Reactive arthritis is an aseptic inflammation of synovium, tendons and fasciae triggered by an immunological reaction to a distant-site infection. It is usually asymmetric. It develops about 4 weeks after a prior infection of the genitourinary system (most often caused by Chlamydia trachomatis or Neisseria gonorrhoeae) or the gastrointestinal tract (most often: Shigella enteritidis, Salmonella typhimurium or Salmonella enteritidis, Campylobacter jejuni, Yersinia enterocolitica). A typical triad of symptoms includes: arthritis, conjunctivitis, and urethritis. Men aged 20-50 are most commonly affected. A considerable percentage of patients with reactive arthritis has the HLA-B27 antigen. Presence of the antigen heralds a more severe course of the disease and occurrence of articular complications. The disease may have a neoplastic course, sometimes it subsides without chronic consequences, and in some cases it evolves into other spondyloarthropathies. streszczenie Reaktywne zapalenie stawów to jałowe zapalenie błony maziowej, ścięgien i powięzi wywołane reakcją immunologiczną na zakażenie o odległej lokalizacji. Jest zazwyczaj asymetryczne. Występuje ok. 4 tygodnie po przebytym zakażeniu układu moczowo-płciowego (najczęściej wywołanym przez Chlamydia trachomatis lub Neisseria gonorrhoeae) lub przewodu pokarmowego (najczęściej Shigella enteritidis, Salmonella typhimurium lub Salmonella enteritidis, Campylobacter jejuni, Yersinia enterocolitica). Typową triadę objawów stanowią: zapalenie stawów, zapalenie spojówek i zapalenie cewki moczowej. Chorują najczęściej mężczyźni między 20. a 50. rokiem życia. U znacznego odsetka chorych z reaktywnym zapaleniem stawów występuje antygen HLA-B27. Obecność tego antygenu zwiastuje cięższy przebieg i wystąpienie powikłań pozastawowych. Choroba może mieć przebieg nawrotowy, czasami ustępuje, nie pozostawiając trwałych następstw, a w niektórych przypadkach ewoluuje w kierunku innych spondyloartropatii.

Introduction: Epidermal growth factor receptor inhibitors, including panitumumab, are drugs with a proven effect on overal survival of patients with advanced colorectal cancer. They have a better safety profile compared to classic cytotoxic drugs, but they may have side effects resulting directly from the drug's mechanism of action. Case report: A 64-year-old man, treated palliatively with panitumumab for cancer of the sigmoido-rectal junction, was admitted to the Dermatology Department with disseminated maculopustular rash on the scalp and upper trunk. Also, layered yellowish crusts were present on the face and scalp. Edema and erythema were visible in the lateral folds of the nails of the hands and feet. The diagnosis of panitumumab -induced PRIDE syndrome (papulopustules and/or paronychia, regulatory abnormalities of hair growth, itching, and dryness due to epidermal growth factor receptor inhibitors). Laboratory tests showed hypomagnesemia, hyperglycemia and elevated glycated hemoglobin values. Doxycycline and systemic glucocorticosteroids were introduced with improvement. Conclusions: Early diagnosis of the cutaneous adverse effects oncological treatment and initiation of treatment contributes to the improvement of the quality of life of patients and the continuation of oncological therapy.

Introduction. Bed bugs belong to the family Cimicidae, which includes two cosmopolitan species: Cimex lectularius and Cimex hemipterus. Bed bugs feed on the blood of humans and animals. As a result of bites, skin changes can manifest as itchy spots, erythematous-edematous lesions, hives and bullae. Aim. To describe two cases: a father and daughter living in the same household, both having skin lesions after bed bug bites that could imitate autoimmune bullous diseases. Case reports. The first case concerns a 57-year-old man on whose trunk and extremities were erythematous-edematous lesions and bullae. The second case concerns the 34-year-old daughter of the first patient, on whose trunk and extremities were linear erythematous-edematous lesions. Both in the first and second case direct and indirect immunofluorescence was negative. Conclusions. Bed bug bites can mimic other skin diseases, including autoimmune bullous diseases. streszczenie Wprowadzenie. Pluskwa domowa należy do rodziny Cimicidae, w której wyróżnia się dwa kosmopolityczne gatunki Cimex lectularius oraz Cimex hemipterus. Pluskwy żywią się krwią ludzką oraz zwierzęcą. Zmiany skórne powstałe w wyniku pogryzień mogą mieć postać swędzących plam, ognisk rumieniowo-obrzękowych, bąbli pokrzywkowych oraz pęcherzy. Cel pracy. Opis dwóch przypadków -ojca i córki, mieszkających razem, których zmiany skórne po pogryzieniu przez pluskwy domowe imitowały autoimmunologiczne choroby pęcherzowe. Opis przypadków. Pierwszy przypadek dotyczy 57-letniego mężczy-zny, u którego na skórze tułowia i kończyn pojawiły się zmiany rumieniowo-obrzękowe oraz pęcherze, natomiast drugi przypadek 34-letniej córki pacjenta, u której na skórze tułowia i kończyn były obecne linijne zmiany rumieniowo-obrzękowe i pęcherzyki. Zarówno w pierwszym, jak i drugim przypadku wyniki badania immunopatologicznego bezpośredniego i pośredniego były ujemne. Wnioski. Pogryzienia przez pluskwę domową mogą imitować inne choroby skóry, w tym autoimmunologiczne choroby pęcherzowe.bed bug bites mimicking bullous pemphigoid: a report of two cases Ugryzienia przez pluskwy domowe imitujące pemfigoid pęcherzowy -opis dwóch przypadków