No abstract

No abstract

This study considers how the tropical forest as a material and discursive space mediates the ways in which history is imagined in Philippine literary texts and literary production. Mobilizing ideas from new materialism, material poetics, and tropicality, the paper looks at generative moments from indigenous and revolutionary literature—two broad traditions whose conditions of possibility are inextricably linked with the materiality of the tropical forest and thus inevitably evince the structuring force of such nonhuman agencies and subjectivities. By disclosing how the “more than human” is constitutive of history and historical subject formation, it seeks to foreground the agency of Philippine forests in actively and collaboratively contesting the catastrophic violence of capital and state-making on people and the natural world.

Hindi bago, kung tutuusin, ang interdisciplinary na lapit sa pagsusuri ng espasyo't kultura. Halimbawa, maraming pag-aaral tungkol sa mga katutubong grupo ang nakabatay sa tagpuan ng kanilang panitikang oral at materyal na mga kondisyon. May ilan ring pagninilay ukol sa mga partikular na bayan o sa ideya ng "lungsod" na pawang sumasangguni sa dalawang "teksto. "Sa Pagpasok sa Eksena: Ang Sinehan sa Panitikan at Pag-aaral ng Piling Sinehan sa Recto, ginawang "lunsaran" ni Chuckberry Pascual (2016) para sa kaniyang etnograpiya ng mga sinehan sa Maynila ang mga tekstong pampanitikan na tumatampok sa sinehan bilang lunan ng gawaing homoseksuwal. Paliwanag niya, mistulang "mapa" ang mga teksto dahil sa "makatotohanan" at "siyentipiko" na paglalahad ng karanasan ng mga baklang manunulat, ideya na unang isinulong ni J. Neil Garcia, isa sa mga patnugot ng Ladlad anthology series, na pinagmulan ng marami sa mga akdang kanyang sinuri.Mahalaga ang pasintabing ito. Maaaring pulaan ang pag-aaral dahil, kaiba sa mga pangkat etniko, ang mga "katutubo" ng mga sinehan ay walang organikong koneksiyon sa pag-iral ng mga akda liban sa karanasang itinatampok. Susog pa ni Pascual, "dinamiko" at hindi "patag" ang relasyong nabubuo sa pagitan ng tekstong pampanitikan at espasyong homoseksuwal, at ang mismong akto ng pagsusulat ay nagsisilbing pagsasalehitimo sa huli.