W niniejszym artkule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy oceny ratingowe stanowią punkt odniesienia dla inwestorów dokonujących bezpośrednich inwestycji zagranicznych w sytuacji wystąpienia kryzysu finansowego. W badaniach odniesiono się do kryzysu azjatyckiego z końca XX w., weryfikując powiązanie oceny ratingowej z udziałem bezpośrednich inwestycji zagranicznych w PKB przed i po kryzysie. Artykuł składa się z wstępu, trzech części zasadniczych oraz zakończenia. We wstępie zaprezentowano cel główny niniejszego artkułu oraz główną hipotezę badawcza. W pierwszej z części zasadniczych dokonano przeglądu literatury poświęconej relacjom występującym pomiędzy bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi oraz ocenami ratingowymi. W drugiej części zasadniczej zaprezentowano podstawy metodologii nadawania ocen ratingowych trzech najważniejszych agencji ratingowych na Świecie – Moody’s, S&P oraz Fitch. Trzecia część zasadnicza zawiera wyniki badań nad weryfikacją związku pomiędzy oceną ratingową oraz bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi. W zakończeniu autorzy opracowania ustosunkowali się do głównego celu oraz hipotezy badawczej, a także wskazali asumpty do dalszych badań. Przeprowadzone badania, z wykorzystaniem jednoczynnikowej analizy ANOVA i komplementarnej dla niej metody Tukeya, pozwoliły na pełną realizację celu głównego niniejszego artykułu. Wyniki potwierdzają hipotezę główną, stanowiącą, że po kryzysie azjatyckim kraje o wysokiej ocenie ratingowej charakteryzowały się relatywnie większymi napływami bezpośrednich inwestycji zagranicznych.

Streszczenie: Częstość i siła oddziaływania kryzysów zadłużenia stwarza potrzebę opracowania modelu, za pomocą którego możliwe będzie prognozowanie tego rodzaju zdarzeń. W literaturze przedmiotu wypracowano dwa rodzaje modeli. Są to modele parametryczne i nieparametryczne. Ich wspólna nazwa to systemy wczesnego ostrzegania. Mimo względnej popularności tematu w literaturze wciąż wybuchające kryzysy sugerują, że żaden z opracowanych modeli nie jest wystarczająco dobry lub jego użycie nie jest na tyle rozpowszechnione, aby pozwolić na uniknięcie kolejnych kryzysów. Niniejszy artykuł stanowi przegląd dotychczasowych osiągnięć w dziedzinie systemów wczesnego ostrzegania przed kryzysami zadłużenia i stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, które z modeli są najbardziej skuteczne i jakie zmienne są najczę-ściej wybierane do modeli.Słowa kluczowe: kryzys zadłużenia, system wczesnego ostrzegania, kryzys finansowy, prognozowanie kryzysu zadłużenia.Klasyfikacja JEL: F34, G01, F37. PREDICTING SOVEREIGN DEBT CRISES: LITERATURE REVIEWAbstract: The frequency and the impact power of sovereign debt crises create a need to develop a model which could be used to predict such events. The literature has developed two types of model: parametric and non-parametric. Their common name is the early warning systems. Despite the relative popularity of this subject recent crises suggest that none of the developed models is sufficiently effective, or its use not widespread enough to avoid further crises. This article provides an overview of the achievements in the field