No abstract

Objectives: The aim of this study was to compare adiponectin, resistin, visfatin, and irisin levels between pregnant women diagnosed gestational diabetes mellitus (GDM) and healthy pregnant women and to evaluate the role of these parameters in GDM pathophysiology and early diagnosis. Methods: Fifty GDM and 50 healthy pregnant women were included in the study. Anthropometric measurements of pregnant women were performed. Fasting blood glucose, hemoglobin A1c, 75 gr OGTT, low density lipoprotein, triglyceride, and complete blood count results were recorded. Adiponectin, irisin, visfatin, resistin, and C-reactive protein (CRP) levels were evaluated. Results: Serum adiponectin levels were significantly lower (p<0.001) and serum resistin and CRP levels were significantly higher (p=0.000 and p=0.027, respectively) in pregnant women with GDM compared to healthy pregnants. There was no significant difference between groups according to serum irisin and visfatin levels (p=0.942 and p=0.332, respectively). There was a negative correlation between adiponectin level and FPG, visfatin, and resistin, while a positive correlation was found between irisin level. While there was a positive correlation between resistin and CRP levels, there was a negative correlation between adiponectin level. While there was a positive correlation between irisin and adiponectin levels, there was a negative correlation between weight and body mass index. Conclusion: In this study, we think that elevated serum resistin and CRP levels and decreased adiponectin levels in GDM patients may play a role in glucose metabolism changes. Further studies are needed on this subject.

ÖzRenal enfarktüs bilateral yan ağrısının nadir görülen bir nedenidir. Etiyolojide en sık atrial fibrilasyon ve buna bağlı tromboemboli sorumludur. Madde bağımlılığı, örneğin ekstazi kullanımı renal enfarktüsün çok nadir bir nedenidir. Burada 35 yaşındaki erkek hastada görülen bilateral enfarktüste diğer nedenler ekarte edildikten sonra ekstazi kullanımı sorumlu bulunmuş ve sunulmuştur.anahTaR SÖzCüKleR: Ağrı, Renal enfarktüs, Ekstazi abSTRaCT Renal infarction is a rare cause of bilateral loin pain. The most common etiologic reason is thromboembolism due to atrial fibrillation. Abuse of drugs such as ecstasy is a very rare cause of renal infarction. Here, we present a case diagnosed with bilateral renal infarction due to ecstasy usage after excluding other reasons. Key wORdS: Pain, Renal infarction, Ecstasy GİrİşRenal enfarktüs, tüm acil servis başvu-rularının yaklaşık olarak % 0,007'sini oluşturur (1). Renal enfarktüs aynı zamanda nefroloji pratiğinde de az rastlanan ancak önemli olabilecek bir problemdir. Acil servise ve nefroloji polikliniğine yan ağrısı nedeniyle başvuran hastalarda öncelikle üriner sistem enfeksiyonu veya taş hastalığı düşünülmekte, aynı semptomları gösterebilen renal enfarktüs daha az oranda akla gelmektedir. Literatürde renal enfarktüs hastalarına bakıldığında etiyolojide genellikle atrial fibrilasyon, travma ve hiperkoagülabiliteye yol açabilecek nedenler sorumlu tutulmuştur (2-5). İlginç olarak bir olguda renal enfarktüse neden olabilecek herhangi bir patolojiye rastlanmamış ve ekstazi kullanımı sorumlu tutulmuştur (6).Ekstazi etken madde olarak 3,4-metilen dioksi metamfetamin (MDMA) içeren bir amfetamindir. Ekstazinin etkisi, alındıktan 20-60 dakika sonrasında kendisini gösterir ve bu etki 4-6 saat kadar devam eder. Temel etkisi kuvvetli bir uyarıcı olmasıdır. Enerjinin artığı hissini verirken uyku ve yorgunluk hissini bloke eder (7). Captagon ise etken madde olarak fenetylline içeren amfetamin benzeri özellikler taşıyan bağımlılık yapan bir maddedir. Uyanık tutma ve cesaret verme özellikleri kullanımını artırmaktadır (8). Her iki ilacın da önemli yan etkileri bulunmaktadır. Literatürde captagon kullanımına bağlı akut miyokard infarktüsü (9) ve ekstazi kullanımına bağlı renal enfarktüs olgusu bildirilmiştir.Biz burada bilateral renal enfarktüs nedeniyle kliniğimize yatırılan, ekstazi ve captagon kullanımı bulunan ve çok yüksek olasılıkla ekstaziye bağlı renal enfarktüs gelişen hastayı oldukça nadir görülmesi nedeniyle sunuyoruz. OlGu Sunumu35 yaşındaki erkek hasta bir gün önce başlayan ve giderek artan iki taraflı yan ağrısı ve bulantı yakınmaları ile hastanemiz

ÖzAkrep sokması olguları ülkemizde çoğunlukla güney illerde görülür. Akrep toksini nörotoksik, kardiyotoksik ve nefrotoksik içerik taşır. Nefropati gelişimi akrep sokmasının nadir görülen bir komplikasyonudur. 27 yaşında erkek hasta, akrep sokması sonrası gelişen akut böbrek hasarıyla başvurmuş, etiyoloji muhtemelen hipovolemi ile ilişkilendirilmiştir.anahtar sözcükler: Akrep, Isırık, Akut böbrek hasarı ABSTRACTScorpion sting cases are mostly seen in the southern provinces in our country. Scorpion venom might comprise neurotoxic, cardiotoxic and even nephrotoxic contents. Occurrence of nephropathy is a rare complication of scorpion sting. A 27-year-old male was admitted with acute kidney injury after scorpion sting. The etiology was probably associated with hypovolemia.

Objective: This study aimed to investigate early and late postpartum glycemic abnormalities and related factors in women with a history of gestational diabetes mellitus (GDM). Material and Methods: This study included 152 women aged 18-40 years who were diagnosed with GDM either by one-or two-step oral glucose tolerance test (OGTT). Sociodemographic characteristics, body mass index (BMI), biochemical parameters, and OGTT results of the participants were recorded from files. In addition, BMI, fasting plasma glucose, lipid parameters, and glycosylated hemoglobin (HbA1c) levels were measured, and OGTT was performed between 4 and 12 weeks after postpartum and at the first year. Results: The mean age of the participants was 31.86±6.096 years, and their mean BMI was 26.23±3.67 kg/m 2 . In the early postpartum period (4-6 weeks) after 75 g OGTT, 70.4% of patients had normal glucose tolerance (NGT), 25% had prediabetes (preDM), and 4.6% had diabetes mellitus (DM). In the late postpartum period, 48.0% of patients had NGT, 45.4% had preDM, and 6.6% had DM. BMI and HbA1c levels were significantly higher in patients with both preDM and DM than women with NGT in both early and late periods (p<0.05). In addition, BMI before and 1 year after pregnancy and HbA1c level between 4 and 6 weeks after delivery were independent risk factors for the development of dysglycemia (OR: 1.004, p<0.001; OR: 2.848, p<0.001; and OR: 4.437, p=0.016, respectively). Conclusion: Women with GDM have a high risk of developing preDM and type 2 DM in the first year after delivery.