Utrzymujące się od lat zapotrzebowanie rynku i konsumentów na produkty przetworzone z ziemniaków oraz popyt na ziemniaki myte i paczkowane sprawiają, że jakość bulw (gładka skórka, brak oznak chorób) oraz przydatność do przetwórstwa mają duże znaczenie. Tendencja taka sprawia, że każdy patogen powodujący uszkodzenia skórki nabiera znaczenia ekonomicznego. Jednym z nich jest grzyb Helminthosporium solani sprawca parcha srebrzystego. Znaczenie choroby i jego sprawcy wynika także i z innych czynników, spośród których znaczenie ma brak odmian odpornych, złożony cykl rozwoju choroby z mniej znaczącą fazą polową i trudną do opanowania fazą rozwoju podczas przechowywania. Dodatkowym czynnikiem jest także brak dostępnych środków do chemicznego zwalczania choroby. Stwierdzona w latach 70-tych i 80-tych XX w. odporność na tiabendazol stosowany zarówno wiosną jak i jesienią była jedną z ważniejszych przyczyn wzrostu znaczenia choroby. Ze względu na złożony cykl rozwoju choroby (faza polowa i przechowalnicza) zwalczanie tej choroby jest trudne i wymaga zastosowania wszystkich dostępnych metod w ochronie integrowanej.

Działania stosowane w integrowanej ochronie roślin (IPM) można podzielić na działania strategiczne i taktyczne. Działania taktyczne obejmują elementy zrównoważonej ochrony chemicznej, takie jak wybór środka ochrony roślin, liczby aplikacji i wykorzystanie systemów decyzyjnych (DSS) w ochronie przed patogenami czy zastosowanie progów ekonomicznej szkodliwości w zwalczaniu szkodników. Według obowiązujących zasad integrowanej ochrony metodę chemiczną można stosować jedynie w razie niezbędnej konieczności, w momencie istotnego zagrożenia lub po przekroczeniu progu ekonomicznej szkodliwości zwalczanego agrofaga. Przed zastosowanie ochrony chemicznej ważne jest również monitorowanie chronionej uprawy ziemniaka i prognozowanie zagrożeń. W zwalczaniu zarazy ziemniaka ciągłe śledzenie zmian sprawcy i charakteryzowanie inwazyjnych genotypów jest wstępnym i koniecznym warunkiem działań IPM i zrównoważonego stosowania fungicydów. Zmiany w populacjach P. infestans wpływają bezpośrednio na możliwość wykorzystania odporności odmian, wiarygodność systemów ostrzegających przed wystąpieniem choroby i skuteczność działania fungicydów. Strategie zwalczania mogą opierać się na harmonogramach zabiegów, wykonywanych z większą lub mniejszą częstotliwością albo bazować na zaleceniach DSS. DSS łączy wszystkie istotne informacje by wygenerować informację dotyczącą terminu zabiegu, zwiększa skuteczność zwalczania bez zwiększenia ryzyka, może także być użyty by uzasadnić potrzebę zastosowania fungicydu. W pracy przedstawiono także zasady i możliwości właściwego zwalczania szkodników bez zwiększania ilości pestycydów i zmniejszenia skuteczności ochrony (np. wykorzystanie progów szkodliwości, wykorzystanie środków biologicznej ochrony).

Aim: The aim of this study is to assess the economic viability by calculating the potential profits and expenses for farmers, and to simulate the impact of the application of a microbiological agent on the potato plant in a field trial. The field experiment aimed to identify the role of the biological agent while substituting the synthetic plant fertilization and protection. Methodology: The system dynamics method was applied to the data provided from one planting season of field experiments conducted in the framework of the PotatoMETABiome project. From eleven tested varieties on six different scenario plots, the most economically viable variety – Pasja Pomorska – was tested. The comparative approach was applied to show the results of inoculating potato plants with biological agents and using synthetic pesticides and fertilizers. Results: The results show that the application of biocontrol agents increases the quality and quantity of the potato yield compared to a variant in which no synthetic agents are used. These are, however, higher while applying the latter. It can therefore be argued that the microbiological agent could support ecological potato production, yet it does not reach the economic break-even point yet. Conclusions: Bearing in mind the limitations resulting from the experimental nature of field research, the level of economic profitability of innovative biological preparations and the importance of their use in agriculture have been demonstrated.

W latach 2008–2011 w Zakładzie Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie, przeprowadzono serię testów laboratoryjnych oceniających poziom odporności na mokrą zgniliznę bulw, suchą zgniliznę bulw oraz zarazę ziemniaka 25 wybranych odmian ziemniaka, zarejestrowanych w latach 2005–2008. W przeprowadzonych testach nie znaleziono odmian odpornych jednocześnie na wszystkie oceniane choroby. Spośród przebadanych odmian najwięcej odpornych odmian stwierdzono na suchą zgniliznę bulw a najmniej na zarazę ziemniaka. Wśród przebadanych odmian w grupie bardzo wczesnych i wczesnych, Annabelle wykazała się niską podatnością na mokrą i suchą zgniliznę oraz wrażliwością na zarazę ziemniaka; średnio wczesnych Agnes wrażliwością na mokrą i suchą zgniliznę oraz niską podatnością na P. infestans oraz późnych Niagara okazała się podatna na sucha zgniliznę i zarazę ziemniaka.

W doświadczeniach polowych prowadzonych w latach 2011–2013 w IHAR — PIB Zakładzie Nasiennictwa i Ochrony Ziemniaka w Boninie oceniano wpływ warunków meteorologicznych panujących w okresie wegetacji na poziom porażenia ospowatością bulw 29 wybranych odmian ziemniaka podzielonych na trzy grupy wczesności odmian: 1 — bardzo wczesne i wczesne; 2 — średnio wczesne oraz 3 — średnio późne i późne. Uzyskane wyniki pokazują, że istnieje duże zróżnicowanie poziomu porażenia ospowatością pomiędzy grupami wczesności badanych odmian w latach prowadzenia oceny. Najniższe wartości porażenia stwierdzono dla każdej z grup wczesności w roku 2011 (bardzo wczesne i wczesne 3,6%, średnio wczesne — 15,5%, średnio późne i późne — 5,9%).