No abstract

Cel pracyCelem pracy jest analiza wpływu interwencji poznawczo-behawioralnej (CBI- cognitive-behavioral intervention) u pacjentów poddawanych implantacji urządzeń do elektroterapii na jakość życia po zabiegu oraz na stopień akceptacji choroby.MetodaGrupę badaną stanowili pacjenci poddani standardowej opiece medycznej związanej z implantacją urządzenia do elektroterapii serca oraz u których dodatkowo zastosowano CBI. Pacjenci objęci jedynie standardową opieką medyczną związaną z implantacją urządzenia do elektroterapii serca stanowili grupę kontrolną. CBI składała się z czterech sesji przeprowadzonych w ciągu 30 dni (± 3 dni) od implantacji. Oceniano czynniki demograficzne, kliniczne i psychologiczne. Zastosowano m.in. Skalę Akceptacji Choroby (AIS) i kwestionariusz oceniający jakość życia EuroQol-5D (EQ-5D).WynikiDo badania włączono ostatecznie 128 pacjentów (36,7% kobiet, średni wiek 64,5 ± 8,9). Proponowany cykl czterech ustrukturalizowanych spotkań CBI był dobrze akceptowany przez pacjentów, co zostało potwierdzone wysoką częstotliwością uczestnictwa w sesjach podczas terapii. Po sześciu miesiącach obserwowano wyższą jakość życia u pacjentów objętych CBI w porównaniu z grupą kontrolną, w tym w zakresie Wizualnej Skali Analogowej EQ-5D [80,2 ± 11,8 vs 64,9 ± 14,3 (p <0,0001)] oraz obserwowano lepszą akceptację choroby [AIS: 35,6 ± 4,3 vs 28,7 ± 6,1 (p <0,0001)].WnioskiZastosowanie CBI u pacjentów po implantacji urządzeń do elektroterapii serca wiązało się z istotną poprawą jakości życia oraz wyższą akceptacją choroby w porównaniu do grupy pacjentów objętych standardową opieką po zabiegu elektroterapii. CBI ma wiele zalet w tej grupie pacjentów, a także zapewnia spełnienie oczekiwanego efektu terapeutycznego, podczas gdy krótki czas trwania interwencji nie wydłużał czasu trwania samej hospitalizacji.

Heart failure (HF) remains one of the most common causes of hospitalization and mortality among Polish patients. The position of the Section of Cardiovascular Pharmacotherapy presents the currently applicable options for pharmacological treatment of HF based on the latest European and American guidelines from 2021-2022 in relation to Polish healthcare conditions. Treatment of HF varies depending on its clinical presentation (acute/chronic) or left ventricular ejection fraction. Initial treatment of symptomatic patients with features of volume overload is based on diuretics, especially loop drugs. Treatment aimed at reducing mortality and hospitalization should include drugs blocking the renin-angiotensin-aldosterone system, preferably angiotensin receptor antagonist/neprilysin inhibitor, i.e. sacubitril/valsartan, selected beta-blockers (no class effect -options include bisoprolol, metoprolol succinate, or vasodilatory beta-blockers -carvedilol and nebivolol), mineralocorticoid receptor antagonist, and sodium-glucose cotransporter type 2 inhibitor (flozin), constituting the 4 pillars of pharmacotherapy. Their effectiveness has been confirmed in numerous prospective randomized trials. The current HF treatment strategy is based on the fastest possible implementation of all four mentioned classes of drugs due to their independent additive action. It is also important to individualize therapy according to comorbidities, blood pressure, resting heart rate, or the presence of arrhythmias. This article emphasizes the cardio-and nephroprotective role of flozins in HF therapy, regardless of ejection fraction value. We propose practical guidelines for the use of medicines, profile of adverse reactions, drug interactions, as well as pharmacoeconomic aspects. The principles of treatment with ivabradine, digoxin, vericiguat, iron supplementation, or antiplatelet and anticoagulant therapy are also discussed, along with recent novel drugs including omecamtiv mecarbil, tolvaptan, or coenzyme Q10 as well as progress in the prevention and treatment of hyperkalemia. Based on the latest recommendations, treatment regimens for different types of HF are discussed.

No abstract