Öz: Bu araştırmanın amacı, Gazi Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesinde öğrenim gören öğrencilerin oyun ve fiziksel aktivite kavramlarına ilişkin algılarını metafor analizi yoluyla incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu 2020-2021 eğitim-öğretim yılı bahar döneminde spor bilimleri fakültesinde öğrenim gören 65 kız ve 47 erkek toplam 112 öğrenci oluşturmuştur. Öğrencilerin oyun ve fiziksel aktivite kavramlarına ilişkin algılarını ortaya koymak amacıyla araştırmacı tarafından hazırlanan metafor analiz formu ile araştırma verileri elde edilmiştir. Bu form aracılığıyla öğrencilerden "Fiziksel aktivite … gibidir; benzer. Çünkü …", "Oyun…gibidir/benzer. Çünkü …" ifadelerini tamamlamaları istenmiştir. Araştırmada nitel araştırma desenlerinden fenomenoloji (olgu bilim) yönteminden faydalanılmış ve veriler içerik analizi yöntemiyle analiz edilmiştir. Verilerin analiziyle spor bilimleri fakültesinde öğrenim gören katılımcılardan elde edilen "oyun" kavramı metafor kategorileri sırasıyla eğitim-öğretim aracı (17), duygusal alan (15), sağlık kaynağı (11), ihtiyaç (11), rahatlama/gevşeme (9), eğlence (8), sosyal iletişim/etkileşim (5), sanatsal faaliyet (4), dijital (4), teknoloji (4), hareketli/eğitsel (3) kategorisidir. "Fiziksel aktivite" kavramına yönelik ortaya çıkan metafor kategorileri ise, ihtiyaç (17), yaşam kaynağı (13), duygular (12), eğlence (9), sağlık kaynağı (8), rahatlama (7), sosyal çevre (6), eğitici/faydalı (4), sosyal iletişim/etkileşim (3), değer (2) kategorileridir. Sonuç olarak, öğrencilerin oyun ve fiziksel aktivite kavramlarına yönelik metaforik algıları incelendiğinde; öğrencilerin "oyun" kavramına ilişkin çoğunlukla eğitim-öğretim aracı, fiziksel aktivite" kavramına yönelik ise ihtiyaç kaynağı kategorisine ulaşılmıştır. Ek olarak "oyun" kavramına ilişkin oluşturulan dijital ve teknoloji kategorilerine ilişkin ortaya çıkan metaforlar da teknolojinin ilerlemesiyle kavramsal olarak oyunun genişlemesini ifade etmektedir.

21. yüzyıl dijital çağında pek çok alanda olduğu gibi eğitim öğretim faaliyetlerinin teknoloji tabanlı ilerlemeleri takip ederek etkin bir biçimde sürdürülmesinde dijital okuryazarlık gelişmekte olan teknolojilere adaptasyon olarak ortaya çıkmaktadır. Yine bu çağda geçmiş dönemlere kıyasla bireyin yaşam süresinin daha uzun olması bilimsel, teknolojik ve sosyal kültürel değişimlerin büyük bir hızla gerçekleşmesi geçerli ve güvenilir bilginin değişmesi bugünün insanını sürekli öğrenme gereksinimi içine itmiş ve böylece yaşam boyu öğrenme eğilimi ortaya çıkmıştır. Bu çalışmanın temel amacı, Spor Bilimleri Fakültesinde öğrenimini sürdüren sporcu ve sedanter öğrencilerin yaşam boyu öğrenme eğiliminin dijital okuryazarlığa etkisinin incelenmesidir. Çalışmanın yan amacı sporcu ve sedanter öğrencilerin yaşam boyu öğrenme eğilimi ve dijital okuryazarlık düzeylerinin bazı değişkenler bakımından incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubu 2020-2021 eğitim-öğretim döneminde Ankara ilinde lisans düzeyinde ve spor bilimleri alanında eğitim veren bir yükseköğretim kurumunda öğrenimini sürdüren 195 katılımcıdan bir araya gelmektedir. Araştırma nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeli kullanılarak oluşturulmuştur. Araştırma verileri “Yaşam Boyu Öğrenme Eğilim Ölçeği” ile “Dijital Okuryazarlık Ölçeği” kullanılarak elde edilmiştir. Veri analizleri SPSS 20.0 ve AMOS 16.0 yazılımları kullanılarak %5 yanılma düzeyinde gerçekleştirilmiştir. Veriler frekans analizi, Kolmogrov Smirnov testi, bağımsız gruplarda t-testi, TUKEY testi, Pearson korelasyon analizi, tek yönlü varyans ve yapısal eşitlik modeli analizlerinden faydalanılarak gerçekleştirilmiştir. Analiz sonuçları değerlendirildiğinde, dijital okuryazarlık ölçeğinin cinsiyet değişkenine göre anlamlı seviyede farklılık gösterdiği ortaya çıkarken (p<0,05), yaşam boyu öğrenme eğilimi ölçeğinin cinsiyet değişkenine göre anlamlı düzeyde farklılık göstermediği bulgulanmıştır. Dijital okuryazarlık ve yaşam boyu öğrenme eğiliminin spor yapma durumuna göre anlamlı farklılık göstermediği saptanmıştır (p>0,05). Dijital okuryazarlık düzeyinin internet kullanım sıklığına göre anlamlı düzeyde farklılık gösterdiği ortaya çıkarken (p<0,05), yaşam boyu öğrenme eğiliminin günlük internet kullanım durumuna göre anlamlı düzeyde farklılık göstermediği bulgulanmıştır. Yaşam boyu öğrenme eğiliminin dijital okuryazarlık üzerindeki etkisinin belirlenmesi amacıyla kurulan yapısal eşitlik modeline göre yaşam boyu öğrenme eğiliminin dijital okuryazarlık üzerinde anlamlı düzeyde etkisinin olmadığı ortaya çıkmıştır (F=0,311; p=0,734>0,05; R2=0,010).

No abstract