No abstract

This paper evaluates the factors responsible for maintaining substantial military expenditures in Greece and Turkey. The presented research encompasses theoretical and empirical aspects. First, defense spending by both countries was analyzed based on statistical data from international sources. Next, the theoretical determinants of budgetary spending are reviewed, which consider political, economic and military factors behind high expenditures on the army in Greece and in Turkey. Finally, Granger causality tests is applied to determine whether a causal relation between variables exists in the case of these two countries.We conclude that defense expenditures in Greece and Turkey exceed the NATO average, but are relatively low relative to those of selected Middle Eastern countries. Our results indicate that high military spending level in Turkey is mainly driven by national security concerns, whereas an economic driver prevails in Greece.

Ever since the last financial crisis, the efficiency of financial markets has been widely challenged. On the basis of sovereign debt markets in the European Monetary Union (EMU), we tried to contrast some reservations about the market efficiency existing in the literature with findings coming from our empirical analysis of weak-form efficiency. To do so, we first outlined the crux of the efficient market hypothesis. Secondly, we show the main reservations in relation to this concept. Then, after a brief review of outcomes from contributions in this area, we conducted a three-stage empirical procedure that Worthington and Higgs (2006) as well as Borges (2009) had employed to stock markets analysis. Then, the results were evaluated and conclusions were drawn. To sum up, we did confirm the weak-form efficiency on examined sovereign debt markets from the EMU. That suggests that a random process plays a key role in shaping bond yields. Finally, neither theoretical nor practical reservations deflate the weak-form efficiency in the public debt markets of the EMU.

This paper aims to consider the impact of military outlays on economic stance in several states in Central Europe. Therefore, we attempted to search the long-and short-range causality between defence spending and economic growth in the Visegrad countries through analysing general values (total spending approach), as well as outlay distribution in the defence sector (spending division approach). To do so, we first presented the theoretical aspect of the problem, as well as the trends in military spending of the considered states since 1993. Second, we reviewed international results of empirical examinations in this area. Then we examined causalities among variables on the grounds of VAR methodology. We did not validate the long-term causality between defence spending and economic growth in the Visegrad countries. Nonetheless, we confirmed several short-term relationships in both empirical approaches.

Wśród wszystkich grup ryzyka rozważanych w teorii ekonomii oraz kalkulowanych w działaniach inwestycyjnych na szczególną uwagę zasługuje ryzyko polityczne, które z punktu widzenia przedmiotu jest najmniej rozpoznane i najtrudniejsze do skwantyzkowania. Ogólnie przyjęty gospodarczo-znansowy charakter tej miary często uniemożliwia wiązanie jej z innymi obszarami funkcjonowania państwa. Niemniej kompleksowość podejścia w ocenie ryzyka politycznego i wielowątkowość analizy daleko wykraczają poza pojmowanie tego zagrożenia w sensie wyłącznie gospodarczym. Miernik − ryzyko polityczne − zarówno na gruncie teoretycznym, jak i w praktyce rynkowej uwzględnia zagregowaną skalę różnorodnych zagrożeń dla bezpieczeństwa narodowego państwa. Rozważania nad specyfiką dyskontowanych zagrożeń w ramach wyceny ryzyka politycznego i ich zbieżność z dominującymi sferami współczesnego bezpieczeństwa państwa uprawniają do sformułowania tezy, jakoby skala ryzyka politycznego szacowanego na rynkach finansowych odzwierciedlała poziom bezpieczeństwa narodowego w poszczególnych gospodarkach. Dążąc do udowodnienia powyższej tezy, przeanalizowano dominujące sfery zagrożeń bezpieczeństwa narodowego państwa, a następnie składowe ryzyka politycznego w ujęciu teoretycznym. Porównanie obu grup czynników dowodzi ich wyraźnej zbieżności. Następnie powyższe determinanty/elementy skonfrontowano z kluczowymi faktorami dyskontowanymi przez komercyjne instytucje, które szacują skalę ryzyka politycznego w odniesieniu do każdej gospodarki. Dodatkowo porównano wybrane gospodarki pod względem przypisywanego im na tej podstawie ryzyka otoczenia politycznego. W rezultacie stwierdzono, że skwantyfikowane ryzyko polityczne jako miernik finansowy pozwala oszacować skalę bezpieczeństwa narodowego państwa, a przez to może być użyteczne w porównaniach międzynarodowych