Previous empirical studies on the defense spending-economic growth nexus such as Kollias et al. (2007), Mylonidis (2008), Dunne and Nikolaidou (2012) analyzed this relationship in the case of the EU15. This study extends the analysis with the inclusion of more EU members and investigates the long run causal ordering between the two variables. Findings reported herein are not uniformed across all EU members. It is also found that end of Cold War has significant negative impact on defense expenditures of former east-European countries.

Although the relationship between military expenditures and economic growth is well documented for the old members of the European Union, empirically little is known for the new members. Thus, the goal of this paper is to investigate the economic impact of military expenditures in Central and Eastern European countries employing panel cointegration and causality methods for the period 1993–2013. Findings indicate that the variables in question do not move together in the long run and the direction of causality in the short run is from economic growth to military expenditures. The implications of the results for international relations are discussed.

The set of developments, which have together been named the Arab Spring, affected Middle Eastern and North African countries, and caused the emergence of new balances in the region. Similar to the impact of great powers like the United States and Russia in the region, European powers such as Germany, the United Kingdom and France have too developed various policies toward the region. In this framework, this paper examines the French approach to the Arab Spring within the framework of Tunisia, Libya, Egypt, and Syria that are dramatically impressed by Arab Spring over the period 2010-2015. Thus, the impact and role of France, which is an important European power, is demonstrated in the context of the Arab Spring.

Avrupa siyasetinde belirleyici bir unsur olarak aşırı sağ, birçok konudan etkilenmektedir. Avrupa kıtasına yönelen göçmenler de bu konulardan biridir. Özellikle Arap Baharı sonrası Avrupa'ya göç eden yüzbinlerce insanın neden olduğu göç krizi ve göçün yarattığı sorunlar aşırı sağın daha fazla gündeme gelmesine neden olmuştur. Çalışmada söz konusu durum Fransa ve Macaristan üzerinden incelenmiştir. Öncelikle göçmen karşıtlığına ilişkin kavramsal bir çerçeve çizilmiş ardından Avrupa aşırı sağı Fransa'da Ulusal Birlik partisi, Macaristan'da Jobbik partisi üzerinden incelenmiştir. Sonuç olarak çalışmada iki aşırı sağ partinin göçmen karşıtlığının farklı nedenlere dayandığı gösterilmiştir. Fransa'da göç karşıtlığı ekonomik, ulusal kimlik ve güvenlik gibi nedenlerden kaynaklanırken, Macaristan'da temelde güvenlik konusu öne çıkmıştır. İki partinin yaklaşımı arasındaki farklılık, aşırı sağ şeklinde sınıflandırılan yapının ülkeler özelinde farklılaşabildiğini göstermiştir.

Avrupa Komisyonu, Avrupa Birliği'nin en eski kurumlarından biri olarak birçok görevi yürütmektedir. Bu görevlerden biri de, Avrupa Komşuluk Politikası ve Genişleme Müzakerelerinden sorumlu Komiseri aracılığıyla genişleme sürecini yönetmektir. Ancak, bu süreçte Avrupa Komisyonu Başkanlarının rolü ihmal edilmiştir. Türkiye de bir aday ülke olarak Avrupa Komisyonu ve Avrupa Komisyonu Başkanları ile yakın bir ilişki kurmaktadır. Bu çerçevede çalışmada José Manuel Durão Barroso ve Jean-Claude Juncker'in Avrupa Komisyon Başkanları olduğu 2005-2017 dönemi ve söz konusu başkanların Türkiye-Avrupa Birliği ilişkilerine dair söylemleri kronolojik olarak incelenmiştir. Çalışmada öncelikle Avrupa Komisyonu ile ilgili kısa bir değerlendirme yapılmıştır. Sonraki bölümde Barroso ve Juncker dönemlerindeki söylemler ele alınmıştır. Sonuç olarak, iki Komisyon Başkanı'nın söylemleri arasında belirgin farklılıklar olduğu görülmüştür. Barroso döneminde ılımlı eleştirel söylemler daha fazla olurken, Juncker döneminde ise sert eleştirel söylemler daha fazla olmuştur.