No abstract

No abstract

No abstract

InleidingDe 48-jarige Klaas is sinds zijn twintigste een zware drinker. Na het mislukken van een relatie en verlies van zijn bedrijf drinkt hij sinds zeven jaar buitensporig veel: een fles whisky of vier flessen port per dag. In het afgelopen jaar belandt hij meermalen met een forse intoxicatie in het ziekenhuis. Hij heeft dan een korte maar hevige ontwenning, waarbij misselijkheid, braken en hoofdpijn op de voorgrond staan. Na een paar dagen zijn de klachten verdwenen en gaat hij -al dan niet in strijd met het advies -met ontslag. Hij drinkt vervolgens een periode niet, maar na verloop van tijd begint het excessieve drinken opnieuw. Klaas is sinds medio 2006 in behandeling bij Centrum Maliebaan, een instelling voor verslavingszorg in Utrecht, en wordt daar regelmatig opgenomen om aan te sterken en even met drinken te stoppen. Op een dag wordt hij, na een week zwaar drinken, weer eens opgenomen op de time-outafdeling van Centrum Maliebaan. Hij vertelt diezelfde dag nog vier flessen bier (11%) gedronken te hebben en blaast een alcoholpromillage van 3,2. Na een lichamelijk onderzoek, waarbij geen bijzonderheden worden geconstateerd, wordt met hem afgesproken dat hij tijdens het verblijf op de time-out geen alcohol zal drinken (bij eerdere opnames heeft hij zich daaraan goed gehouden). Voor het opvangen van onthoudingsverschijnselen en om complicaties te voorkomen, wordt een libriumafbouwschema en vitamine-B-suppletie voorgeschreven. De vitale functies worden frequent en nauwkeurig gecontroleerd, inclusief de temperatuur. De volgende dag is patiënt erg ziek. Hij kan niets binnenhouden en klaagt over misselijkheid en hoofdpijn. Er wordt een Motilium ® -zetpil (domperidon) en een zetpil met paracetamol (zonodig 3 dd 1.000 mg) * Drs. H. Post is verslavingsarts bij Centrum Maliebaan, Afdeling Spinoza, Te Den Dolder.

InleidingOp een vrijdagmorgen word ik, werkzaam als verslavingsarts bij Centrum Maliebaan, gebeld door een verpleegkundige van de nachtopvang van de GG en GD. Daar is afgelopen nacht een clie¨nt opgenomen en is men zeer bezorgd over zijn somatische conditie. Hij maakt de indruk koortsig te zijn, is niet goed aanspreekbaar, zakt voortdurend weg en klaagt over hoofdpijn. Zij durven hem niet op straat te zetten. Ik vraag of iemand de temperatuur wil opnemen en zo mogelijk ook de bloedsuiker te bepalen. De temperatuur is 37,8oC en de bloedsuikerwaarde 6,8 (normale waarde schommelt tussen de 4 en 8). Clie¨nt is bekend als harddrugsgebruiker. Hij zou de afgelopen nacht nog gebruikt hebben. De hoeveelheden zijn niet duidelijk. Ik besluit later op de ochtend een visite aan de nachtopvang te brengen.Om twaalf uur zie ik een matig verzorgde man van dertig jaar, met veel slecht genezen wondjes in het gelaat en op de onderarmen. Hij ligt in een normale slaaphouding en is moeilijk te wekken. Hij reageert niet op aanspreken. Na toedienen van een pijnprikkel ontwaakt hij geı¨rriteerd. Hij reageert verward op mijn vragen maar weet wel waar hij is en werkt slecht mee aan het lichamelijk onderzoek. Hoewel hij transpireert en warm aanvoelt, is de temperatuur niet verhoogd (36,5oC). Hij heeft matig wijde pupillen (niet vernauwd of extreem wijd), ruikt niet naar alcohol en bij het lichamelijk onderzoek worden geen bijzonderheden geconstateerd. Hij maakt een zeer suffige indruk en zakt tijdens het onderzoek regelmatig weg. BesprekingWat is de diagnose van het bovenstaande probleem?