The aim of this research is to determine the ecological footprint awareness level of classroom teachers. In line with this purpose, 536 classroom teachers working in schools affiliated to four districts (Bağlar, Kayapınar, Sur and Yenişehir) in the city center of Diyarbakır in the 2019-2020 academic year were determined as the sample. Ecological Footprint Awareness Scale was used in the data collection process of this study, in which the survey model, one of the quantitative research methods, was used. Mann Whitney U and Kruskal Wallis H tests, which are nonparametric tests, were used in the process of comparing the obtained data in terms of variables. As a result of the research, there was no significant difference in the ecological footprint awareness levels of classroom teachers in terms of gender, educational status, the faculty graduated from and the status of receiving seminars; It is seen that there is a difference between the variables of seniority, the level of the taught class, and the region where the school is located.

Afrika kıtasındaki ülkelerin çoğu az gelişmiş, geri kalmış, yoksul, gelişmekte olan ve Üçüncü Dünya ülkeleri gibi kavramlarla ifade edilen "Güney" ülkeleri arasında yer almaktadır. Afrika, sömürgeci güçlerle eşit olmayan ilişkilerini yoğunlukla 1950-1960 döneminde sürdürdüğü bağımsızlık mücadeleleri ile sonlandırmasına rağmen, 21. yüzyılın başına kadar geçen süre içerisinde silahlı çatışmaların önlenmesi, istikrarın tesis edilmesi, kıta düzeyinde entegrasyonun güçlendirilmesi ve sürdürülebilir kalkınmanın sağlanmasında yeterince başarılı olamadı. Afrikalı liderler, bu durumu değiştirmek ve kıtanın marjinalleşmesini önlemek amacıyla, aralarında eski sömürgeci güçlerin de yer aldığı Avrupa Birliği ile ilişkilerini derinleştirmekte ve genişletmektedirler. Afrika Birliği ile Avrupa Birliği arasında "iki birlik, tek vizyon" anlayışıyla kıta-kıta bağlamında geliştirilen bu ilişki türü, Kuzey-Güney perspektifinin yeniden analiz edilmesine olanak sağlayan bir örnek sunmaktadır.

Bu araştırma ile sınıf öğretmenlerinin sınıf içi ekolojik ayak izi farkındalığı arttırmaya yönelik yaptıkları uygulamaları belirlemek amaçlanmaktadır. Nitel araştırma yöntemlerinden temel nitel araştırma modeli ile şekillenen bu araştırmanın çalışma grubunu 2019-2020 eğitim öğretim yılı Diyarbakır il merkezinde görev yapmakta olan ve amaçlı-ölçüt örneklem yöntemi ile belirelen 28 sınıf öğretmeni oluşturmaktadır. Araştırmanın veri toplama sürecinde sınıf öğretmenleri ile görüşmeler yapılmıştır. Yapılan görüşmelerde yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ile hazırlanmış sorular kullanılmış ve bu sorular ile elde edilen verilerin analiz sürecinde içerik analizinden yararlanılmıştır. Sınıf öğretmenleri ile yapılan görüşmeler sonucunda; Ekolojik ayak izi uygulamalarının ilkokuldan itibaren verilmesi gerektiği, öğretmenler tarafından ifade edilmiştir. Sınıf öğretmenlerinin ekolojik ayak izini azaltmaya yönelik yapmış oldukları uygulamaların ekolojik ayak izi bileşenlerini kapsadığı ve bu etkinliklerin çocuklarda çevre bilincinin, sorumluluk ve yardımlaşma duygusunun, doğa ve hayvan sevgisinin, koruma ve sahiplenme duygusunun gelişmesini sağladığı sonuçlarına ulaşılmıştır. Sınıf öğretmenlerin, ekolojik ayak izi uygulamaları ile sürdürülebilir yaşam fırsatları geliştirmeye yönelik yaptıkları etkinlikler sürecinde, okul imkanlarının kısıtlı olması, veli ve yöneticilerden yeterli desteğinin olmaması, öğretim programının yetersiz ve sınıf mevcutlarının kalabalık olması gibi zorluklarla karşılaştıkları tespit edilmiştir.

No abstract