Environmental and anatomic factors determine the limits of an individual's participation in daily activities. Design decisions determine the inclusivity of the built environment. Within this respect, disability studies take place in the architecture curriculum. This study investigates the disability and design relation within the context of architectural education. It seeks to answer how the experiencing method affects the approach of architecture students to the disability concept. For this purpose, the experiences and activities of undergraduate students of the "Disability in Design" elective course in the Department of Architecture at Duzce University have been analysed and evaluated. Within the scope of the study, enrolled students were asked to form 3–5 membered groups, choose a disability type, and experience the campus according to the determined disability. Data sources of this study are video recordings, empathy maps, student groups' reports, and observation results. The students' work was analysed and discussed to identify the effects of experiencing on disability awareness. The participating students of this study showed that through experiencing, they could relate the designed environment to the physical, emotional, and social aspects of disability. This study reveals that the experiencing method can be a powerful tool to help students comprehend the influential role of design decisions in the participation of different user groups in daily life.

Fiziksel çevre, okul öncesi eğitimde öğreticilik görevi üstlenir. Çevreden gelen uyaranlar çocuk tarafından algılanır, işlenir, yorumlanır, yeniden düzenlenir; böylelikle çocuk mekanı deneyimleyerek öğrenir. Öğreticilik niteliği gözetildiğinde, okul öncesi eğitimde fiziksel çevre tasarımının sürdürülen eğitim yaklaşımı ile doğrudan ilişkili olduğu ortaya çıkar. İyi tasarlanmış bir okul öncesi eğitim çevresi, sürdürülen eğitim yaklaşımına bağlı olarak çocuğa uygun öğrenme imkanları sunar ve çocuk gelişimini destekler. Okul öncesi eğitim çevreleri farklı hacimsel özelliklere sahip olmasına karşın, ilgili eğitim yaklaşımına uygun olarak tasarlanmış mobilyaların kullanılması ile o eğitim yaklaşımının değerlerini yansıtan, öğretici, bilişsel gelişimi destekleyici çevreler yaratılabilir. Bu çalışma kapsamında, Marmara Üniversitesi Prof. Dr. Ayla Oktay Uygulama Anaokulunda gerçekleştirilen saha araştırması ve ilişkili çalışmalardan elde edilen veriler değerlendirilerek okul öncesi eğitimde bilişsel gelişimi destekleyici mobilya tasarım önerileri geliştirilmiştir. Saha araştırmasında; seçilen okulun yetişkin ve çocuk kullanıcılarıyla gerçekleştirilen sözlü görüşmeler, araştırmacının yetişkin ve çocuk göz seviyesinde gerçekleştirdiği video kaydı, çocukların derslikleri tanıttığı video kayıtları ve gözlem yöntemiyle veriler toplanmıştır.  Tasarım sürecinde, konuyla ilgili bilgiler, saha çalışmasından elde edilen veriler ışığında problem tanımlanarak, tasarım önermeleri oluşturulmuştur. Bu çalışmada, okul öncesi eğitimde fiziksel çevre ve bilişsel gelişim ilişkisi incelemesi ve saha çalışması sonucunda ortaya çıkan, Milli Eğitim Bakanlığı eğitim yaklaşımına uygun olarak geliştirilen mobilya tasarım çözümleri değerlendirilmiştir

Bireyde öznel ve özgün ifadenin gelişimine katkıda bulunan oyuncaklar, taşıdıkları bu değerleri nedeniyle sanat ve tasarımda kendilerine yer bulmuşlardır. Bu çalışma, çocuk kavramının ve oyuncağın biçimlendiği yirminci yüzyıl başından bulunduğumuz döneme dek, sanatın ve tasarımın oyuncakla kesiştiği noktaları çözümlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Oyuncağın sanat ve tasarım ile ilişkisi; bireyin yaratım sürecinin sonunda ortaya çıkan oyuncaklar ve yaratım süreçlerinde kaynak olarak kullanılan oyuncaklar olarak iki ayrı bölümde örnek inceleme yoluyla ele alınmıştır. Bu nesnelerin yaratıcı ifade aracı niteliği irdelenmiş, dönemi ve yaratıcısı ile arasındaki ilişkiler irdelenmiştir. Bu çalışmada oyuncakların, oyun işlevinin yanında, kendi anlamları ve sanatçı ve tasarımcılar tarafından kendilerine yüklenen anlamları yansıtarak bir ifade aracı görevi yüklendiği sonucuna ulaşılmıştır.

Fiziksel çevre, okul öncesi eğitim yaklaşımlarının çoğunda yardımcı öğretici olarak görev alır. Eğitim çevresini oluşturan ögeler sahip oldukları soyut ve somut değerler aracılığıyla çocuk kullanıcıları ile etkileşime geçer ve böylelikle çocuk gelişimini destekler. Bu yönüyle eğitim çevreleri yardımcı öğreticiler olarak kabul edilir. Bu çalışma, Marmara Üniversitesi Prof. Dr. Ayla Oktay Okul Öncesi Eğitim Uygulama Birimi derslikleri iç mekan tasarımının taşıdığı öğreticilik potansiyelinin değerlendirilmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu çalışma kapsamında, belirtilen eğitim çevresinin sahip olduğu çocuk gelişimini destekleyici değerler ve taşıdığı potansiyel gözlem, çocuk ve yetişkin kullanıcılarla sözlü görüşme, araştırmacı ve gönüllü kullanıcıların gerçekleştirdiği video çekimlerinden elde edilen veriler doğrultusunda incelenmiştir. Araştırma sonucunda, tasarım müdahalelerinin belirtilen mekanının öğreticilik potansiyelinin ortaya çıkması ve destekleyici gücünün artmasındaki gücü ortaya çıkmıştır.

Oyuncak tasarımı, oyun kavramındaki ve çocuğun günlük yaşamındaki herhangi bir değişikliğe paralel olarak gelişir. Günümüz oyuncakları, oyuncağın zaman ve mekânla yakın ilişkisine bağlı olarak, farklı biçimlerde güncel teknolojik unsurları içermektedir. Bu çalışma, teknoloji barındıran oyuncakların tasarlanmasına yönelik bir çerçeve ortaya koymak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu kapsamda günümüz oyuncak pazarında önemli bir yere sahip olduğu belirlenen oyuncaklar netnografik yöntemlerle incelenmiştir.Bulgulara bağlı olarak, teknoloji içeren oyuncaklar için oyun değeri ve kullanıcı etkileşiminin önemi dikkat çekmektedir. Her nesnenin tasarımında olduğu gibi, oyuncak tasarım sürecinin de kullanıcısı, üreticisi, zamanı ve yeri ile oldukça bağlantılı olduğu ortaya çıkmıştır. Günümüz oyuncak tasarımcısı; yeni çağ oyuncağını, oyuncağın oyun özüne saygı duyarak ve çağdaş dünyada hem yetişkinlerin hem de çocukların beklentilerini karşılayarak konumlandıracak olan kişidir.