Bu çalışmada 4-6 yaş Kur’an Kurslarında görev yapan öğreticilerin değer eğitiminde hikayelerden yararlanma durumları incelenmiştir. Araştırmanın temel amacı, söz konusu öğreticilerin değer öğretiminde hikayelerden nasıl yararlandıklarını ortaya çıkarmak, bu konuda öneriler geliştirmektir. Bu çerçevede onların eğitimde hikayeleri kullanmanın önemi konusunda ne düşündükleri, hikayeleri seçerken nelere dikkat ettikleri, bunları hangi kaynaklardan aldıkları, hikayeleri kullanırken hangi yöntem, teknik ve araçlardan yararlandıkları, ne tür sorunlarla karşılaştıkları gibi sorulara cevap aranmıştır. Makalede nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması kullanılmıştır. 2021 yılında gerçekleştirilen bu çalışma kapsamında 14 öğretici ile mülakat yapılmış, veriler betimsel analiz yöntemiyle incelenerek, belli tema ve kategoriler oluşturulmuş, daha sonra bu bulgular alanda yapılan diğer araştırmaların verilerinden de faydalanılarak, raporlaştırılmıştır. Araştırmada ulaşılan bazı sonuçlar şöyledir: Öğreticiler değer eğitiminde hikaye kullanmanın önemi konusunda belli bir farkındalık sahibidir. Hikaye seçiminde, onlar “öğrenciye görelik ilkesi” gibi belli bazı ilkelere dikkat ettiklerini söylemiş olsalar da, onların “amaçlara uygunluk” gibi pek çok ilke konusunda da eksikliklerinin olduğu anlaşılmıştır. Onların derslerinde yararlandıkları hikayeleri genelde DİB yayınlarından temin ettikleri, bunun yanında sosyal medya gibi kaynaklardan da yararlandıkları anlaşılmıştır. Onlardan bazıları ders materyallerindeki hikayeleri çeşitli açılardan yetersiz bulmuşlardır. Öğreticiler hikaye kullanılacakları dersler için hazırlık yaptıklarını ifade etseler de bu hazırlığın daha çok, ders kitabına göz atma, slaytlara bakma, resim bulma şeklinde olduğu tespit edilmiştir. Hikaye ile ders işleme süreceinde onların genelde anlatma, okuma temelli ve öğretmen merkezli bir sunum gerçekleştirdikleri, bununla birlikte bazı öğreticilerin ise drama, eğitsel oyunlar vb. gibi tekniklerle hikayelerden yararlandıkları anlaşılmıştır. Dolayısıyla araştırmada hikayelerle ders işlerken farklı yöntem ve teknikler kullandığını söyleyen öğreticilerin daha az olduğu anlaşılmıştır.