(1) Purpose: This study aimed to investigate the changes in Reichert Ocular Response Analyzer (ORA) parameters, corneal endothelium parameters, central corneal thickness (CCT), and intraocular pressure (IOP) before and after the transsphenoidal resection of pituitary adenoma in patients with acromegaly. (2) Methods: This was a single-center, prospective, interventional study. Twenty patients with newly diagnosed acromegaly were examined before and 19 ± 9 months after transsphenoidal resection. The participants underwent a comprehensive ophthalmological examination including pneumatic IOP (IOP air puff), Goldmann applanation tonometry (IOP GAT), CCT measured using the iPac pachymeter (CCTUP), IOP value corrected for CCTUP using the Ehlers formula (IOPc) ORA measurements included corneal hysteresis (CH), corneal resistance factor (CRF), corneal-compensated IOP (IOPcc), and Goldmann-correlated IOP (IOPg). CCT from non-contact specular microscopy (CCTNSM), the number of endothelial cells (CD) per mm2, and average cell size (AVG) were determined with non-contact specular microscopy. (3) Results: A statistically significant decrease was observed in CCTUP (p = 0.007), and IOP air puff (p = 0.012) after surgery. Moreover, we noted a statistically significant increase in CD (p = 0.001), and a statistically significant decrease in AVG (p = 0.009) and CCTNSM (p = 0.004) after surgery. A statistically significant decrease was also observed in IOPg (p = 0.011), CH (p = 0.016), and CRF (p = 0.001) after surgery. The mean value of IOP GAT and IOPc was lower after the surgery. However, the difference was not statistically significant. (4) Conclusions: Our study revealed significant changes in biomechanics, corneal endothelium, CCT and IOP after pituitary adenoma resection in patients with acromegaly. It proves that the eye might be sensitive to long-term overexposure to growth hormone (GH) and insulin-like growth factor-1 (IGF-1). We suggest that disease activity be taken into consideration on ophthalmological examination.

Cel badania: wykazanie zmian morfologicznych okołotarczowej grubości warstwy włókien nerwowych siatkówki oraz kompleksu komórek zwojowych siatkówki u chorych na stwardnienie rozsiane. Materiał i metody: do badania włączono 73 oczu (37 pacjentów), w tym 34 oczu (17 chorych na stwardnienie rozsiane) oraz 39 oczu (20 zdrowych osób stanowiących grupę kontrolną). Chorych na stwardnienie rozsiane podzielono dodatkowo na dwie grupy w zależności od przebycia epizodu pozagałkowego zapalenia nerwu wzrokowego. U wszystkich chorych wykonano: badanie ostrości wzroku, badanie dna oka, optyczną koherentną tomografię z pomiarem okołotarczowej grubości warstwy włókien nerwowych oraz okołotarczowej grubości kompleksu komórek zwojowych. Wyniki: grubość okołotarczowej warstwy włókien nerwowych u chorych na stwardnienie rozsiane była obniżona w porównaniu z parametrami u osób z grupy kontrolnej (87,21 ± 12,1 vs. 107,23 ± 10,31 µm, p<0,001). Redukcja była silniej wyrażona w oczach z przebytym pozagałkowym zapaleniem nerwu wzrokowego (79,65 ± 10,95 vs. 91,89 ± 10,48 vs. 107,23 ± 10,32, p = 0,002691). Podobnie grubość kompleksu komórek zwojowych siatkówki była obniżona u chorych na stwardnienie rozsiane w porównaniu z wynikami u osób z grupy kontrolnej (127,04 ± 13,85 vs. 150,67 ± 12,40 µm, p = 0,00093), a redukcja silniej wyrażona w oczach po przebytym zapaleniu (117,85 ± 12,85 vs. 132,74 ± 11,34, p<0,001). Wykazano korelację między grubością okołotarczowej warstwy włókien nerwowych siatkówki i kompleksu komórek zwojowych siatkówki w grupie badanej. Wnioski: okołotarczowa grubość warstwy włókien nerwowych siatkówki i kompleksu komórek zwojowych są obniżone u chorych na stwardnienie rozsiane. Redukcja występuje również u chorych, którzy nie przebyli epizodu pozagałkowego zapalenia nerwu wzrokowego, jest jednak silniej wyrażona u chorych po przebytym zapaleniu. Optyczna koherentna tomografia może pełnić istotną rolę w diagnostyce i monitorowaniu chorych na stwardnienie rozsiane. Słowa kluczowe: kompleks komórek zwojowych (GCC), warstwa włókien nerwowych siatkówki (RNFL), stwardnienie rozsiane (MS), pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego (ON), optyczna koherentna tomografia (OCT).

Granulomatosis with polyangiitis (GPA), formerly referred to as Wegener’s disease, is a form of ANCA-associated vasculitis. It manifests mainly in the kidneys and the upper respiratory tract, but ocular involvement is not uncommon. In this article, four cases with ocular manifestations are presented with comprehensive photographic documentation. We describe the way to proper diagnosis, which may be long, the possible treatment, and the final outcomes. Our patients had the following ocular manifestations of GPA: retinal vasculitis, anterior necrotizing scleritis, medial orbital wall and orbital floor erosion with middle face deformation, compressive optic neuropathy due to retrobulbar inflammatory mass, and the abscess of the eyelids, inflammatory intraorbital mass causing exophthalmos and diplopia. This manuscript includes the description of severe forms of GPA, the initial signs and symptoms, relapses, and difficulties in achieving remission. The extraocular involvement is described with diagnostic modalities and laboratory findings. One of the reported cases was diagnosed by an ophthalmologist on the basis of ocular symptoms in the early stages of the disease. Our outcomes are compared with those discussed in the literature.