Araştırma, hemşirelerin klinik uygulama alanlarındaki bir bilimsel araştırma sürecini yönetme durumlarını, deneyimlerini, karşılaştıkları engelleri ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla planlanmıştır. Tanımlayıcı tipteki araştırmanın evrenini, Nisan-Mayıs 2017 tarihleri arasında İstanbul İlinde 10 sağlık kuruluşunda görevli 1270 hemşire, örneklemini ise, 0.05 örnekleme hatası ile 295 hemşire oluşturmuştur. Veriler etik kurul onayı alınarak 18 sorudan oluşan "Yapılandırılmış Bilgi Formu" ile toplanmıştır. Veriler SPSS 22 programı kullanılarak tanımlayıcı istatistiksel yöntemlerle analiz edilmiş, önemlilik düzeyi p<0.05 olarak kabul edilmiştir. Katılımcıların %56.6'sının lisans mezunu olduğu, %51,9'unun bir bilimsel araştırma sürecini yönettiği belirlenmiştir. Daha önce bilimsel araştırma sürecini yönetmeme nedenleri; iş yükü fazlalığı (%30.2), zaman yetersizliği (%23.1), bilimsel araştırmanın nasıl yapıldığını bilmemek (%18.6) olduğu belirlenmiştir. Bilimsel araştırma sürecinde ise; araştırmanın makale olarak yazılması (%40.3), araştırma konusuna karar verme (%39.9), araştırma konusuyla ilgili kaynağa ulaşma (%33.3) konularında sıklıkla güçlük yaşadıkları saptanmıştır. Bilimsel araştırma sürecini yönetme durumunu yordamada yaşın (p<0.05), eğitim düzeyinin (p=0.000) ve bilimsel araştırma süreci hakkında eğitim alma durumunun (p=0.000) pozitif yönde istatistiksel olarak anlamlı etkisinin olduğu belirlenmiştir (p= 0.000).

Hemşire ve ebelerin mezuniyet sonrası bilim ve teknolojideki değişim ve gelişime uyum sağlayabilmesi, hasta bakımı ile ilgili güncel bilgi ve uygulamaları takip etmesi, o alandaki eğitimin sürekliliği ile mümkün olup hizmet içi eğitimi önemli kılmaktadır. Amaç: Araştırmada, ikinci ve üçüncü basamak sağlık kurumlarında uygulanan hizmet içi eğitimlerine yönelik hemşire ve ebelerin görüş ve beklentilerinin belirlenmesi amaçlandı. Yöntem: Tanımlayıcı tipteki araştırmanın örneklemini, Eylül-Aralık 2017 tarihleri arasında İstanbul ilinde 10 sağlık kurumunda görevli 317 hemşire ve ebe oluşturdu. Araştırma verileri 17 sorudan oluşan "Yapılandırılmış Soru Formu" kullanılarak toplandı. Veriler tanımlayıcı istatistiksel yöntemlerle analiz edildi. Önemlilik düzeyi p<0,05 olarak kabul edildi. Bulgular: Hizmet içi eğitim duyurularının çoğunlukla resmi yazı (%38) ile yapıldığı, eğitimlerin ise büyük oranda düz anlatım yöntemi (%48,9) ve barkovizyon (slayt) (%50,1) kullanılarak genellikle çalışma saatleri içerisinde (%94,6) gerçekleştirildiği saptandı. Ancak, bu eğitim etkinliklerinin çok azının (%12,8) değerlendirildiği belirlendi. Katılımcıların, hizmet içi eğitimlere uygun olmayan "hizmet içi eğitim saatleri" (%30,6) ve "personel yetersizliği" (%28,3) gibi nedenlerle katılamadıkları bulundu. Eğitim düzeyi ile mesleki yenilikleri takip etme durumları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu saptandı (p<0,05). Sonuç: Hizmet içi eğitim uygulamalarında kurumsal farklılıkların olduğu, ebe ve hemşirelerin bu eğitimlere katılımlarını engelleyen farklı faktörlerin olduğu saptandı.