Aim The aim of this study is to determine the effect of organizational support and COVID‐19 macro‐control perception levels on intention to quit in physicians and nurses. Background During the pandemic process, healthcare workers faced great health risks and workloads. Many health workers are considering quitting their job. Method A cross‐sectional and explanatory research. The sample of the study consisted of 300 nurses and 73 physicians. To collect data, COVID‐19 perception of macro‐control, perceived organizational support, and intention to quit scales were used. Structural equation modeling was used. Results COVID‐19 macro‐control perception and perceived organizational support have a negative effect on the intention to quit. The perceived organizational support has a partial mediating role, on the COVID‐19 macro‐control perception and the intention to quit. Conclusion This study demonstrated that the macro measures taken against the pandemic and the organizational support received by the nurses and physicians, who are the main actors in the fight against the epidemic, negatively affected their intention to leave. Implications for nursing practice and clinical relevance To reduce the intention to quit health workers during the COVID‐19 pandemic, scientific‐based macro‐control measures should be taken, and organizational support should be provided.

İçinde bulunduğumuz bilgi çağı ve ekonomisinde beşeri ve sosyal sermaye çalışanların ve örgütlerin performansını belirleyen temel sermaye türlerinden ikisi olarak görülmektedir. Bu bağlamda çalışmanın konusu beşeri ve sosyal sermayenin kamu personelinin performansı üzerindeki etkileridir. Çalışmanın konusunu oluşturan araştırma kesitsel tipte bir saha araştırması olup; bir yerel yönetim kuruluşunda çalışan 377 kamu personeli üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada beşerî ve sosyal sermayenin çalışanların iş performansı üzerinde istatistiksel olarak anlamlı ve pozitif yönde bir etkisinin olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışanların iş performansı üzerinde sosyal sermayenin beşerî sermayeden daha fazla etkisi olduğu tespit edilmiştir. Ortaya konulan sonuçlar çerçevesinde, beşerî ve sosyal sermayenin en az özel sektör kuruluşları kadar kamu kuruluşları için de önemli birer kaynak olduğunu ve çalışan ve örgüt performansının geliştirilmesi için mutlaka bu iki sermaye türüne yatırım yapılması gerektiğini söylemek mümkündür.

Bu çalışmanın amacı, Kim (2009) tarafından geliştirilen Kamu Hizmet Motivasyonu Ölçeğinin geçerliğinin ve güvenilirliğinin test edilerek Türkçe uyarlamasının yapılmasıdır. Ölçek öncelikle beş aşamalı bir yöntemle Türkçe’ye çevrilmiştir. Ölçeğin madde kapsam geçerlik indeksi 0,82 ile 1.00 arasında değişmektedir ve toplam madde kapsam geçerlik indeksi 0,96 olarak hesaplanmıştır. Ölçekte yer alan maddelerin anlaşılırlığının tespit edilmesi için 40 kişiye pilot uygulama yapılmış ve sonrasında araştırmaya geçilmiştir. Araştırma verileri, farklı kurumlarda kamu personeli olarak görev yapan 293 kişiden online olarak toplanmıştır. Verilerin analizinde SPSS v.26.0 ve AMOS v.26.0 paket programları kullanılmıştır. Ölçeğin yapı geçerliğine yönelik açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri yapılmıştır. Ölçeğin güvenilirliği için ise Cronbach’s Alpha katsayısı, madde-toplam korelasyonları, %27’lik alt-üst grup madde karşılaştırmaları ve test-tekrar test analizi kullanılmıştır. Yapılan açımlayıcı faktör analizi sonucunda ölçekte yer alan 12 maddenin iki faktör altında toplandığı ve toplam varyansın %66,609’unu açıkladığı tespit edilmiştir. Doğrulayıcı faktör analiz sonucunda ölçeğin 12 maddeden oluşan iki boyutlu yapısının kabul edilebilir uyum indeks değerlerine sahip olduğu görülmüştür. Ölçeğin Cronbach’s Alpha katsayısı 0,929 olup, yüksek güvenilirlik düzeyine sahiptir. Ayrıca ölçeğin madde-toplam korelasyonlarının 0,533 ile 0,812 arasında değiştiği ve %27’lik alt-üst grup madde karşılaştırmalarına yönelik yapılan t-testi sonuçlarının istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde farklılaştığı tespit edilmiştir. Yapılan test-tekrar test analizi sonucunda farklı tarihlerde toplanan veriler arasında anlamlı farklılık olmadığı ve ölçeğin test-tekrar test güvenilirliğine sahip olduğu görülmüştür. Araştırmadan elde edilen sonuçlar, 12 maddeden oluşan iki boyutlu Kamu Hizmet Motivasyonu Ölçeğinin Türk kültüründe kamu personelinin kamu hizmetine yönelik motivasyonunu ölçmede geçerli ve güvenilir olduğunu ortaya koymuştur.

Bu araştırmanın amacı, yükseköğretimde koronavirüs nedeniyle zorunlu olarak uygulanmakta olan uzaktan eğitim ile ilgili öğrencilerin memnuniyetini etkileyen faktörlerin ve yaşadıkları sıkıntıların tespit edilmesidir. Araştırma açıklayıcı ve kesitsel tipte bir nicel araştırma olarak tasarlanmıştır. Araştırmanın evrenini, bir kamu üniversitesine bağlı meslek yüksekokulu ve bir bağımsız meslek yüksekokulunda öğrenim gören 3334 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada, kolayda örnekleme yöntemi kullanılmış olup araştırmaya gönüllü olarak 1234 öğrenci katılmıştır. Araştırma verilerinin analizinde SPSS programı kullanılmış ve sırasıyla frekans analizi, açımlayıcı faktör analizi, güvenilirlik analizi, korelasyon ve regresyon analizi yapılmıştır. Açık uçlu soru ise nitel analiz yöntemlerinden betimsel analiz tekniği ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda uzaktan eğitimin teknik boyutu, avantajları ve bağımsız öğrenme stili uzaktan eğitim memnuniyetini pozitif yönde etkilerken uzaktan eğitimin dezavantajları uzaktan eğitim memnuniyetini negatif yönde etkilediği tespit edilmiştir. Ayrıca öğrencilerin uzaktan eğitim sürecinde teknik, eğitim ve sosyal olmak üzere üç boyutta sıkıntılar yaşadıkları belirlenmiştir.

Although developments in the field of information and communication technologies affect all sectors, health is one of the most affected sectors. It is transforming from the traditional model, where patients physically go to the hospital and meet face-to-face with the physician, to modern medicine, where remote health care is provided. However, patients, healthcare professionals, hospitals, and regulatory organizations have hesitations about the use of digital health technologies, and it is observed that trust in remote healthcare is low. In this chapter, the authors emphasize that it is necessary to focus on the elements that make up the digital health ecosystem to understand better the hesitations and trust problems regarding digital health applications and to obtain the expected benefits.