(1) Background: Given the increased social isolation caused by the COVID-19 pandemic, the challenges faced by informal dementia caregivers have increased. An increasing use of technology, both in care and dementia clinical trials, depends upon caregivers’ abilities as a user. Accordingly, the aim of our study was to verify the current technology (smartphone and computer) use and acceptance in care, regarding socio-demographic variables; (2) Methods: Questionnaires were distributed to 102 dementia caregivers, mostly of patients with moderate dementia; (3) Results: The majority of participants were women (63%), and large number of them used technological devices such as a smartphone (91%) or computer (81%). Results revealed differences between age, gender, and education level on technology acceptance. Interestingly, smartphone use and acceptance seemed to be feasible, regardless of age, whereas computer use was negatively correlated with age. Technology was perceived by respondents as most useful for patients’ activities including locomotion, toileting, and meals; (4) Conclusions: The future of technology use in dementia care should indicate solutions tailored to individual characteristics such as new technology solutions (GPS trackers, smartphone apps, dietary intervention, and meal planning apps).

All medicinal products authorized in the European Union are subjects of constant drug-safety monitoring processes. It is organized in a pharmacovigilance system that is designed to protect human health and life by the detection, analysis and prevention of adverse drug reactions (ADRs) and other drug-related problems. The main role of the aforementioned system is to collect and analyze adverse drug reaction reports. Legislation introduced several years ago allowed patients, their legal representatives and caregivers to report adverse drug reactions, which caused them to be an additional source of safety data. This paper presents the analysis of EudraVigilance data related to adverse drug reactions provided by patients, their representatives, as well as those obtained from healthcare professionals related to medicines which belong to M01A anti-inflammatory and antirheumatic products, a non-steroid group. The objective of the study was to identify the changes in the number and structure of adverse reaction reporting after the introduction of pharmacovigilance (PV) obligations in EU. A review of scientific literature was also conducted to assess the differences in adverse reactions reported by patients or their representatives and by healthcare professionals. We also identified other factors which, according to literature review, influenced the number of adverse reaction reports provided by patients. Analysis of data collected from the EudraVigilance showed that from 2011 to 2013 the number of reports made by patients and their caregivers increased by approx. 24 percentage points, and then, from 2014, it constituted around 30% of the total of reported reactions every year, so patient reporting is an important part of pharmacovigilance system and a source of drugs’ safety information throughout their use in healthcare practice. Additionally, there was no interrelationship between the seriousness of reported adverse reactions and the overall number of patient reports when compared to reports form healthcare professionals.

Sources of OHS financing in Poland are as follows: local government, state budget, companies, social health insurance institutions (since 1 January 1999 a social health insurance system has been implemented), OHS providers (as primary units), other sources. Analyses of their structures in a given period were conducted. The role of companies and social health insurance institutions in financing Regional Occupational Health Services Centres (ROHSCs) was considered in relation to the existing law regulation.

Pandemia COVID-19 wywołała nie tylko doraźne organizacyjno-ekonomiczne zmiany w funkcjonowaniu ochrony zdrowia w środowisku pracy, ale również skłoniła do uwzględnienia ich w formułowaniu strategicznego podejścia systemowego do tego elementu systemu ochrony zdrowia. Celem artykułu jest identyfikacja i opis zmian organizacyjno-ekonomicznych ochrony zdrowia w środowisku pracy w czasie pandemii. Określono kierunki badań nad doskonaleniem działalności podmiotów ochrony zdrowia osób pracujących w odpowiedzi na przyszłe kryzysy zdrowotne. Przeglądowi poddano akty prawne odnoszące się do zmian organizacyjno-ekonomicznych, polskie i zagraniczne publikacje eksperckie, pełnotekstowe artykuły naukowe polsko-i angielskojęzyczne ujęte w bazie PubMed oraz publikacje wykraczające poza wyznaczony okres, spójne i użyteczne w wyjaśnianiu pojęć z zakresu organizacji, zarządzania i ekonomiki zdrowia. Przedstawione zmiany ochrony zdrowia w okresie pandemii polegały na: wprowadzeniu dodatkowych form organizacyjnych zapewniania opieki zdrowotnej pracownikom, w tym wprowadzenie liderów medycyny pracy, wzmocnieniu nadzoru nad warunkami pracy, interdyscyplinarnej współpracy na rzecz zarządzania zdrowiem osób pracujących, udziale w kampaniach proszczepionkowych i działaniach w zakresie rehabilitacji pocovidowej oraz nowej jakościowo współpracy z interesariuszami publicznej i prywatnej ochrony zdrowia. W wyniku przeprowadzonego przeglądu wskazano problemy przyszłych prac badawczych, do których zaliczono zapewnienie bezpieczeństwa podmiotów medycyny pracy w zakresie dostępności zasobów, dostosowanie alokacji zasobów do nowych potrzeb finansowych w czasie pandemii i podczas wychodzenia z niej, ewaluację zmian organizacyjnych oraz ekonomicznych wprowadzonych w okresie pandemii i zasadności ich utrzymania w kolejnych okresach, opracowanie ekonomiczno-organizacyjnego instrumentarium na czas kryzysu, zakres i zasady współpracy z interesariuszami ochrony zdrowia oraz wprowadzenie technologii medycznych bazujących na medyczno-ekonomicznej ocenie zgodnej z wytycznymi Oceny

W związku z wybuchem pandemii COVID-19 cele systemu ochrony zdrowia musiały zostać dostosowane do zmieniającego się otoczenia, aby zrealizować potrzeby zdrowotne pacjentów i wypełnić oczekiwania personelu medycznego dotyczące zapewnienia bezpiecznych warunków pracy w zaistniałej sytuacji kryzysowej. Zmiany działalności personelu medycznego, które wynikają przede wszystkim ze zmian organizacyjno-finansowych, dotyczą systemów ochrony zdrowia na całym świecie i wpływają na funkcjonowanie wszystkich form opieki zdrowotnej. Celem tego artykułu jest wskazanie zmian organizacyjnych i finansowych wynikających z wprowadzonych od ogłoszenia przez WHO pandemii do 8 maja 2021 r. aktów prawnych i zaleceń wpływających na warunki pracy personelu medycznego podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) w Polsce. Przegląd wprowadzonych działań w zakresie zapewnienia stabilności funkcjonowania POZ w warunkach pandemii pozwala stwierdzić, że sytuacja zagrożenia zdrowia publicznego ujawniła znaczną potrzebę wprowadzenia zmian organizacyjno-finansowych. Skutkiem zmian wynikających z legislacji oraz dobrych praktyk o istocie medycznej, organizacyjnej i finansowej są modyfikacje systemu ochrony zdrowia w Polsce, które mogą w nim pozostać. Warto jednak podkreślić, że jednym z istotnych wyzwań w zakresie przyszłych reakcji systemu ochrony zdrowia, w tym POZ, na stany zagrożenia zdrowia publicznego jest zachowanie spójności zmian organizacyjnych i finansowych wpływających na płynność oraz skuteczność działań podejmowanych przez personel POZ, a więc również na warunki jego pracy. Punktem wyjścia projektowania takich zmian powinna być analiza rozwiązań wprowadzonych od początku pandemii w Polsce. Można do nich zaliczyć nowe wymagania o charakterze organizacyjnym (warunki lokalowe, organizacja i stanowiska pracy, przepływ informacji czy sposób zaopatrzenia pacjenta) i zmiany finansowe (mobilizację dodatkowych zasobów finansowych w różnych formach). W artykule przedstawiono wiele pytań badawczych, które są warte rozważenia przy ustalaniu problemów i priorytetów w przyszłości, ponieważ zaistniałe zmiany i wnioski sformułowane na podstawie ich analizy mogą przyczynić się do wprowadzenia stałych modyfikacji funkcjonowania POZ w Polsce i ułatwić jej ewentualne dostosowanie do stanów ryzyka zdrowotnego. Med. Pr. 2021;72(6)