A b s t r a c tBackground: Patients after previous coronary artery bypass grafting (CABG) often require repeat percutaneous revascularisation due to poor patency rates of saphenous vein grafts (SVG) and higher risk of re-CABG. Few data are available to evaluate different percutaneous revascularisation strategies in patients after previous CABG. Aim:To evaluate outcomes of percutaneous coronary intervention (PCI) in patients after previous CABG, including the effect of treatment on the quality of life and symptoms, and secondly to assess the relation between angiographic factors and treatment outcomesMethods: This was a prospective observational study which included 78 patients after previous CABG. Following coronary angiography, the patients were assigned to one of three groups: group A (n = 20), PCI of a SVG (PCI SVG); group B (n = 29), PCI of a native coronary artery (PCI NA); group C (n = 29), control group that received medical treatment (MT) only. Duration of follow-up was 12 months.Results: Compared to MT patients, patients treated with PCI had significantly higher Canadian Cardiovascular Society (CCS) class (2.75 vs. 2.41, p = 0.03) and more frequently had coronary angiography performed due to unstable angina (57% vs. 31%, p = 0.04). Patients in the PCI SVG group had significantly older SVG conduits compared to the PCI NA group (13.4 years vs. 8.2 years, p = 0.005). At 12 months of follow-up, we found a significant improvement in the EQ-5D index of the quality of life, and a significant reduction in CCS class in the PCI SVG group (0.66 vs. 0.7, p = 0.0003, and 2.75 vs. 1.9, p < 0.001, respectively) and in the PCI NA group (0.65 vs. 0.72, p < 0.001, and 2.75 vs. 2.17, p < 0.001, respectively), but no improvement in the MT group. Treatment outcomes did not differ significantly between the three groups (combined endpoint rate 20% vs. 13% vs. 27.5%, p = 0.37). In multivariate analysis, SVG age > 11 years was identified as a significant predictor of poor outcomes in patients treated with PCI after previous CABG.Conclusions: PCI in patients after previous CABG does not improve prognosis but significantly improves the quality of life and reduces symptom severity.

Cel pracyCelem pracy jest analiza wpływu interwencji poznawczo-behawioralnej (CBI- cognitive-behavioral intervention) u pacjentów poddawanych implantacji urządzeń do elektroterapii na jakość życia po zabiegu oraz na stopień akceptacji choroby.MetodaGrupę badaną stanowili pacjenci poddani standardowej opiece medycznej związanej z implantacją urządzenia do elektroterapii serca oraz u których dodatkowo zastosowano CBI. Pacjenci objęci jedynie standardową opieką medyczną związaną z implantacją urządzenia do elektroterapii serca stanowili grupę kontrolną. CBI składała się z czterech sesji przeprowadzonych w ciągu 30 dni (± 3 dni) od implantacji. Oceniano czynniki demograficzne, kliniczne i psychologiczne. Zastosowano m.in. Skalę Akceptacji Choroby (AIS) i kwestionariusz oceniający jakość życia EuroQol-5D (EQ-5D).WynikiDo badania włączono ostatecznie 128 pacjentów (36,7% kobiet, średni wiek 64,5 ± 8,9). Proponowany cykl czterech ustrukturalizowanych spotkań CBI był dobrze akceptowany przez pacjentów, co zostało potwierdzone wysoką częstotliwością uczestnictwa w sesjach podczas terapii. Po sześciu miesiącach obserwowano wyższą jakość życia u pacjentów objętych CBI w porównaniu z grupą kontrolną, w tym w zakresie Wizualnej Skali Analogowej EQ-5D [80,2 ± 11,8 vs 64,9 ± 14,3 (p <0,0001)] oraz obserwowano lepszą akceptację choroby [AIS: 35,6 ± 4,3 vs 28,7 ± 6,1 (p <0,0001)].WnioskiZastosowanie CBI u pacjentów po implantacji urządzeń do elektroterapii serca wiązało się z istotną poprawą jakości życia oraz wyższą akceptacją choroby w porównaniu do grupy pacjentów objętych standardową opieką po zabiegu elektroterapii. CBI ma wiele zalet w tej grupie pacjentów, a także zapewnia spełnienie oczekiwanego efektu terapeutycznego, podczas gdy krótki czas trwania interwencji nie wydłużał czasu trwania samej hospitalizacji.

No abstract

No abstract

No abstract