No abstract

No abstract

The 4th European Congress of the ER-WCPT / Physiotherapy 102S (2016) eS67-eS282 Discussion and conclusions: The self-referral into neuro outpatient physiotherapy has been a positive service development with high patient satisfaction. The numbers show that patients are keen to access the service via self-referral. This suggests that some of the new self-referrals are coming from patients who would have previously been referred by another healthcare professional. This service evaluation is obviously limited as this is only a 5 month review but a continued review of the service is required to monitor patient satisfaction, referral numbers and waiting times.Impact and implications: A self-referral neuro outpatient physiotherapy service is viable and could be used in other physiotherapy departments.

No abstract

Case report. 'Red flags': essential factors in recognizing serious spinal pathology [Manual Therapy 2001;6 (4):253-5] Samenvatting Steeds vaker zijn fysiotherapeuten het eerste contact van patie¨nten met een therapeut en zij moeten als zodanig aandoeningen die niets te maken hebben met het spier-skeletsysteem kunnen herkennen. Zo niet, dan kan dat tot gevolg hebben dat de patie¨nt pas veel later de juiste therapie krijgt waardoor de aandoening kan verergeren of chronisch worden. De patie¨nt met rugpijn, koorts, een beperkte spinale bewegingsmogelijkheid met verder een normale neurologie moet een waarschuwing zijn voor de therapeut ten aanzien van de dringende noodzaak van doorverwijzing. De diagnose van discitis in het onderhavige casusverslag rechtvaardigde de onmiddellijke medische verwijzing. Zoals Grieve in 1994 al stelde: 'De dingen zijn niet altijd wat ze op het eerste gezicht lijken -wees goed geı¨nfor-meerd en blijf alert.' InleidingIn dit casusverslag wordt de nadruk gelegd op het belang van 'alarmerende aanwijzingen' of 'rode signalen' met betrekking tot de herkenning van ernstige spinale pathologie. Fysiotherapeuten zien routinematig patie¨nten op basis van zelfverwijzing en moeten kunnen onderscheiden of deze patie¨nten aandoeningen hebben die niet gerelateerd zijn aan het spier-skeletsysteem en die moeten worden doorverwezen. In het uitgebreide werk van Grieve (1994) The Masqueraders ('De gemaskerden') wordt uitgebreid ingegaan op dergelijke aandoeningen en hoe men ze kan herkennen. De 'Clinical Standards Advisory Group' (CSAG) (Adviescommissie voor klinische standaardcriteria) adviseert in 1994 dit verder te definie¨ren om 'rode signalen' te ontdekken die ernstige spinale pathologie doen vermoeden. Het onderhavige casusverslag gaat over een patie¨nt bij wie 'rode signalen' werden waargenomen en die later werd gediagnosticeerd als een patie¨nt met lumbale discitis. PresentatieEen huisbezoek vond plaats bij een ingenieur van 52 jaar oud die sedert drie dagen klachten had van acute ernstige lage-rugpijn (LRP) en pijn in het linkerbeen (figuur 1).De pijn in het been strekte zich uit van de linkerbil naar de linkervoet. Deze pijn was constant aanwezig en zeurend 'kiespijnachtig' van aard. Ook was de pijn plotseling begonnen. Patie¨nt kon geen enkele geheel pijnvrije houding vinden en zijn klachten verergerden. Hij had de afgelopen drie dagen in bed gelegen en kon niet normaal staan of lopen. Hij sliep slecht wegens de pijn en zijn klachten waren 's morgens niet veranderd. Het komen vanuit lighouding naar stand verergerde de pijn in zijn been en hij kon alleen staan in een gebogen houding. Er waren geen symptomen van een maag-darm-of blaasaandoening en er was geen sprake van zadelanesthesie. ?A3B2 twb=0.4w?>Verscheidene dagen vo´o´r het begin van zijn klachten was patie¨nt zich bewust van lichte lumbale pijn aan de linkerzijde. Dit was voor hem de eerste keer dat hij acute LRP of beenpijn had. Hij had in het verleden een aantal jaren lumbale stijfheid ondervonden die zich vooral 's ochtends manifestee...