Bu bağlamda sosyal, tarihsel hafızanın yok olması başta olmak üzere insanların kentsel çevre ile olan medeni ilişkilerine yönelik tahribat ve kentkırımın kültür mirasına olan etkileri ele alınmaktadır.

Kentlerin tarihinde önemli bir yere sahip olan afetler, salgın ve pandemiler kentleri geçmişte olduğu gibi bugün de şekillendirmeye devam etmektedir. 1848'de Londra'daki kolera salgınının kentsel temizlik konusunda ilk halk sağlığı politikasını gündeme getirmesi ve 1871'de Chicago'da çıkan bir yangının ilk gökdelenlere yol açması gibi Covid 19 salgını sonrasında da kentler pandeminin etkilerini en aza indirmek ve kentsel direnci artırmak için yeniden yapılanmaktadır. Bu yeniden yapılanmanın en bariz görünümlerinden birisi de temel erişim ve hareketlilik ihtiyacını çevreye zarar vermeden karşılayan, bağlı olduğu kaynakların yenilenebilir olduğu; yaşam kalitesinin artmasını sağlayan, işlerliği güçlü, toplumsal adaleti destekleme odaklı; eğitim, sağlık gibi temel sosyo-ekonomik araçları en üst düzeyde erişilebilir kılan sürdürülebilir hareketlilik kavramına yapılan vurgu olarak karşımıza çıkmaktadır. Salgın, bir kez daha göstermiştir ki ulaşımı teknik bir sorun olmaktan uzaklaştırıp toplumsal ve mekânsal adalet ekseninde ele alacak ve araç için tasarlanmış mekânı yeniden insanı merkeze alarak kurgulayacak anlatılara geçmiştekinden daha fazla ihtiyacımız vardır. Bu çalışma pandemi sonrası süreçte sürdürülebilirliği sağlarken güvenli ve sağlıklı hareketliliği temin edecek bir anlatı üzerine -Kaçınma, Değişim, Gelişim-olup yeni normalde atılması gereken somut adımları içermektedir.