Cel pracyWśród predyktorów wypalenia zawodowego wskazuje się na cechy temperamentu. Jednocześnie badacze podkreślają, że znaczenie właściwości temperamentalnych dla wystąpienia syndromu wypalenia u personelu medycznego uzależnione jest od wielu zmiennych pośredniczących, w tym także od sposobów postępowania w sytuacji problemowej. Nadrzędnym celem prezentowych badań było więc zbadanie, czy style radzenia sobie ze stresem pośredniczą w związkach między cechami temperamentalnymi a poszczególnymi komponentami wypalenia zawodowego pielęgniarek psychiatrycznych.MetodaPrzebadano 60 kobiet pracujących w sektorze psychiatrycznej opieki zdrowotnej. W projekcie badawczym zastosowano trzy metody psychologiczne takie, jak: (1) Formalna Charakterystyka Zachowania – Kwestionariusz Temperamentu Strelaua i Zawadzkiego (FCZ-KT); (2) Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych Endlera i Parkera (CISS); (3) Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego Maslach (MBI-HSS).WynikiPrzeprowadzone analizy pozwoliły na konfirmację pośredniczącej roli stylu zadaniowego i stylu emocjonalnego w związkach cech temperamentu (żwawości, perseweratywności, reaktywności emocjonalnej wrażliwości sensorycznej, aktywności) z wypaleniem zawodowym. W przypadku stylu unikowego nie ma podstaw do uznania go za mediatora w obszarze analizowanych zależności.WnioskiW pomocy świadczonej pielęgniarkom psychiatrycznym: (1) w większym stopniu należy koncentrować się na wzmacnianiu zadaniowego, aniżeli na uświadamianiu szkodliwości unikowych tendencji w obszarze radzenia sobie; (2) ważne wydaje się kształtowanie umiejętności kreatywnego przeżywania emocji negatywnych ujawniających się w kontakcie z pacjentem.

Uwarunkowania satysfakcji z małżeństwa osób w okresie późnej dorosłości. Perspektywa teorii gerotranscendencji Larsa Tornstama-ujęcie wielopoziomowe Psychological Determinants of Marital Satisfaction among Older Couples. Perspective of Lars Tornstam's Theory of Gerotranscendence-Multilevel Modeling Approach abstract. Studies into the determinants of marital satisfaction are today a significant research area in psychology. The investigations conducted so far involve mainly the couples at the stages of early and middle adulthood. Relatively few studies focus on identification of the factors of marital success specific to the late adulthood, on determining the degree of similarity (fit) of spouses in terms of these factors and its impact on marital satisfaction of seniors. The purpose of this article is to identify the subject variables relevant to marital satisfaction of elderly people, both at the level of an individual and a couple. The study involved 120 participants (60 marriages) aged 60-75. We used 9 psychological methods to measure: marital satisfaction (KDM-2), life balance (KBŻ), religiousness (SRSz), styles of coping with stress (CISS), self-esteem (SES), hope for success (KNS), location of health control (MHLC), value system (SWS), valuation crisis (KKW), and emotional intelligence (INTE). The results confirmed the complexity of the construct of marital satisfaction and allowed to identify the key predictors of happiness in marriage at old age.

No abstract