Amaç: Ebeveyne Yabancılaşma; çocuğun ebeveynlerden birinin etkisi ile diğer ebeveyne karşı haksız biçimde yürüttüğü sürekli ve ısrarlı kötüleme, reddetme olarak tanımlanır. Çalışmada Ebeveyne Yabancılaşma olgusunu irdelemek, bunu etkileyen mekanizmaları açığa çıkarmak, babanın yabancılaşma konusundaki algılarına açıklık getirmek amaçlanmaktadır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya İstanbul Adliyesi 9. Aile Mahkemesinde 2015-2016 yıllarında boşanma davası devam eden 54 çocuklu aileden 38 baba ve 73 çocuk olmak üzere 111 kişi katılmıştır. Sosyo demografik özellikler sosyo-demografik veri formu ile çocukların ebeveyne yabancılaşmaları Baker Yabancılaşma Ölçeği ile babaların babalık tutumları Aile Hayatı ve Çocuk Yetiştirme Tutumu Ölçeği (AHÇYTÖ) ile değerlendirilmiş, babaların Ebeveyne Yabancılaşma hakkındaki algılarına açıklık getirmek amacıyla derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Niceliksel veriler tanımlayıcı istatistik yöntemleri Ki Kare testi ve Kruskal Wallis testleri ile analiz edilmiş, anlamlılık düzeyi .05 olarak alınmıştır. Derinlemesine görüşme sonucu elde edilen niteliksel veriler ise içerik analizi yöntemi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmada çocukların %42,5’inin babalarına yabancılaşma geliştirdiği, ebeveyne yabancılaşma sürecinin aile içi şiddet ve çocuğa yönelik fiziksel şiddet iddiaları, baba ile görüşme durumları, babaların yaşları ile ilişkili olduğu görülmektedir. Ayrıca kardeşleri babalarına yabancılaşma yaşayan çocukların daha fazla, çocuklarına karşı koruyucu, demokratik ve otoriter tutumlar geliştiren babaların çocuklarının kendilerine daha az yabancılaştıkları anlaşılmaktadır. İçerik analizine göre babaların ifadeleri incelendiğinde anneye yönelik atıflar, sürecin babalık kimliği üzerindeki etkisi, babalık haklarını yitirme hissi ve ayrılık öncesi babalık algıları olmak üzere 4 tema belirlenmiştir. Sonuç: Ebeveyne Yabancılaşmanın ülkemizde de sık görülen bir sorun olduğu ve reddedilen babaların bu konuda daha yoğun paylaşımlarının bulunduğu görülmüştür.

Siber agresyon, elektronik araçların kullanımı vasıtasıyla, herhangi bir yaş grubundaki birey veya bireylere yönelik kasıtlı olarak zarar verme amacıyla gerçekleştirilen saldırgan, aşağılayıcı veya küçük düşürücü davranışlar şeklinde tanımlanmaktadır. Konuya müdahil kişiler açısından psikolojik sonuçlarının yanı sıra hukuki yaptırımların gerekliliğini de beraberinde getiren siber agresyon, internet ve sosyal medya kullanımının yaygınlaşması ile de artış göstermektedir. Ancak siber zorbalıktan farklılık gösteren, daha geniş ve daha kapsamlı olarak değerlendirilen siber agresyon konusunda Türkçe bir ölçek bulunmamaktadır. Bu doğrultuda, mevcut çalışmada Alvarez-Garcia, Barreiro-Collazo, Nunez ve Dobarro (2016) tarafından geliştirilen "Ergenler için Siber Agresyon Ölçeğinin" (Cyber-Agression Questionnaire for Adolescents) Türkçe uyarlaması gerçekleştirilmiş ve ölçeğin geçerlik/güvenirlik incelemesi yapılmıştır. Çalışma değerlendirmeye alınan 200 uygulama üzerinden gerçekleştirilmiştir. Katılımcılar 12-18 yaş arasında 102 kız, 98 erkek öğrenciden oluşmaktadır. Çalışmanın ilk etabında ölçeğin dilsel eşdeğerliği ele alınmış; analizler neticesinde dilsel eşdeğerliğe sahip olduğu görüldükten sonra geçerlik ve güvenirlik analizleri yapılmıştır. Yapılan açımlayıcı faktör analizlerinde ölçeğin Bartlet's için olasılık değeri (p<0.05) ve KMO değeri için 0.855 olarak belirlenmiş ve veri seti faktör analizine uygun olduğu görülmüştür. Doğrulayıcı faktör analizinde kalan 14 adet ölçek maddesine ilişkin faktör ağırlık değerleri (0.55; 0.97) olarak saptanmıştır. Ölçek maddelerine ait iç tutarlılık katsayıları ise .79 ile .94 arasında bulunmuştur. Bu sonuçlara göre ölçeğin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilmektedir.