Wprowadzenie. Nazwa orthorexia nervosa pochodzi z języka greckiego od słów ortho-prawidłowy, właściwy oraz orexis-apetyt, pragnienie. Pojęcie to zostało wprowadzone w 1997 r. przez amerykańskiego lekarza Stevena Bratmana, który zdefiniował ortoreksję jako patologiczną obsesję na punkcie spożywania zdrowej żywności. Cel pracy. Ocena postaw względem żywności i zdrowia, a także zachowań żywieniowych w zakresie różnorodności spożywanych artykułów spożywczych oraz stosowania ograniczeń w spożywaniu jedzenia wśród osób, u których rozpoznano orthorexia nervosa. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 155 osób, w tym 136 kobiet (87,74%) i 19 mężczyzn (12,26%). W pracy wykorzystano standaryzowane narzędzia badawcze: kwestionariusz ORTO-15, Test Postaw wobec Jedzenia (EAT-26), Kwestionariusz do badania poglądów i zwyczajów żywieniowych (Kom-PAN), Skalę Postaw Względem Zdrowia i Smaku (HTAS) oraz Skalę Troski o Zdrowie (HCS). Wyniki. Ryzyko wystąpienia ortoreksji stwierdzono u 85,16% ankietowanych. W przypadku polskiej wersji kwestionariusza ORTO-15 ortoreksję rozpoznano u 78,06% badanych. Dieta stosowana przez respondentów charakteryzuje się małym (53,72%) lub umiarkowanym (46,28%) natężeniem cech prozdrowotnych i jednocześnie małym (99,17%) natężeniem cech niekorzystnie wpływających na zdrowie. Osoby przejawiające skłonności ortorektyczne charakteryzują się dobrym (50,41%) lub dostatecznym (45,45%) poziomem wiedzy na temat żywności i żywienia. Wnioski. Duże rozbieżności w rozpowszechnieniu ortoreksji prowadzą do podawania w wątpliwość trafność narzędzia ORTO-15 lub sposób analizy wyników. Przeprowadzone badanie nie pozwala jednoznacznie stwierdzić, czy w badanej grupie występuje ryzyko zagrożenia ortoreksją w tak dużym stopniu, jak wskazuje na to kwestionariusz ORTO-15. Zachowania i zwyczaje żywieniowe oraz poglądy na temat żywności i żywienia zaobserwowane w badanej grupie zdają się mieścić w "normalnym" zakresie i nie mogą być utożsamiane z ortoreksją.

<p align="center">Celem niniejszej pracy jest odnalezienie osobowościowych predyktorów podejmowania twórczości literackiej w okresie wczesnej dorosłości. Do analizy włączono wyniki łącznie 357 osób. Około połowa z nich podejmuje aktywność literacką, czyli pisze wiersze, opowiadania, powieści. Do pomiaru cech osobowości potencjalnie związanych z osobowością twórczą wykorzystano dwa kwestionariusze osobowości (ACL, KANH-III). Aby odnaleźć osobowościowe predyktory podejmowania twórczości literackiej przeprowadzono regresję logistyczną. Zmienna zależna miała charakter binarny: aktywność literacka vs brak aktywności literackiej; zmiennymi niezależnymi były: <em>Siła</em>, <em>Asertywność</em>, <em>Towarzyskość</em>, <em>Indywidualizm</em> (ACL) oraz <em>konformizm</em>-<em>nonkonformizm</em> (KANH). Wyniki pokazały, że istotnymi predyktorami podejmowania twórczości literackiej przez kobiety jest wysoki poziom <em>Nonkonformizmu</em> oraz <em>Indywidualizmu</em> a także niski poziom <em>Siły</em> i A<em>sertywności</em>. Istotnymi predyktorami podejmowania twórczości literackiej przez mężczyzn jest wysoki poziom <em>Konformizmu</em> oraz wysoki poziom <em>Asertywności</em>.</p>