No abstract

Soothing the Wounds

No abstract

Ograniczenia prawne i etyczne w reklamie radiowej i telewizyjnej

Ten, kto pierwszy orzekł, że czas goi rany, zapomniał o jego dotkliwości i przemijaniu, które w sposób oczywisty oznaczają utratę, coraz szybszy wraz z bagażem lat kurs w stronę nicości. Mija wszystko, dobre i złe, nie ma nic trwałego na świecie i rzeka Heraklita -jak powszechnie wiadomo -wciąż odmienia swe wody. Dar pamięci pozwala zachować ciągłość istnienia, z okruchów codzienności układać historię życia, z plączących się nitek samoświadomej refleksji snuć opowieść tożsamościową. W jakimś stopniu pomaga oswajać powiększający się rejestr strat i podsuwa pociechę w postaci iluzji trwania wbrew wszelkiej oczywistości kurczącego się czasu.Archiwa chwil minionych, albumy wyblakłych fotografii, sanatoria żałoby, "pensjonaty pamięci" -na różne sposoby próbujemy ingerować w czas, by cofnąć go "o pewien interwał, którego wielkości niepodobna określić" 1 . Nieprawomyślne i wysoce podejrzane eksperymenty z czasem Doktora Gotarda z opowiadania Brunona Schulza prócz obietnicy niosą z sobą jednak nieuchronne rozczarowanie. "Cofnięty czas… w samej rzeczy pięknie to brzmi, ale czymże okazuje się w istocie? […] Jest to do cna zużyty, znoszony przez ludzi czas, czas przetarty i dziurawy w wielu miejscach, przeźroczysty jak sito" 2 . Dla tych, którzy utracili wszystko, ów "czas z drugiej ręki" 3 bywa jedyną szansą.Tony Judt, wybitny historyk chorujący na stwardnienie zanikowe boczne, w ostatnich latach swego życia przeniósł się do "pensjonatu